Δήμητρα Τσιαούση
Επιμέλεια συνέντευξης: Δήμητρα Τσιαούση
Ο ψυχολόγος Αντρέας Κολίσογλου απαντά στα ερωτήματα για τα φετινά Χριστούγεννα.
H συζήτηση περί κορωνοϊού βρίσκεται στις συνήθεις ατζέντες της ημέρας όλο και πυκνότερα. Η παράταση του περιορισμού στο σπίτι έχει προκαλέσει αρκετό άγχος στους γονείς και στρες στα μαθητούδια μας. Ο ψυχολόγος Αντρέας Κολίσογλου απαντά στις ερωτήσεις μας για το πως διαχειριζόμαστε καταστάσεις περιορισμού των παιδιών, τι συμβαίνει κατά την μαθητική διαδικασία, πως μιλάμε για τα κεκλεισμένων των θυρών Χριστούγεννα στα παιδιά και πολλά ενδιαφέροντα θέματα.
Δήμητρα Τσιαούση – Η παράταση του κατ’ οίκον περιορισμού για τα παιδιά πόσο δύσκολη είναι;
Αντρέας Κολίσογλου – Είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε ως κοινωνία λόγω του COVID19. Θεωρώ ότι για τον πληθυσμό των παιδιών είναι κάτι πολύ δύσκολο γιατί τα παιδιά είναι μαθημένα να αλληλεπιδρούν το ένα με το άλλο, με το να βρίσκονται σε ένα σταθερό περιβάλλον, να μαθαίνουν βιωματικά τα πράγματα. Φαντάζει πολύ δύσκολο να είναι όλη μέρα σε μια οθόνη να προσπαθούν να κάνουν μάθημα.
Δήμητρα – Πόσο αντίθετα έρχεται ο τρόπος ζωής των παιδιών τώρα σε σχέση με την φυσική τάση του παιδιού να μάθει τον κόσμο εμπειρικά και βιωματικά;
Αντρέας – Ουσιαστικά, έχει καταργηθεί η σημασία της κοινωνικής συνύπαρξης και αρκούμαστε με έναν δάσκαλο να μιλά από απόσταση και τους μαθητές να μιλούν αποκλειστικά όταν τους δίνει ο δάσκαλος ή δασκάλα τον λόγο. Αυτό δεν σημαίνει ότι βιώνουν αποτελεσματικές συνθήκες μάθησης, γιατί θα ήταν πιο εύκολο για τους δασκάλους να κατανοήσουν τις μαθησιακές ανάγκες των μαθητών και να αντιμετωπίσουν τις αδυναμίες που έχουν.
Δήμητρα – Άρα αυτός ο τρόπος μάθησης είναι πραγματική μάθηση;
Αντρεας – Είναι μάθηση αλλά είναι μια λύση ανάγκης, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να γίνει σε συνθήκες επικίνδυνες για την δημόσια υγεία. Πιστεύω ότι θα ήταν πιο εποικοδομητικό να υπήρχε στην αρχή της σχολικής χρονιάς πρόβλεψη για μικρότερες, σε αριθμό μαθητών τάξεις, ώστε να τηρούνται όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα περί αποστάσεων των παιδιών, χωρίς να υπάρχουν τάξεις με 25 μαθητές το οποίο εκ των πραγμάτων οδήγησε σε μια αλυσιδωτή μετάδοση του ιού στις σχολικές μονάδες
Είναι εφικτό γονείς και παιδιά να βρουν από κοινού δραστηριότητες ωφέλιμες για τον ψυχικό τους κόσμο.
Δήμητρα – Τι λέμε στα παιδιά που αρχίζουν να δυσανασχετούν στο μάθημα, ειδικά όταν δυσκολεύονται μαθησιακά;
Αντρέας – Ουσιαστικά, οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά στο να μην νιώθουν άσχημα αν κάτι δυσκολεύονται να το κατανοήσουν, και να προσπαθούν να τους δώσουν να καταλάβουν ποιες αδυναμίες έχουν και να εστιάσουν όσο μπορούν στο να τις αντιμετωπίσουν. Από την άλλη να μην έχουν υπερβολικές απαιτήσεις τόσο οι δάσκαλοι όσο και οι ίδιοι οι γονείς των μαθητών γιατί δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι μπορεί να κατανοηθεί το 100% της διδακτέα ύλη μέσω διαδικτύου.
Δημητρα – Αυτά στο κομμάτι το μαθησιακό. Τι κάνουν όμως οι γονείς σε σχέση με το συναισθηματικό κομμάτι;
Αντρέας – Πρέπει να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους ,να τα ενθαρρύνουν περισσότερο να συνεχίσουν την καλή προσπάθεια τήρησης των κανόνων υγιεινής, ακόμη και όταν αδυνατούν ενίοτε να τα καταφέρουν. Θεωρώ απαράδεκτο να βλέπω στον δρόμο γονείς να ρίχνουν “καντήλια” στα παιδιά τους π.χ. γιατί έπιασαν μια επιφάνεια μη καθαρή με γυμνά χέρια. Το θέμα δεν είναι με τους κανόνες αυτούς να φοβίσουμε τα παιδιά, αλλά να τους παρουσιάσουμε ως κάτι αναγκαίο για το καλό όλων μας.
Τα ελεύθερα πνεύματα δεν φυλακίζονται ποτέ.
Δήμητρα – Πως περνάς το μήνυμα έμμεσα σε ένα μικρό παιδί ότι πρέπει να συνεχίσει να ζει εντός του σπιτιού;
Αντρεας – Ο ορθότερος δρόμος είναι ο διάλογος μεταξύ των γονέων και παιδιών. Βέβαια είναι πολύ δύσκολο για γονείς να αφιερώσουν απεριόριστο χρόνο στα παιδιά, δεδομένου ότι ένα μεγάλο ποσοστό εργάζονται ακόμη και από το σπίτι. Είναι μια ήδη επιβαρυμένη κατάσταση, αλλά είναι εφικτό γονείς και παιδιά να βρουν από κοινού δραστηριότητες ωφέλιμες για τον ψυχικό τους κόσμο, π.χ. επιτραπέζια παιχνίδια, κατασκευές, μαγειρική, κηπουρική, γυμναστική εντός ή εκτός σπιτιού κ.ά. Για τα μεγαλύτερα παιδιά θα ήταν οφέλιμο να διοργανώνονται κάποιου είδους «συναντήσεις» μαθητών διαδικτυακές, ώστε να λένε τα νέα τους. Μέσα σε όλο αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ανάγνωση βιβλίων αποτελεί μια δημιουργική δραστηριότητα για όλες τις ηλικίες.
Δήμητρα – Πως θα τα βιώσουμε τα Χριστούγεννα φέτος;
Αντρέας – Όλα δείχνουν πως θα τα βιώσουμε σε πολύ στενό οικογενειακό κύκλο. Πρέπει να αρκεστούμε στο ότι αυτό που προέχει στην παρούσα στιγμή είναι να ξεφύγουμε από αυτήν την υγειονομική βόμβα που μας απειλεί. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για αυτή την πρωτόγνωρη για όλους μας κατάσταση. Έχω φίλους που αστειευόμενοι εύχονται καλή λευτεριά από την καραντίνα και αυτό που τους απαντάω χαριτολογώντας είναι ότι “τα ελεύθερα πνεύματα δεν φυλακίζονται ποτέ”. Να μην νιώθουμε περιορισμένοι να είμαστε ευτυχισμένοι για την κάθε μέρα που μας ξημερώνει.
Σύντομο βιογραφικό
Σπούδασε ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και από το 2003 προσφέρει κατά καιρούς εθελοντικές υπηρεσίες σε διάφορους φορείς που απευθύνονται κυρίως σε πολίτες με αναπηρία, όπως: ΚΕΣΥΠ Αιγάλεω, ΨΝΑ Δρομοκαϊτειο, Δήμος Πετρούπολης, VSA Hellas, Special Olympics, Σύλλογος Άνθρωπος Ελπίδα Πολιτισμός.
Από το 2013 έως τα μέσα του 2018, συνεργάστηκε με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση σε κύκλους σεμιναρίων που απευθύνονταν σε πολίτες με ή χωρίς αναπηρία.
Είναι επίσημος συνεργάτης του δικτύου ψυχολογικής υποστήριξης “Psy- counsellors”. Τον Μάιο του 2016 ίδρυσε τον χώρο Ψκ (psykapa.gr), στην πόλη της Πετρούπολης, όπου παρέχονται υπηρεσίες ψυχολόγου σε κάθε ενδιαφερόμενο.
Πληροφορίες για την δράση και το έργο του Ψυχολόγου Αντρέα Κολίσογλου θα βρείτε στην ιστοσελίδα του https://psykapa.gr/
