Είδαμε την ταινία «Ο Καλύτερός Φίλος μου»

Παρασκευή απόγευμα και αποφασίσαμε να δούμε την εφηβική ταινία «Ο καλύτερός φίλος μου». Πρόκειται για μια αμερικάνικη παραγωγή, που ΔΕΝ είναι μεταγλωττισμένη, είναι με ελληνικούς υπότιτλους. Δεν είναι animation, παίζουν ηθοποιοί. Η ταινία, φυσικά, απευθύνεται σε παιδιά που διαβάζουν γρήγορα και προλαβαίνουν τους υπότιτλους.
Πρόκειται για την ιστορία ενός σκύλου που πεθαίνοντας, η ψυχή του πηγαίνει σε ένα άλλο νεογέννητο σκυλάκι και ζει έτσι πολλές ζωές. Η ταινία ξεκινάει με αφηγητή τον Μπέιλι, ένα ζωηρό σκυλάκι που υιοθετείται από μια οικογένεια στην αμερικανική επαρχία του 1960. Δένεται άρρηκτα με το αγοράκι της οικογένειας, Ίθαν. Όταν ο Μπέιλι πεθαίνει στις καινούργιες του ζωές, αναζητά συνεχώς τον Ίθαν.
Η ταινία δεν είναι κωμωδία. Θα τη χαρακτήριζα κοινωνική. Έχει βέβαια πολλές κωμικές στιγμές, κυρίως λόγω της ύπαρξης των ζώων που είναι πολύ χαριτωμένα. Επίσης, έχει και συγκινητικές στιγμές, κυρίως στις σκηνές του θανάτου των σκύλων. Μην φανταστείτε όμως ότι είναι βαριές ή καταθλιπτικές οι σκηνές αυτές. Είναι σκηνοθετημένες πολύ γλυκά και ανθρώπινα και δείχνει τον κύκλο της ζωής των ζώων. Και βέβαια η ταινία έχει happy end. Επίσης, μας άρεσε ιδιαίτερα η φιλμογράφηση της εξοχής και των χρωμάτων.
Διάβασα αρνητικά σχόλια από επαγγελματίες κριτικούς για την ταινία αυτή. Πιστεύω ότι την αδικούν. Δεν είναι βέβαια αριστούργημα της 7ης τέχνης αλλά είναι μια αξιοπρεπής παραγωγή που δεν σε προσβάλει. Και είναι μια καλή ευκαιρία για τα μεγαλύτερα παιδιά να εισαχθούν στον «εφηβικό» κινηματογράφο. Συνόδευα δύο εντεκάχρονες που ενθουσιασμένες μου δήλωσαν κατηγορηματικά ότι από εδώ και πέρα μόνο τέτοιες ταινίες θέλουν να βλέπουν.