Αφροδίτη Δελλαπόρτα
Παρακολουθήσαμε την παράσταση ΠΟΥΠΟΥΛΑpp στο Ίδρυμα Κακογιάννης από την θεατρική ομάδα “Κοπέρνικος”.
Μία παράσταση σαν και αυτή μου θυμίζει τους λόγους που αγαπάω το θέατρο. Είναι από τις πιο αξιόλογες παραστάσεις και πιστέψτε με έχουμε παρακολουθήσει ήδη πολλές φέτος. Πραγματικά θα προέτρεπα όλους όσοι έχουν σκοπό να παρακολουθήσουν κάποιες θεατρικές παραστάσεις αυτή τη χρονιά να τη βάλουν στα must see.
Γενικότερα είμαι θαυμάστρια του Κοπέρνικου και κάθε χρόνο καταφέρνει ως ομάδα να με εκπλήσσει με ευχάριστο τρόπο και συνάμα να με συγκινεί. Αυτό το δόσιμο των ηθοποιών, η σύνδεση που έχουν μεταξύ τους είναι μοναδικά. Είναι όλοι εμφανώς ταλαντούχοι και πολύ ταιριαστοί στους ρόλους που είχαν .
Η θεματολογία που αφορά στους κινδύνους του διαδικτύου δίνεται με έναν πάρα πολύ ευρηματικό και συμβολικό τρόπο.
Ταυτόχρονα δίνεται βαρύτητα στον εθισμό που προκαλεί ,στην απομόνωση ,στην αδυναμία να εκφράσεις δια ζώσης τα συναισθήματά σου… μία μάστιγα που αφορά έντονα τη νέα γενιά .
Και τέλος βέβαια αναδεικνύει και την ανάγκη να γεφυρωθεί το τεχνολογικό και γενικότερο χάσμα ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Όλα αυτά περίτεχνα δοσμένα μέσα από κωμικές νότες και φρασεολογία η οποία χρησιμοποιείται από τους νέους. Αξίζει να τονιστεί και το στοιχείο της διάδρασης,όλα τα παιδιά -αυθόρμητα- στις σκηνές εξέφραζαν τον ενθουσιασμό τους.
Η παράσταση έχει πρωτότυπη μουσική επένδυση η οποία διασκέδασε και θεωρώ εντυπώθηκε στη μνήμη μικρών και μεγάλων.
Τα τραγούδια παράλληλα σε ήχους τύπου Τραπ ξεσήκωσαν και προκάλεσαν αβίαστο γέλιο στο κοινό…
Μπορώ να πω πολλά ακόμα… αλλά… νομίζω ότι το παράκανα βρε παιδιά!! Σταματήστε με !Εννοείται το βάζετε στη λίστα σας.
(περισσότερα για την παράσταση εδώ)
