Διακοπές στη Ζάκυνθο

Μέσα σε ένα μικρό τρίπορτο αυτοκίνητο βρισκόμασταν δύο καταταλαιπωρημένα σώματα, η Βάσια και ο Μηνάς, έτοιμοι να υποστούμε τις τελευταίες ρουτινιάρικες ώρες που θα μας οδηγούσαν στο πολυπόθητο χαλάρωμα και στις “στιγερές” στιγμές εξόντωσης της κούρασης. Οι ώρες περνούσαν και όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, στην Ζάκυνθο, δεν βλέπαμε την ώρα να βρεθούμε στην αγαπημένη παραλία του Τσιλιβή, όπου το χρώμα της θάλασσας μπερδεύεται μ? αυτό του ουρανού. Τα βήματα από κει και πέρα ήταν σχεδόν τελετουργικά για να αφήσουμε τη δύναμη του θαλασσινού νερού να αναζωογονήσει τα σώματά μας.

Κοχύλια και βότσαλα συνόδευαν τα ακούσματα των κυμάτων που σκάνε στην αμμουδιά θυμίζοντας περίτρανα πως η κουραστική πόλη των αυτοκινήτων και του θορύβου είναι χιλιόμετρα μακριά και πως το άγχος είναι πια παρελθόν για τις επόμενες ημέρες που θα καθόμασταν εκεί.

Η μουσική ακούγεται από το διπλανό caf?! Αφού απολαμβάναμε το ζωντανό όνειρο για αρκετή ώρα …. αρχίζαμε το  παιχνίδι με τις ρακέτες και ύστερα με τη μπάλα. Με αυτό το έντονο άρωμα του καλοκαιριού στα σώματά μας φροντίζαμε κάθε μεσημέρι ύστερα από το γεύμα στο διπλανό ιστορικό ταβερνάκι, να ξεκουραζόμαστε στο δωμάτιό μας ή χαλαρώναμε στις ξύλινες ξαπλώστες στην πισίνα του ξενοδοχείου, ρίχνοντας δροσιστικές βουτιές όποτε νιώθαμε τον ήλιο να εισχωρεί στα κύτταρά μας.  Τα βράδια, αφού προηγείτο η περιποίηση του σώματός μας με τα κατάλληλα προϊόντα που θα μας προστάτευαν μετά την έκθεση μας στον ήλιο, διαλέγαμε τα πιο φινετσάτα ρούχα που θα αναδείκνυαν τα ηλιοκαμένα σώματά μας, γιατί σειρά είχε η βραδινή διασκέδαση στα γραφικά ταβερνάκια με τις ντόπιες λιχουδιές ή στις καλοκαιρινές pubs με θέα τα αστέρια και το ολόγιομο φεγγάρι παρέα με δροσερά ποτά και μουσική που ξεσηκώνει.

Η ευχάριστη κούραση μας γύριζε αργά τα μεσάνυχτα στο δωμάτιό μας όπου απαιτούνταν ένα χαλαρωτικό μασάζ για να κλείσει η ημέρα με τον καλύτερο ευχάριστο τρόπο και για τους δύο.

Βάσια