Εντυπώσεις από το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας

Πέμπτη 18/7/19. Φτάνω στο Βεάκειο 3 τέταρτα πριν την παράσταση, στις 20:45. Χαμός από αυτοκίνητα. Προμηθεύομαι το εισιτήριο και μπαίνω μέσα. Σχεδόν γεμάτο. Στις 21:30 το θέατρο είναι όλο γεμάτο και ξεκινάει η παράσταση στις 21:45.

13 ηθοποιοί, οι 4 σε πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Όλοι τους με αφοσίωση σε αυτό που πρέπει να κάνουν χωρίς να αποσπάται η προσοχή τους από τους εξωτερικούς παράγοντες.

Ο Αιμίλιος Χειλάκης σε σκηνοθεσία είναι τρομερός, στο έργο ως Θησέας και Όμπερον ήταν απλά καλός στα δικά μου μάτια. Το ίδιο και η Αθηνά Μαξίμου. Ωστόσο ως Τιτάνια ήταν μαγευτική και ονειρική συνάμα, με αυτά τα υφασμάτινα “φτερά” τα οποία κινούσε με τόση μαεστρία. Από την άλλη μεριά ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης στο ρόλο του Πάτου, χάρισε σε όλους μας μοναδικές στιγμές γέλιου και πραγματικά έγινε ένα με το ρόλο. Το γελιο έβγαινε αβίαστα. Έπειτα ο Μιχάλης Σαράντης (έχει τιμηθεί με θεατρικό Βραβείο Χορν το 2015), ο οποίος είναι από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Ευλίγιστος (μεταφορικά και κυριολεκτικά), τρομακτικός σε κάποια σημεία, αστείος, ύπουλος, με κίνηση στη σκηνή που σου θύμιζε χελιδόνι να πετάει στον αέρα, ερμηνεία πέραν του αναμενόμενου. Όλα σε ένα ρόλο (ρόλος του Πουκ). Απλά καθηλοτικός! Στο πολύ μικρό δεύτερο ρόλο που υποδύεται τον Φιλόστρατο, επίσης ξεχωρίζει. Θεωρώ ότι ό Μιχάλης Σαράντης μαζί με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη έκλεψαν την παράσταση. Ο πρώτος για την εξαιρετική ερμηνεία και ο δεύτερος για το γέλιο που απλόχερα μας χάρισε. Ο Άλέξανδρος Βάρθης, η Λένα Δροσάκη, ο Κωσταντίνος Γαβαλάς και η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη, αυτοί οι 4 νέοι ηθοποιοί μας γοήτευσαν με τις ερμηνείες και για τις ξεκαρδιστικές στιγμές τους. Ο Κρις Ραντάνοφ, ο Παναγιώτης Κλίνης, ο Τίτος Λίτινας, ο Μιχάλης Πανάδης και ο Κωνσταντίνος Μουταφτσής παρέα με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη αποτελούσαν (στο έργο) θεατρικό θίασο με πολλά πολλά ευτράπελα και πολύ γέλιο, ειδικά στο τελευταίο μέρος του έργου.

Η σκηνοθεσία ευφάνταστη, καταπληκτική.

Η μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα ό,τι καλύτερο θα μπορούσε για αυτή τη παράσταση (δε περίμενα κάτι λιγότερο από τον Κ.Βήτα). Στα σκηνικά και στα κοστούμια του Τέλη Καρανάνου και της Αλεξάνδρας Σιάφκου να πω ότι σε γοητεύουν και σε μαγεύουν. Οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου καθηλωτικοί, με συνεχείς εναλλαγές κάνουν την ατμόσφαιρα του έργου θαρρείς και είσαι σε παραμύθι. Και αυτή η καταπληκτική κίνηση που είχαν όλοι τους οφείλεται στην Αντωνία Οικονόμου.

Ο καθένας από τους συντελεστές έβαλε το χεράκι του ώστε η παράσταση αυτή να είναι από τις καλύτερες που είδα φέτος στο σύνολό της.

Συγχαρητήρια σε όλους και ευελπιστούμε η παράσταση να μη περιοδεύσει μόνο άλλα να ανέβει σε θεατρική σκηνή και τον χειμώνα.

Λεπτομέρειες για την παράσταση μπορείτε να δείτε εδώ.