Πήγαμε στο “Εργοστάσιο Σοκολάτας”

Το μεσημέρι της Κυριακής πήγαμε στο Εργοστάσιο Σοκολάτας. Σίγουρα η επιλογή της συγκεκριμένης ημέρας και ώρας δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, αλλά εν γνώσει μας το αποφασίσαμε. Όταν φτάσαμε η ουρά στην είσοδο ήταν αποκαρδιωτική, αλλά παρ’ όλα αυτά η αναμονή δεν ήταν τόσο μεγάλη τελικά.

Στην είσοδο μας καλωσόρισε μια κοπέλα που μας έκανε μια μικρή εισαγωγή στην ιστορία της σοκολάτας και μας έδωσε να πιάσουμε έναν αληθινό καρπό κακαόδεντρου. Ακολούθησε η προβολή ενός βίντεο στο εσωτερικό μιας καλύβας με ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες για την ιστορία της σοκολάτας. Κατόπιν, περνώντας από μια μίνι ζούγκλα φτάσαμε στο εργαστήριο του Χημικού Χημικόπουλου για να πειραματιστούμε αναζητώντας την τέλεια γεύση.

Τα μικρά ενθουσιάστηκαν με το πείραμα και συνεχίσαμε στο εργαστήριο παρασκευής της αγαπημένης σοκοφρέτας. Παρακολουθήσαμε την μίνι γραμμή παραγωγής και στο τέλος κεραστήκαμε ένα μικρό σοκοφρετάκι. Η συνέχεια είχε φωτογράφιση σε μια μπανιέρα ξεχειλισμένη σοκολάτα και με φόντο καραμέλες για να καταλήξουμε στον λαβύρινθο που οδηγούσε στον μεγαλύτερο καταρράκτη σοκολάτας στην Ευρώπη.

Τέλος υπήρχε το εργαστήριο παραγωγής των αγαπημένων γεμιστών σοκολατένιων μπισκότων, που όμως λόγω του κόσμου, δεν μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε.

Εν κατακλείδι, θα έλεγα πως είναι μια επίσκεψη που σίγουρα τα παιδάκια ευχαριστιούνται πολύ. Βέβαια, ως ενήλικας δεν βρήκα κάτι να με εντυπωσιάσει και βρίσκω ακριβό το εισιτήριο, ακόμη και το οικογενειακό, για αυτό που προσφέρει. Αν δε συνυπολογίσεις ότι δύσκολα θα αρνηθείς στα παιδιά τα “έξτρα”, όπως η φωτογράφιση ή καραμέλες- γλειφιτζούρια που πωλούνται στην έξοδο, το κόστος γίνεται αρκετά σημαντικό.

Σε όποιον δε θέλει να πάει θα προτείνω να αποφύγει με κάθε τρόπο την Κυριακή και να προτιμήσει κάποια καθημερινή ημέρα, πράγμα που δυστυχώς δεν μπορούσαμε λόγω εργασίας να κάνουμε εμείς.