Διακοπές στο Αγκίστρι

Κάποιες φορές θυμάμαι πως περνούσα όταν πήγαινα διακοπές με τις φίλες μου και αναπολώ τα ωράρια που είχαμε!!  Ξυπνούσαμε ότι ώρα θέλαμε, τρώγαμε ότι ώρα θέλαμε, βγαίναμε ότι ώρα θέλαμε και δεν κοιμόμασταν σχεδόν ποτέ!!!!  Κάπου εκεί μέσα στο όνειρο ακούω μια φωνή να μου φωνάζει ??Μαμάαααα?? και ξυπνάω..

Η πραγματικότητα πλέον είναι τελείως διαφορετική, σαφέστατα καλύτερη φυσικά, μιας και αυτό το Μαμάααα δεν αντικαθίσταται ούτε με όλους τους θησαυρούς του Αλαντίν (είναι το αγαπημένο παραμύθι της αγαπημένης μου)!!!  Απλά όταν γίνεσαι μαμά στα τριάντα πέντε και όλος ο πρότερος βίος σου αποτελείται από δουλειά, διασκέδαση και καλοπέραση.., τις πρώτες διακοπές με το παιδί τις βλεπεις λίγο βουνό!!!  Εμείς όμως δεν πήγαμε στο βουνό αλλά στη θάλασσα..

Επρεπε να επιλέξουμε ένα νησί που να είναι κοντά (κατ?αξίωσην του αγαπημένου συζύγου μου) για παν ενδεχόμενο όπως έλεγε, ένα ξενοδοχείο που να είναι κοντά στη θάλασσα (για να μη μετακινούμαστε λόγω το ότι μονίμως βαριέται να οδηγεί στις διακοπές) και φυσικά να μην έχει και πολλά σκαλιά επίσης για παν ενδεχόμενο (μήπως πεσει η πριγκίπισσά μας). Ψύλλους στ?άχυρα δηλαδή!!!

Εν τέλει αποφασίσαμε ότι το Αγκίστρι, το οποίο παραμπιπτόντως έιχα επισκεφθεί ξανά με τις φίλες μου, θα ήταν μια καλή επιλογή μιας και είναι κοντά. Κλείσαμε ξενοδοχείο, πήραμε μαζί μας τα βασικά, φορτωθήκαμε σαν τους γύφτους και ξεκινήσαμε για τις διακοπές μας. Μόνο το φαρμακείο που είχε φτιάξει ο καλός μου, είχε μέσα ότι θα έπαιρνε ένα καράβι που ξεκινούσε υπερατλαντικό ταξίδι χωρίς ενδιάμεσο λιμάνι!!! Μαζί μας πήραμε και ένα φιλικό ζευγάρι, για κακή τους τύχη, που τους αγαπάμε πολύ και αισίως μας αγαπούν ακόμη και ήρθαν ξανά πέρυσι μαζί μας. Ηρωες!

Το ξενοδοχείο τη Κας Κατερίνας στο Μεγαλοχώρι ήταν τελικά όπως το είχε ονειρευτεί ο υπερπροστατευτικός μπαμπάς μας. Το μπαλκόνι δεν είχε κάγκελα, ήταν χτιστό, το δωμάτιο τεράστιο με χώρο να πηγαινοέρχεται το αστέρι μας, ήταν καθαρό και η αγαπητή Κα Κατερίνα έφτιαχνε το πιο ωραίο Παστίτσιο που έχω φάει ποτέ, το οποιο τιμούσε ανελλιπώς η πριγκιπέσα μου. Η θάλασσα ήταν μεσα στα πόδια μας, και το ξενοδοχείο είχε τοποθετήσει ξαπλώστρες και ομπρέλες για τους ενοίκους.

Το μόνο θέμα ήταν ότι μόλις ερχόταν το δελφίνι στο Μεγαλοχώρι, σήκωνε κύμα στη θάλασσα και εμείς σηκώναμε το παιδί μαζί με την ξαπλώστρα για να μη βραχεί. Μεγαλείο!!! Παρόλο όμως που είχαμε και τα ευτράπελα, μιας και όταν έχεις μαζί σου έναν θεότρελο μπαμπά δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα, περάσαμε υπέροχα και ειλικρινά μπορώ να πω ότι ήταν οι ωραιότερες διακοπές της ζωής μου.

Είναι υπέροχο να βλέπεις το μικρό ανθρωπάκι να εντάσσεται στην παρέα, να περιφέρεται στην παραλία με το μαγίο της και ενίοτε και γυμνή, να χορεύει στα beach bar και να μιλάει στον κόσμο. Αισθάνεσαι τελικά μια περίεργη υπερηφάνεια όταν συνειδητοποιείς ότι αυτό το πλάσμα είναι δικό σου!!

Δεν ήταν έυκολη αυτή η πρώτη φορά. Είχαμε άγχος, τρέχαμε συνέχεια από πίσω της, αλλά την καμαρώναμε κιόλας. Έκτοτε δεν πάμε πουθενά μόνοι μας!! Διακοπές ξαναπήγαμε και πέρυσι, αλλά αυτές οι πρώτες δεν συγκρίνονται με τίποτα!!!!!

Η ζωή είναι Πολύ Ωραία τελικά όταν έχεις κάποιον να ??σε επαναφέρει εις την τάξιν?? φωνάζοντας Μαμάααααα, έστω κι αυτό γίνεται στις έξι το πρωί, και είσαι διακοπές!!!!

Καλό καλοκαίρι σε όλους, με την ευχή όλες οι διακοπές της ζωής μας να μας πλυμηρίζουν με την ευτυχία των πρώτων διακοπών με το παιδί μας!!!

ΦΩΤΕΙΝΗ