ΒιβλιοΠρόταση: Οι μυγδαλιές ανθίζουν δακρυσμένες του Θανάση Στραβοσκούφη

ΒιβλιοΠρόταση: Διαβάσαμε και με χαρά σας προτείνουμε

Οι μυγδαλιές ανθίζουν δακρυσμένες

Θανάσης Στραβοσκούφης

Εκδ. ΠΗΓΗ, 2020

Το θέμα:

Η ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας της δεκαετίας του 1950, για πολλούς άγνωστη, παραμένει μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις τόσο για τον επιστήμονα όσο και για τον έλληνα πολίτη, δεδομένου του ευαίσθητου χαρακτήρα της. Κι αυτό διότι η ιστορία αυτής της περιόδου είναι περιχαρακωμένη γύρω από απύθμενες ιδεολογικές και πολιτικές συγκρούσεις μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, οι οποίες στοίχειωσαν την κατακερματισμένη, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά, Ελλάδα, και την έφεραν στα πρόθυρα ενός νοσηρού διχασμού που ακόμα και σήμερα παραμένει εν μέρει ζωντανός. Αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ήττα, αλλά και μία από τις μεγαλύτερες πληγές στη σύγχρονη ιστορία. Οδήγησε τον Ελληνισμό στη διεθνή εξάρτηση, στην πολιτική αποσταθεροποίηση και εν τέλει στην απώλεια της δημοκρατίας αλλά και μετέπειτα στη δημιουργία μιας μεταπολιτευτικής, αμιγώς κομματικής, επικράτειας με συντεταγμένες συνέπειες.

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, το πολιτικοκοινωνικό μυθιστόρημα του διδάκτορα Πολιτικών Επιστημών Θανάση Στραβοσκούφη ΟΙ ΜΥΓΔΑΛΙΕΣ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΕΣ των εκδόσεων ΠΗΓΗ, στέκεται ακριβώς πάνω σε αυτή την περίοδο, εμπλέκοντας αντιφατικούς ήρωες, που μέσα από τις πράξεις τους αντιπροσωπεύουν επακριβώς την ελληνική κοινωνία του 1950.

Λόγια από το οπισθόφυλλο

Σαν βρύση η μάνα στάλαξε μέσα στην αγκαλιά της δυο μικρές δροσερές σταγόνες. Δυο αγόρια. Τον Μάρκο και τον Δημοσθένη. Έμαθαν να γελάνε και να κλαίνε με συντροφιά το μίσος, τους χαλασμούς και τον βουβό πόνο του πολέμου. Κι όπως έτρεχαν μέσα στους αγρούς της Ανεμώνης παίζοντας γύρω απ’ τις μυγδαλιές, έτσι έτρεξαν και τα χρόνια, αφού σμίλεψαν πρώτα στο κορμί τους μια νιότη αλλιώτικη απ’ τις άλλες, παραδομένη στη λογική και στο πάθος. Απ’ τη ψυχή τους ανέβλυσε η λαχτάρα για το κόμμα, αλλά κι ο πύρινος έρωτας για την ίδια κοπέλα. Καμία γυναίκα δεν ήταν σαν εκείνη που πόθησαν. Η Μυγδαλιά διάλεξε έναν από τους δυο, κείνον που πίστεψε ότι θα φροντίσει να μην δακρύσουν ποτέ τ’ άνθη της. Όμως, το μυρωδάτο όνομά της αντί για ζέση έσπειρε στις καρδιές των δίδυμων αδερφών μία άσβεστη επιθυμία για κοινή εκδίκηση.

Κι η πληγωμένη αδελφοσύνη, όση είχε απομείνει,  έδωσε τη θέση της στην προδοσία, στην εγκατάλειψη και στη φυγή. Η λυγερόκορμη γυναίκα,  η άτεγκτη συνείδηση, η ματαιόδοξη πάλη ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά, η πανέμορφη Ανεμώνη, οι λιγοστοί φίλοι, η άσπιλη οικογένεια, όλα μπήκαν στον μύλο της μνήμης πολλές δεκαετίες αργότερα, έναν ηλιόλουστο Γενάρη. Οι μυγδαλιές δακρυσμένες, ήρθαν στο προσκεφάλι της ζωής να ξεπροβοδίσουν όλους όσους αγάπησαν αλλά δεν τόλμησαν ποτέ να το προσφέρουν δώρο.

Η μετεμφυλιακή Ελλάδα του 1950 μέσα από αλύτρωτα γεγονότα που τη σημάδεψαν βαθιά. Ένα δυνατό μυστικό, καλά κρυμμένο ανάμεσα στη Σκιάθο, στην Κερύνεια και στην Αθήνα. Μια δικαίωση για λογαριασμό εκείνης που δεν ξέχασε το όνειρο για τη ζωή που δεν ήρθε.