Κυριακή απόγευμα στο Μικρό Χορν είδαμε “Το Υπέροχο μου διαζύγιο”.
Ευχάριστη παράσταση που κυλάει γρήγορα χάρις στην πολύ καλή ερμηνεία της πρωταγωνιστριας. Παρόλα αυτά η ιστορία (σενάριο) δε με άγγιξε. Μια Ιρλανδή 50αρα παντρεμένη γυναίκα με μια κόρη μαθαίνει ξαφνικά ότι παίρνει διαζύγιο από τον σύζυγό της ο οποίος της ανακοινώνει την απόφασή του να φύγει για να ζήσει με την αρκετά νεώτερη ερωμένη του αφήνοντας την κυριολεκτικά συξηλη. Παρακολουθούμε στην συνέχεια την προσπάθεια της ηρωίδας να συνειδητοποιήσει τι της έχει συμβεί, να συμβιβαστεί με τη νέα πραγματικότητα και να βρει έναν καινούριο σύντροφο.
Λίγο επιφανειακά δοσμένο το έργο. Δεν μπαίνει ουσιαστικά στα συναισθήματα της ηρωίδας. Μια προσπάθεια διακωμωδησης της ιστορίας με happy end για την ηρωίδα. Πολύ καλή η ερμηνεία της κας Δρουγκα αλλά δε νομίζω ότι οι Ελληνίδες μπορούν να βρουν σημεία ταυτισης με την ηρωίδα. Προσωπικά μου άρεσε πολύ περισσότερο ο μονόλογος της Μπεσυς Μαλφα στη Σίρλεϊ Βαλενταιν.
Τη βρήκα πιο ανθρώπινη.
Λεπτομέρειες για την παράσταση “Το υπέροχο μου διαζύγιο” μπορείτε να βρείτε εδώ.