ΔΗΜΗΤΡΑ
Παρακολουθήσαμε την παράσταση Μεφίστο στο φιλόξενο θεατράκι του Μικρού Κεραμεικού στο Γκάζι .
Ο κος Βαγιονάκης μάς εντυπωσίασε με τον μονόλογο αυτό, την ερμηνεία του και μας γέμισε ερωτήματα και σκέψεις. Μέχρι πού μπορεί να φθάσει κάποιος που παλεύει να καταξιωθεί σε αυτό που είναι ικανός και αγαπάει , όταν αυτό δε γίνεται; Μπορεί να προδώσει τους ανθρώπους που αγαπάει ; Μπορεί να ξεπουλήσει τις αρχές και τις αξίες του; Μπορεί για την καταξίωση, την επιτυχία και τη δόξα να ξεχάσει τα όνειρά του; Μπορεί να πουλήσει τελικά την ψυχή του; Μπορεί να γίνει ένας άλλος;
Αφορά ο μονόλογος αυτός έναν ηθοποιό στη Γερμανία την περίοδο του ναζισμού. Ή μήπως όχι; Μήπως όχι μόνο έναν ηθοποιό, μήπως όχι μόνο στη Γερμανία, μήπως όχι μόνο εκείνη την εποχή; Μήπως υπάρχουν πολλοί παρόμοιοι “ηθοποιοί ” ανάμεσά μας ; Πόσο “άλλοι” μπορούμε να γίνουμε προκειμένουμε να “πετύχουμε”; Τι είναι τελικά επιτυχία;
Ο ηθοποιός του έργου ξεκίνησε με όνειρο να δημιουργήσει ένα επαναστατικό θέατρο. Η παράσταση Μεφίστο δημιουργεί στο θεατή όλα τα παραπάνω ερωτήματα και πολλά ακόμα.Και αναρωτιέμαι αν είναι άραγε επαναστατικό αυτό για μια θεατρική παράσταση, όταν έχουμε γεμίσει από παραστάσεις που εστιάζουν απλά στο να διασκεδάσουν ή να εντυπωσιάσουν χωρίς να παράγουν σκέψη…
(περισσότερα για την παράσταση εδώ
ενώ για εντυπώσεις και προσκλήσεις εδώ)
