Είδαμε την παράσταση “ΕΥ – ΓΕΝΙΑ” στις Μορφές Έκφρασης

ΕΥ – ΓΕΝΙΑ

Πρόσφατα παρακολουθήσαμε στο Θέατρο ”Μορφές Έκφρασης” το έργο ”Ευ-γενιά” σε κείμενο και σκηνοθεσία Άννας Σεβαστής – Τζίμα. Η καλλιτεχνική επιμέλεια της παράστασης είναι του Θωμά Κινδύνη ενώ η διδασκαλία των ηθοποιών είναι του Ανδροκλή Δεληολάνη.
Απολαύσαμε ένα μικρό θεατρικό σχήμα αποτελούμενο από νέα παιδιά σε μια προσπάθεια να αποδοθεί ένας κόσμος μελλοντικός ”αγγελικά πλασμένος”.

Βρισκόμαστε στην ημέρα 6480. Πολύ σημαντική η 6480 για την Ευ – γενιά την κοινωνία που βρίσκεται κυριολεκτικά ένα βήμα πριν την τελειότητα. Σήμερα ενηλικιώνεται η πρώτη γενιά παιδιών της. Επιτέλους γίνονται 18 χρονών. Οι πρώτοι άνθρωποι στην ιστορία προκαθορισμένοι να ζήσουν ευτυχισμένοι αλλά και προστατευμένοι για μια ολόκληρη ζωή είναι πια γεγονός. Ακολουθώντας ένα εξαιρετικά αυστηρό επιστημονικό πρωτόκολλο η κοινωνία έχει ήδη επιλέξει τον/την σύντροφο του κάθε παιδιού για το υπόλοιπο της ζωής του. Καμιά ”δύσκολη σκέψη” κανένα άγχος ή στρες δεν επιτρέπεται να διαταράσσει την γαλήνια ζωή τους και αν αυτό γίνει τότε ένα χάπι φροντίζει όλα να επανέλθουν όπως ακριβώς ήταν και πριν.

Υπάρχει φυσικά και ο έξω κόσμος που μέσα του περικλείονται όλα αυτά που η Ευ-γενιά προσπαθεί να εξαφανίσει με επιστημονικό τρόπο. Στην αρχή λοιπόν όλα δείχνουν να εξελίσσονται σύμφωνα με το πρόγραμμα. Ο αστάθμητος όμως παράγοντας του ανθρώπου η περιέργεια του αλλά και η τάση του για περισσότερη ελευθερία κάνουν αυτό το πολλά υποσχόμενο μέλλον να τρίζει και να κινδυνεύει με κατάρρευση. Ίσως η “απόσυρση και καταστροφή” να είναι μια κάποια λύση……..

Η Ευ-γενιά είναι ένα έργο που αναφέρεται σε ένα δυστοπικό μέλλον όπως γίνεται κάθε μέλλον άλλωστε όταν προσπαθούμε να το περιγράψουμε. Είναι ένα μικρό σε διάρκεια έργο (σχεδόν το μισό από ότι ένα συνηθισμένο θεατρικό έργο) πράγμα που σημαίνει ότι ο χρόνος έχει συμπιεστεί όπως και οι σκέψεις τα λόγια αλλά και οι κινήσεις των ηθοποιών χωρίς όμως η ροή να γίνεται καταιγιστική και συνεπώς κουραστική. Το σκηνικό είναι μινιμαλιστικό και το εύρημα, με τα κινητά μεταλλικά πλαίσια να οριοθετούν τον χώρο κατά το δοκούν μεταφέροντας την δράση εύκολα μέσα η έξω από αυτόν ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε σκηνής, είναι καλό.

Η προβολή, κατά την διάρκεια της παράστασης βιντεοσκοπημένων σκηνών γυρισμένων εκ των προτέρων, μας δείχνει την καταπληκτική δυνατότητα που έχει το θέατρο όταν κάποιος αποφασίσει να το παντρέψει με τον κινηματογράφο. Αυτό γίνεται ουκ ολίγες φορές στο έργο και μάλιστα πετυχημένα. Χάρις στο ταίριασμα αυτό το έργο εμπλουτίζεται καθώς ξεπερνά τα όρια της θεατρικής σκηνής.

Θα ήταν παράλειψη σοβαρή αν στα θετικά της παράστασης δεν αναφερόταν και η μουσική του Παναγιώτη Μπερλή (από τα Διάφανα Κρίνα) η οποία μαζί με το φωτισμό και τα σκηνικά αποδείχτηκαν πολύτιμα εργαλεία στην υπηρεσία της σκηνοθέτιδος για την ολοκλήρωση της παράστασης

Πολύ ωραία παράσταση. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε όλους τους συντελεστές της παράστασης !!!!!
Ευχαριστούμε θερμά elamazi για τις προσκλήσεις!!!