Η καυστική μαύρη κωμωδία του Άλλεν Μπάρτον “Σε μια Μέρα” παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Όλα εκτυλίσσονται «Σε μια μέρα» σε ένα παγκάκι σε πάρκο κάπου στην Αμερική με δυο φίλους μακρινούς, που έχουν να ιδωθούν τέσσερα χρόνια. Αυτό το «φιλικό» Reunion θα προσφέρει εκπλήξεις με ευχάριστες και δυσάρεστες ειδήσεις και στους δυο.
Η παράσταση είναι πολυεπίπεδη, επιδέχεται πολλές αναγνώσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι πολύ προσεγμένη η αποκρυστάλλωση των ηρώων από τους ηθοποιούς, Κίμωνα Φιορέτο και Φάνη Παυλόπουλο.
Η σκηνοθεσία της Σόφης Παπαδοπούλου είναι εξαιρετική, αφού δόθηκε μεγαλύτερη σημασία στις ερμηνείες και στους χαρακτήρες! Το παγκάκι και τα πεσμένα φύλλα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα υποβλητική.
Γρήγορος, μεστός διάλογος και δίνει την αίσθηση ότι είναι πραγματικός, φυσικός.
Αναφορικά με τους χαρακτήρες, η παράσταση πλαισιώνεται γύρω από την αντίθεση. Δυο εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις για όλα τα θέματα αναζωπυρώνουν το διάλογο μεταξύ τους και δίνουν τροφή για σκέψη στο θεατή.
Τα θέματα που θίγονται αφορούν τη πολιτική, τις γυναίκες, τη φιλοσοφία ζωής, τις επιλογές, τις φοβίες, τα ιδανικά και τις ανάγκες τους. Αν και έχουν πολλές διαφορές, τόσο ο Τζεφ όσο και ο Νταν δείχνουν ριζωμένοι στο παρελθόν τους. Ο ένας δεν μπορεί να αποτραβηχτεί από αυτό, ο άλλος το ξεπερνά διαγράφοντας νέα πορεία επιλογών. Το παρελθόν, πάντως, επηρεάζει αισθητά το παρόν και των δύο.
Η παράσταση βρίθει φιλοσοφικών διατυπώσεων, ενώ έρχεται το στοιχεία της ανατροπής για να δώσει ισορροπία στην βαθυστόχαστη ψυχανάλυση των ηρώων μέσω του διαλόγου.
Οι σκέψεις έρχονται άλλοτε με λυρισμό και άλλοτε με τραχύτητα… «ήρθε ο Χάρος και με χάιδεψε απαλά στο μάγουλα» ή «να πεθάνει κανείς ή να κοιμηθεί;»
Η συσσώρευση βωμολοχίας ίσως ξενίσει το θεατή -και εμάς στη αρχή- , αλλά μια βαθύτερη ανάγνωση αποκαλύπτει την οργή των ηρώων για τα σύγχρονα γεγονότα που τους σημαδεύουν, τα παλιά τραύματα που ακόμα αιμορραγούν και την εξέλιξη της κοινωνίας γενικότερα.
Μετά από ένα καταιγισμό αποκαλύψεων, η φιλία τους δοκιμάζεται έντονα, ώστε να αναφωνούν «ποιοι είναι και γιατί είναι φίλοι τόσα χρόνια;». Αν αυτά που τους χωρίζουν είναι πολλά, τότε αυτά που τους ενώνουν είναι τα έντονα αισθήματα φιλίας και αγάπης που τους συνδέουν και ίσως είναι η αιτία να ξανασυναντηθούν στο μέλλον.
Οι χαρακτήρες έχουν φτάσει σε υψηλό επίπεδο αυτογνωσίας ή όπως λένε και οι ίδιοι «Πώς ζει κανείς τη ζωή του από τη στιγμή που ξέρει ποιος πραγματικά είναι;» .
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ .
Πολλές επιλογές παραστάσεων, καθώς και καλλιτεχνικών- πνευματικών δράσεων από το Ίδρυμα Κακογιάννη.
Ενδιαφέρουσα πρόταση!