Μαρία Ανδρεαδέλλη
Η παρουσίαση κριτικής για αυτήν την παράσταση δεν είναι ό,τι πιο απλό μπορεί να παραθέσει κανείς, και αυτό γιατί υπάρχουν τόσο θετικά όσο και αρνητικά στοιχεία που γέρνουν τη ζυγαριά κατά πώς θεωρεί ο καθένας τι είναι θετικό και τι αρνητικό.
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο αντικειμενική μπορώ.
Είχαμε προσκλήσεις από το elamazi αρκετές μέρες πριν την ημέρα της παράσταση και είχα τηλεφωνήσει από τότε για κράτηση θέσης ενημερώνοντας σχετικά.
Όταν πήγαμε μας έβαλαν να καθίσουμε στην πρώτη σειρά, ακριβώς μπροστά στην είσοδο της αίθουσας, οπότε και είχαμε ολόκληρη τη σκηνή στα αριστερά μας! Όσοι έχετε επισκεφθεί το Άβατον καταλαβαίνετε για τι θέση πρόκειται.
Στον ίδιο χώρο υπήρχε κυλικείο για αναψυκτικά και σνακ και κρυβόταν κατά τη διάρκεια της παράστασης με μια κουρτίνα!
Τα δε σκηνικά σχεδόν ανύπαρκτα.
Οι τέσσερις νέοι ηθοποιοί της παράστασης, έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να δώσουν ζωή στο έργο, υπήρχαν σημεία έντονου ενδιαφέροντος αλλά και σημεία με αρκετή «κοιλιά». Ξεχώρισα την πρωταγωνίστρια που έδειχνε να έχει επιπλέον γνώσεις φωνητικής και χορού.
Όσον αφορά το θέμα του έργου, όπως έχει ήδη ειπωθεί σε άλλες αναφορές για το έργο, βασίζεται στην ελληνική μυθολογία, εκείνο που δεν έχω δει να αναφέρεται πουθενά, είναι ότι θυμίζει έντονα τον μύθο «Ορφέας και Ευρυδίκη».
Στον μύθο πεθαίνει η Ευρυδίκη και πάει ο Ορφέας στον κάτω κόσμο για να την βρει, ενώ στην παράσταση είναι το κορίτσι που επιμένει που φθάνει ως τον κάτω κόσμο, βρίσκει τον Πλούτωνα και την Περσεφόνη και τους ζητάει ό,τι είχε ζητήσει και ο Ορφέας του κλασικού μύθου από τον Πλούτωνα.
Σκηνοθετικά μου έμεινε ένα ερωτηματικό για το κατά πόσο είναι δόκιμη η ροκ συμπεριφορά της Περσεφόνης αλλά και του Πλούτωνα. Τα πολύ μικρά παιδιά δεν είναι και τόσο εύκολο να καταλάβουν το ροκ πνεύμα ενώ οι μεγάλοι αν δεν το προσπεράσουν ελαφρά μάλλον θα προβληματιστούν.
Αυτή βέβαια είναι η κριτική ματιά ενός ενήλικα με τις γνώσεις και τις απαιτήσεις ενός ενήλικα. Το δικό μου παιδί είπε ότι του άρεσε.
Ευχαριστούμε το elamazi για τις προσκλήσεις!
Ολες οι προσπαθειες που καταβαλλονται ειναι αξιολογες αρκει να γινονται με αξιοπρεπεια και ηθος.
Αν και ήμουν επιφυλακτική απέναντι στη συγκεκριμένη παράσταση, τελικά άρεσε αρκετά τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες που την είδαμε. Κι εμένα με ξένισε αρχικά η ροκ αισθητική ωστόσο σύντομα ένιωθα να το διασκεδάζω. Οι μικρές βέβαια ενθουσιάστηκαν από την αρχή με τη ροκιά των συγκεκριμένων χαρακτήρων, καθώς τους φάνηκε ευχάριστα ανατρεπτική σε σχέση με την εικόνα που είχαν γι’ αυτούς. Η ομοιότητα με τον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης είναι καταφανής. Μάλιστα, το είχα αναφέρει κι εγώ στις εντυπώσεις που είχα αναρτήσει. Η όλη προσπάθεια είναι αρκετά τολμηρή, ωστόσο πιστεύω ότι καταφέρνει να ισορροπήσει επιτυχώς όλα τα αντιφατικά συναισθήματα που πράγματι προκαλεί στον θεατή. Εγώ φοβήθηκα μήπως τα κορίτσια τρομάξουν στο σημείο όπου η κοπέλα θρηνεί τον χαμό του φίλου της, ωστόσο δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Τώρα, αναφορικά με τον χώρο, είναι αλήθεια ότι το θέατρο είναι εξαιρετικά μικρό και δεν χωράει σκηνή, φουαγέ κ.λπ. Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που πιστεύω ότι αξίζει ένα μπράβο στους ηθοποιούς, που έχοντας τόσα λίγα κατάφεραν να δώσουν τόσα πολλά.
Η πρωταγωνίστρια και η πρωτότυπη μουσική της παράστασης (και όχι οι διασκευές γνωστών τραγουδιών που περιλαμβάνονται) ήταν κατά τη γνώμη μου τα θετικά στοιχεία της παράστασης.
Ευχαριστούμε για την κριτική.
Ευχαριστούμε για την κριτική….
Ευχαριστούμε για την κριτική.