Εντυπώσεις από την παράσταση “Το κορίτσι που επιμένει”

Κυριακή 07/10 με την ευκαιρία των προσκλήσεων του Έλα μαζί, παρακολουθήσαμε με την 5χρονη κόρη μου την παράσταση.

Νομίζω το κριτήριο για το αν μια παράσταση είναι καλή, είναι τα παιδάκια να φεύγουν με μάτια χαμογελαστά. Ήταν από τις λίγες φορές που χωρίς να την ρωτήσω η κόρη μου, μου είπε «Μαμά, ήταν πολύ ωραία!» και φεύγοντας άκουσα και άλλα παιδάκια να λένε το ίδιο.
Κατά την γνώμη μου, σε αυτό συνέβαλλε η ροκ διάθεση της παράστασης, που κρατούσε σε μια εγρήγορση τα παιδάκια και την καθιστούσε ενδιαφέρουσα και σε μεγαλύτερα παιδιά (10+).

Η γνώμη μου είναι ότι καλώς έχουν θέσει το όριο των 6 χρόνων για παρακολούθηση, γιατί ενδεχομένως πολύ μικρότερα είτε δεν θα την καταλάβουν ή θα τρομάξουν.
Οι ηθοποιοί τόσο υποκριτικά αλλά και φωνητικά ήταν εξαιρετικοί. Προσωπικά, η παράσταση μου φάνηκε πολύ καλοδουλεμένη. Η παράσταση που βασίζεται στον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης & έχει αρκετές αναφορές στην μυθολογία.

Τέλος, αν και δεν μου χάλασαν την συνολική εικόνα για το έργο, υπήρξαν δυο σημεία που μου φάνηκαν ασύνδετα με το έργο και στερεοτυπικά, ενώ δεν κατάλαβα γιατί χρειαζόταν η αναφορά τους για την εξέλιξη της πλοκής, όπως το τραγούδι για την μοναδικότητα της μαμάς (βάζοντας τον μπαμπά σε 2η μοίρα) και η αναφορά στην γέννηση του κοριτσιού και του αγοριού (το αγόρι με το που γεννιέται σφυρίζει αδιάφορα, ενώ το κορίτσι με το που γεννιέται κλαίει και γκρινιάζει).

Σε κάθε περίπτωση είναι μια παράσταση που θα την πρότεινα για ένα ευχάριστο Κυριακάτικο πρωινό με τα παιδιά σας!