Η συγγραφέας Πολύμνια Κοσσόρα μιλά στο Elamazi σε μια εκ βαθέων συνέντευξη

Η Πολύμνια Κοσσόρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε και Διοίκηση Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων (Fellow Member of Life Management Association, USA). Για πολλά χρόνια υπήρξε υψηλόβαθμο διοικητικό στέλεχος πολυεθνικής εταιρείας. Ως εργαζόμενη, ταξίδεψε, μαθήτευσε, δίδαξε, γνώρισε ενδιαφέροντες ανθρώπους και ιδέες. σταματά ποτέ να αναζητά την γνώση, να διαβάζει και να γράφει. Μιλά τρεις γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά). Το «Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα;» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της. Λίγα χρόνια πριν είχε προηγηθεί η «Ανοξείδωτη Μνήμη» (εκδ. Άνεμος), το πρώτο της βιβλίο, αποσπώντας θερμές κριτικές, τόσο από το κοινό, όσο και από τους κριτικούς.

Μετά το πρώτο σας βιβλίο, έρχεται το «Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα;» για να μιλήσει για την ιστορία δυο ανθρώπων προερχόμενων από διαφορετικές χώρες, την Ελλάδα και τη Νορβηγία, μια ιστορία αισθητά ενταγμένη στο σύγχρονο κόσμο. Ποιες ουσιαστικές διαφορές στο χαρακτήρα των ηρώων εντοπίζονται εξαιτίας ακριβώς αυτής της πολιτισμικής διαφοροποίησης;

Το βιβλίο μου αφηγείται μια απολύτως σύγχρονη ιστορία, που ξετυλίγεται από το 2004 μέχρι και το 2017. Οι κεντρικοί ήρωες έχουν κατ’ αρχήν πολλές ομοιότητες. Είναι και οι δυο μεσοαστοί, «καλομεγαλωμένοι», σπουδασμένοι. Και οι δυο επιτυχημένοι επαγγελματικά, κινούνται σε χώρους κοσμοπολίτικους, σε περιβάλλοντα της γνώσης και των γραμμάτων. Άραγε τι μπορεί να τους χωρίζει; Εδώ λοιπόν αναδεικνύεται η διαφορά κουλτούρας, η αντανάκλαση της νοοτροπίας του Βορρά και του Νότου, πέρα από τις όποιες διαφορές χαρακτήρα και φύλου. Στην Άννελι αναγνωρίζουμε τον ορθολογισμό, την ψύχραιμη ματιά, την φυσικότητα, με την οποία επιλέγει μια γυναίκα να γεννήσει και να μεγαλώσει μόνη της ένα παιδί. Από την άλλη πλευρά, ο Ορέστης εκφράζει τον αυθορμητισμό, τη συναισθηματική έκρηξη, την ζεστασιά του Νότου, μαζί με μια έμφυτη διάθεση να δίνει και να δίνεται. Στα μάτια της Άννελι όλα αυτά υπήρξαν πολύ ελκυστικά για μια ερωτική περιπέτεια, ωστόσο φάνταζαν να υποδηλώνουν μια ανωριμότητα, επιπολαιότητα και απερισκεψία, κάτι που την οδήγησε να πάρει τη σημαντική απόφαση να τον αφήσει έξω από τη ζωή του παιδιού της.

Η αγάπη, λέει ο λαός, σύνορα δεν κοιτά. Στην πραγματικότητα πόσο εύκολο είναι να γεφυρώσεις τις πολιτισμικές διαφορές, τη διαφορετική κουλτούρα και  τρόπο σκέψης;  Φτάνει το ερωτικό συναίσθημα- πάθος;

Η διαφορετικότητα συνήθως προσθέτει στην ερωτική έλξη αρχικά, αποτελεί ένα στοιχείο εξωτισμού που μαγνητίζει και ερεθίζει. Ίσως μάλιστα το πάθος να πυροδοτείται από αυτήν. Ωστόσο, πιστεύω ότι το ερωτικό συναίσθημα δεν αρκεί για να γεφυρώσει διαφορές. Για να ισορροπήσουν δυο άνθρωποι και να πάνε πιο πέρα από το πάθος, είναι σημαντικό κατ’ αρχήν  να κατανοήσουν και να αποδεχθούν την όποια διαφορετικότητα του άλλου. Να μην επιδιώξει κανείς την απόσβεση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του άλλου, αλλά να αναζητήσουν την καταλλαγή, μειώνοντας τις αποστάσεις με μικρά ή μεγάλα βήματα, με χιούμορ, με αγάπη, ανοχή και κατανόηση. Έχω προσωπική πείρα ότι αυτό είναι και εφικτό και ελκυστικό, μιας και υπάρχει μια σχετική περίπτωση διαφοράς κουλτούρας στην οικογένεια μου.

Ο παράγων «τύχη» είναι καθοριστικός για την εξέλιξη της ιστορίας του Ορέστη και της Άννελι. Παρ’ όλα αυτά, πόσο μεγάλη βαρύτητα δόθηκε στη δύναμη του τυχαίου, έναντι της προσωπικής και στοχευμένης επιλογής των ηρώων;

Ακριβώς αυτή είναι η δύναμη του «Τυχαίου», δύναμη συχνά ανελέητη και καταστροφική. Ότι δεν υπολογίζει τις αποφάσεις, τις επιλογές, τις επιδιώξεις των ανθρώπων, τους οποίους έρχεται να αγγίξει. Δεν μετράει ποιος είναι καλός, ποιος είναι κακός, πόση προσπάθεια έχει καταβάλει ο ήρωας να βάλει τάξη στη ζωή του, πόσες γέφυρες έχει χτίσει για να ξεπεράσει προβλήματα. Είναι άδικο, σκληρό, αλλά έτσι είναι. Και όταν συμβεί, μπροστά του ακόμη και ο πιο δυνατός άνθρωπος αποδεικνύεται άοπλος και ανυποψίαστος.

Η πρώτη σας συγγραφική δουλειά έχει έντονες προσωπικές ρίζες που αγγίζουν την αυτοβιογραφία. Η καινούρια ιστορία σας είναι επηρεασμένη από τα βιώματά σας και αν ναι σε ποιο βαθμό;

Μια ιστορία γεννιέται σχεδόν πάντα από ακούσματα, προσωπικά βιώματα και  συγκινήσεις που αναμειγνύονται σε μια μαγική ζύμωση σε ανύποπτο χρόνο για να πλάσουν κάτι εντελώς καινούργιο. Η επιλογή της Νορβηγίας π.χ. ως πόλου της πλοκής ήταν αυτονόητη για μένα, μιας και έζησα στο Όσλο για κάποιο διάστημα ως νεαρή μετεκπαιδευόμενη φοιτήτρια και χαράχτηκαν μέσα μου δυνατές εικόνες και εντυπώσεις. Εντυπώσεις όχι μόνο για τον τόπο, αλλά και για τους ανθρώπους εκεί, τις σχέσεις, τις συνήθειες, τον κοινωνικό ιστό. Ένα άλλο προσωπικό ερέθισμα είναι και η αγάπη μου για τα παιδιά. Η δύναμη και η ιερότητα του μικρού παιδιού που ορθώνεται, αρθρώνει τον δικό του λόγο και αλλάζει τον ρου των πραγμάτων με συγκινεί σαν ιδέα και μου έδωσε έμπνευση για το βιβλίο αυτό.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο καταλληλότερος τρόπος συγγραφής για εσάς;  Είναι περισσότερο υπόθεση έμπνευσης ή επίμονης καθημερινής ενασχόλησης;

Η διαδικασία της συγγραφής είναι για μένα ένα θαυμάσιο ταξίδι. Δεν είναι ούτε επάγγελμα, ούτε χόμπι. Με ζωντανεύει, πλουτίζει τη ζωή μου, με αποσπά από τα διάφορα μικρά και ασήμαντα. Ειδικά σαγηνεύομαι από την έρευνα τόπων, χαρακτήρων και ιστορικών γεγονότων που εμπλέκεται στη δημιουργία ενός βιβλίου. Ωστόσο, δεν έχω κατορθώσει ακόμη, μετά από δυο βιβλία, να βάλω την αναγκαία και παραγωγική πειθαρχία στον χρόνο μου, έναν σφιχτό προγραμματισμό, ίσως επειδή δεν βλέπω τη συγγραφή ως καθήκον ή ως «αποστολή». Για μένα είναι η ανακάλυψη και εξερεύνηση ενός νέου κόσμου, που πάντα επιθυμούσα, αλλά οι συμβάσεις και οι υποχρεώσεις με κράταγαν για χρόνια μακριά του.

Το μυθιστόρημα αυτό απευθύνεται κυρίως στο γυναικείο κοινό;

Είναι αλήθεια ότι το κοινό της πεζογραφίας στη χώρα μας, αλλά και παντού στον κόσμο, είναι κυρίως οι γυναίκες. Οι γυναίκες αγοράζουν τα βιβλία, οι γυναίκες τα διαβάζουν πρώτες. Οι άντρες που διαβάζουν είναι και λιγότεροι, αλλά και δείχνουν ενδιαφέρον συνήθως για συγκεκριμένα είδη, όπως π.χ. η αστυνομική λογοτεχνία. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένα βιβλίο θα πρέπει να είναι ειδικών προδιαγραφών για να αρέσει. Μάλλον το αντίθετο. Για ένα καλό βιβλίο δεν υπάρχουν συνταγές. Το «Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα;» πιστεύω ότι μπορεί να συγκινήσει όμοια άντρες και γυναίκες. Ειδικά ο κεντρικός ήρωας, ο Ορέστης,  με τη σύγχρονη ματιά και γλώσσα, είναι ατόφια πρωτογενής και όχι μια θεώρηση του μέσα από το βλέμμα μιας γυναίκας. Η προσωπικότητα του, το δράμα και οι ανατροπές της ζωής του πιστεύω ότι θα τραβήξουν και τον άντρα αναγνώστη.

πληροφορίες για το νέο βιβλίο της

Τίτλος: Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα;