Είδαμε την παράσταση Άρης της Σοφίας Αδαμίδου

Τρίτη 02 Ιουλίου 2019  Ηλιούπολη, Δημοτικό θέατρο «Δημήτρης Κιντής»

Παρακολούθησα την συγκλονιστική παράσταση Άρης, έναν μονόλογο της Σοφίας Αδαμίδου, υπό την σκηνοθετική επιμέλεια του Β. Μπισμπίκη. Η παράσταση βρίσκεται σ καλοκαιρινή περιοδεία ανά την Ελλάδα.

Το έργο βασίζεται στη ζωή και τους αγώνες του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, του Θανάση Κλάρα ή καλύτερα Άρη Βελουχιώτη, που ταυτίστηκε με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ενάντια στη γερμανοϊταλική κατοχή.

Παραπλανηθείς στην συμφωνία της Βάρκιζας όπου και υπέγραψε για την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ, κάτι για το οποίο άμεσα μετάνιωσε, αντιλαμβανόμενος την παγίδα. Ανασυγκρότησε αργότερα το ΕΑΜ σε σχήμα μικρότερο με το όνομα ΜΕΑ με τους συμπολεμιστές και συντρόφους του, μα που δεν λειτούργησε ποτέ.

Με τη ζωή και τη δράση του, με τις ηρωικές πράξεις του, έγραψε διδακτικές – και πλούσιες σε περιεχόμενο – σελίδες στην ιστορία του λαϊκού μας κινήματος.

Πρωί 16 Ιουνίου 1945, σταματάει η καρδιά του Πρωτοκαπετάνιου της Αντίστασης. Εδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του. Ο Αρης πέθανε εκεί πάνω στα βουνά, που τόσο αγαπούσε και ήταν η ζωή του. Το νεκρό σώμα του, δε βρέθηκε ποτέ. Ούτε το κομμένο κεφάλι του, αυτό που εκτέθηκε σε δημόσια θέα από τους διώκτες του, στους φανοστάτες της κεντρικής πλατείας των Τρικάλων. Είχε την εντιμότητα τη μοναδική: Του αγωνιστή και του παλικαριού, να πεθάνει.

Η 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Απρίλιος 1945) διέγραψε τον Αρη και τον αποκήρυξε, χωρίς να δώσει την απόφαση στη δημοσιότητα.

Η διαδρομή ξεκινά από τους δρόμους της Αθήνας του σήμερα.

Υπό το φως μιας λάμπας ξεκινά ο διάλογος-μονόλογος, του πρωταγωνιστή με τον εαυτό του, την διαδρομή του, την νεότητα, την φυλακή, τα λάθη και τις παραλήψεις του, τις κραυγές, τα φαντάσματα της νιότης και της πορείας του, τα φαντάσματα των αποφάσεών του, τον διάλογο με τον φίλο του Τζαβέλλα, (σε μια στιγμή που είναι αδύνατο κανείς να είναι προετοιμασμένος να την διαχειριστεί), την τελική ευθεία προς την καταληκτική του απόφαση.

Μια ερμηνευτική αποκάλυψη που ξεπερνώντας τον εαυτό της, ακροβατώντας επανειλημμένα ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, το σωστό και το λάθος, το ναι και το όχι, τη διαύγεια και το αλκοόλ, το παρελθόν και το παρόν και αλίμονο…την αγωνία για το μέλλον.

Το σκηνικό της παραίτησης και του αγώνα, στημένο άριστα, με την στολή του να δεσπόζει και να ταυτίζεται ως ένα με την σάρκα του. Εκεί, ζήσαμε την συγκίνηση του εμφυλίου και της εθνικής αντίστασης, καταλήγοντας στην απογύμνωση της έντασης με το τελικό άνοιγμα τον φώτων και την εξομολόγηση του Άρη πως βρισκόμαστε στην σκηνή ενός θεάτρου και πως ναι… τελικά, πρόκειται για μια παράσταση. Ναι, τελικά ίσως όλα, να είναι μια παράσταση!!!

Μια παράσταση συγκλονιστική!

Διαρκεια : 90 ‘ Σκηνοθ.:Β. Μπισμπίκης Ερμηνεύει: Τ. Σωτηράκης

(Περισσότερα για την παράσταση εδώ)