Γράφει η Δήμητρα Τσιαούση
Οι ηθοποιοί της ΓΡΑΜΜΗΣ ήρθαν στο elamazi για να μας μεταγγίσουν τις σκέψεις τους για την παράσταση του Ισραέλ Χόροβιτς που παρουσιάζεται στο Θέατρο «Κάτω Από τη Γέφυρα». Ο Γιάννης Δρίτσας, ο Κώστας Κλάδης, ο Αργύρης Αποστόλου και ο Νίκος Σταματόπουλος ενσαρκώνουν τις τέσσερις χαρακτηριστικές φιγούρες αντρικού προτύπου επί σκηνής και μοιράζονται μαζί μας τις σκέψεις τους. «Ποιο ρόλο έχει ο κάθε ήρωας ξεχωριστά;», «γιατί ο ρόλος της γυναίκας είναι καθοριστικός σε αυτή τη παράσταση;», «πώς αντιλαμβάνονται τον διακαή πόθο για την πρωτιά που διακατέχει τον άνθρωπο γενικότερα;» είναι μερικά από τα θέματα που θα απασχολήσουν τη κουβέντα μας.
- Είστε οι Τέσσερις ήρωες που εκπροσωπείτε διαφορετικά πρότυπα του αντρικού πληθυσμού στην παράσταση «Η ΓΡΑΜΜΗ» στο Θέατρο Κάτω Από τη Γέφυρα. Τι «οπλισμό» κουβαλά ο καθένας σας και ποιοι λόγοι φέρνουν τον καθένα σας αντιμέτωπο με μια γυναίκα;
Γιαννης Δρίτσας: Με πολύ αδρές γραμμές οι τέσσερις ανδρικοί τύποι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ο δειλός, ο επιβλητικός, ο υποτακτικός και ο πονηρός. Ο Οπλισμός τους αντιστοίχως είναι: Το γυμνασμένο σώμα, η επιθετική συμπεριφορά, Η δουλοπρέπεια, και τέλος η πονηριά με πολλές εκφάνσεις. Οι λόγοι που θα τους φέρουν αντιμέτωπους με τη γυναίκα είναι κοινοί με αυτούς εναντίον των αντρών μεγεθυμένοι όμως πολλαπλώς λόγω της διαφορετικότητας του φύλου. Εδώ όμως συναντούν την χαμαιλέοντική θηλυκή φύση που έχει συγκεράσει όλες Μαζί τις ανδρικές συμπεριφορές. Εκτός αυτού όμως έχουν να αντιμετωπίσουν και τον μεγαλύτερο αντίπαλο που αφορά στο χαρακτήρα της ερωτικής φύσης των δύο φύλων. Από τη μία η ικανότητα της γυναίκας να ικανοποιήσει μεγάλο αριθμό ανδρών και από την άλλη η μία ή οι λίγες περισσότερες ευκαιρίες που έχει ο άντρας να την ικανοποιήσει για να αισθανθεί άνδρας ή να απορριφθεί.
Αργύρης Αποστόλου: Όπως και στην πραγματική ζωή έτσι και στο έργο κάποια στιγμή όλοι οι άντρες έρχονται αντιμέτωποι με μια γυναίκα είτε προσωπικά είτε επαγγελματικά. Για να αντιμετωπίσουν την εκάστοτε γυναίκα και να την κερδίσουν χρησιμοποιούν κάθε φορά τα “όπλα” που πιστεύει ότι έχει ο καθένας. Άλλοτε είναι το μυαλό τους, άλλοτε η εξωτερική τους εμφάνιση, το χιούμορ τους, η αφέλειά τους, η καλοσύνη τους ακόμα και η αγριάδα τους! Αυτό γίνεται και στο έργο, ο Φλέμινγκ είναι ένα καλό παιδί, έως και αφελής, που πιστεύει πολύ στην εξωτερική του εμφάνιση! Νομίζει ότι κατάφερε, όπως και οι υπόλοιποι άντρες του έργου, την Μόλυ, την γυναίκα της παράστασης! Παρ’όλ’αυτά, όλοι αυταπατώνται γιατί στο τέλος αποκαλύπτεται ότι χρησιμοποιήθηκαν τελικά από την γυναίκα της παρέας! Οπότε καταλαβαίνουμε ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει η γυναίκα.
Σταματόπουλος Νίκος: Ο Άρναλ είναι αφελής και αδύναμος σαν χαρακτήρας. Χειραγωγείται πολύ εύκολα και γι’αυτό δεν μπορεί να αντισταθεί σε ένα γυναικείο μυαλό. Ίσως το δυνατό του στοιχείο να είναι η υπομονή του η οποία λειτουργεί θετικά αλλά και αρνητικά στις σχέσεις του και αυτή είναι κι ο λόγος αν θα έρθει ποτέ αντιμέτωπος με μια γυναίκα.
- Είναι τόσο ισχυρό το γυναικείο φύλο σε σχέση με το αντρικό που χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να πετύχει το στόχο της? Γιατί πιστεύετε ότι ο συγγραφέας χρησιμοποιεί μια γυναίκα έναντι τεσσάρων αντρών;
Κλάδης Κώστας: Όλα τα μέσα; Μα μόνο ένα, είναι αυτό που κάνει αυτή την αρχέγονη διαφορά μεταξύ των δυο φύλων. Αυτό είναι το ισχυρό όπλο που κατέχει και χρησιμοποιεί στο επίσης αρχέγονο ζωώδες ένστικτο του άνδρα. Δεν θα αναφερθώ στην γνωστή λαϊκή ρήση…
- Πρόκειται για ένα είδος μαύρης κωμωδίας που στην ουσία προσεγγίζει με εύθυμο τρόπο ένα σοβαρό θέμα της εποχής μας, καυτηριάζοντάς το και έμμεσα στέλνει το δικό του. Ο συγγραφέας της ΓΡΑΜΜΗΣ ποιο μήνυμα περνάει στο κοινό του;
Αργύρης Αποστόλου: Ο άνθρωπος εκ φύσεως θέλει να είναι πάντα πρώτος, να ξεχωρίζει! Προκειμένου να το πετύχει αυτό χρησιμοποιεί θεμιτά αλλά και αθέμιτα μέσα! Έτσι γίνεται και στο έργο! Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλοι είμαστε πρώτοι, ο καθένας στον τομέα του! Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και μοναδικός και αυτή είναι η ομορφιά αυτού του κόσμου!
- Ο Αμερικανός Ισραέλ Χόροβιτς έγραψε το έργο το 1967, αλλά το γεγονός ότι δεν αναφέρονται λεπτομέρειες σχετικά με ονόματα ηρώων και εποχές δίνει στο κείμενο διαχρονική αξία. Πώς αντιλαμβάνεστε τον διακαή πόθο για την πρωτιά που διακατέχει τον άνθρωπο γενικότερα;
Σταματόπουλος Νίκος: Η πρωτιά ήταν , είναι και θα είναι πάντα το φλέγον θέμα για τον άνθρωπο σε όλους τους τομείς της ζωής του. Η σκληρή πλευρά της είναι τί διατίθεται να θυσιάσει κανείς γι’αυτήν….τις αξίες , τα ιδανικά , την αξιοπρέπεια του…Καμιά φόρα και όλο του το είναι…. Τελικά όμως αξίζει να τα θυσιάσει κανείς όλα αυτά μόνο και μόνο για μία πρώτη θέση;;;;
- Ο άνθρωπος της εποχής μας διαφοροποιείται από τις άλλες εποχές σε σχέση με την επιθυμία της πρώτης γραμμής; Ακολουθεί την ίδια θηριώδη συμπεριφορά για να πετύχει το στόχο του;
Γιαννης Δρίτσας: Ο άνθρωπος στην ματαιότητα της υπάρξεως του γνωρίζει μόνο ένα τρόπο για να την επιβεβαιώσει: την αναγνώριση/Αποδοχή από τους υπόλοιπους που κορυφώνεται βεβαίως μέσα από την πρωτιά. Η επιθυμία για την πρωτιά είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη επιθυμία για ύπαρξη. Ως εκ τούτου η πρωτιά είναι αδιαφοροποιήτως ζητούμενη θηριωδώς και ανηλεώς από αρχής γενέσεως κόσμου. Αυτό βεβαίως ισχύει για την περίπτωση της ικανοποίησης του «εγώ» όπου ο άνθρωπος ταυτίζεται με την ύλη. Στον αντίποδα και εκτός έργου υπάρχει επιδίωξη της πρωτιάς ως διαδικασία προσωπικής καθάρσεως, θυσίας και προσφοράς προς τους άλλους. Θυσία του «εγώ» για το κοινό καλό.
Πληροφορίες για τη ΓΡΑΜΜΗ θα βρείτε εδώ, ενώ η κριτική μας για τη παράσταση βρίσκεται εδώ.
ωραια ιδεα-παρουσιαση!
ευχαριστουμε!!!
Να την δούμε!
Θέλουμε πολύ να την παρακολουθήσουμε!