“Το Κομμάτι” μέσα από τα μάτια ενός παιδιού!

Καλημέρα, είχαμε προσκλήσεις για την παράσταση “Το Κομμάτι” στο θέατρο Χώρα.
Λόγο δικής μου αδιαθεσίας και προκειμένου να μην χάσει την παράσταση ο γιος μου αποφασίσαμε να τον συνοδεύσει η γιαγιά του.
Έτσι, ενώ πάντα, γράφω εγώ τις εντυπώσεις από τις παραστάσεις που βλέπουμε, αυτή την φορά μου ήρθε η ιδέα, να τις γράψει ο ίδιος…
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν ενθουσιάστηκε, αλλά σιγά – σιγά με την παρότρυνση και της γιαγιάς έγραψε τα παρακάτω:

Ξεκίνησα με την γιαγιά μου την Χρυσούλα την Κυριακή για να πάμε στο θέατρο Χώρα με τις προσκλήσεις του elamazi. Μου άρεσε πολύ το θέατρο αλλά δεν μου άρεσε που ήταν τόσο μακριά. Όταν πήγα στο κυλικείο με εξυπηρέτησαν πολύ καλά και γρήγορα.
Η παράσταση ήταν πολύ ωραία είχε πολύ ωραία μουσική και οι στολές των ηθοποιών είχαν πολύ φαντασία, τα κοστούμια της Ντούρντας ήταν σκοτεινά επειδή δεν είχαν ουρανό ενώ τα κοστούμια της Αστάρτης είχαν πολλά χρώματα. Λιγάκι δεν μου άρεσε που η Αστάρτη δεν ήθελε να μοιραστεί τον ουρανό της με την Ντούρντα.

Η Αστάρτη άστραφτε από καθαριότητα χάρη στην οδοκαθαρίστρια που καθάριζε τους δρόμους μαζί με τους συνεργάτες της και το αμαξάκι τους το τριγονοκιλκιλάριζο ενώ η Ντούρτα είχε μείνει μόνο με τρεις ανθρώπους που κατοικούσαν εκεί και ήταν πολύ βρόμικη. Αλλά μια μέρα κάτι παράξενο είδανε οι οδοκαθαριστές, ένα παράξενο μπλε πράγμα ένα κομμάτι ουρανού που όταν το είδε η αρχηγός της Ντούρντα έφυγε τρομαγμένη, μόνο που αυτό το κομμάτι ουρανού ήθελε να μάθει να πετάει και τα κατάφερε και έμαθε και στον υπόλοιπο ουρανό να πετάει. Έτσι το πρωί θα πηγαίνει στην Αστάρτη, και όταν η Αστάρτη έχει βράδυ θα πηγαίνει για πρωί στην Ντούρντα.
Μου άρεσε πολύ αυτή η παράσταση να πάτε να την δείτε και εσείς.

Ιάσονας