kanellaki
Το Σάββατο 9/11 είδα την θεατρική παράσταση Tango Bar στο θέατρο ΑΒΑΤΟΝ.
Μία φθηνή παραγωγή με δύο ηθοποιούς οι οποίοι ήταν εξαιρετικοί, αλλά δυστυχώς σε ένα σενάριο κατά τη γνώμη μου όχι τόσο δυνατό και μία σκηνοθεσία κάτω του μετρίου. Τα θέματα που αγγίζει βέβαια είναι δυνατά και τα μηνύματα που θέλει να περάσει πολύ σημαντικά, με τα οποία φεύγοντας ο θεατής θα αναρωτηθεί για την πορεία της δικής του ζωής.
Αναφέρεται σε μία φιλία μεταξύ δύο ανδρών που έχουν μεγαλώσει μαζί αλλά έχουν ακολουθήσει τόσο διαφορετικούς δρόμους. Σε κάνει να αναρωτιέσαι αν έχεις και εσυ την ζωή σου ανθρώπους που δεν εκτιμάς πια, που δε ταιριάζεις αλλά υπάρχουν στην ζωή σου από παλιά και είναι δύσκολο να κόψεις δεσμούς. Ανθρώπους που αν συναντούσες σήμερα δεν θα έκανες παρέα. Επίσης θίγει θέματα που αφορούν την επιτυχία και τι είναι τελικά επιτυχία για τον καθένα μας, μήπως επιτυχία θεωρούμε ότι ειναι αποδεκτό απο τον κοινωνικό περίγυρο; Μήπως πολλές φορές θυσιάζουμε τα όνειρα μας για να είμαστε αρεστοί κοινωνικά και καταλήγουμε να ζούμε μια ζωή που δεν μας γεμίζει;
Το έργο έχει αρκετές βωμολοχίες όπως είναι λογικό αφού η σκηνή εκτυλίσσεται σε ένα μπαρ.
Λίγα λόγια για την παράσταση:
Το βιβλίο του γνωστού συγγραφέα και δημοσιογράφου κυκλοφόρησε το 1988 και η πλοκή του εκτυλίσσεται σ’ ένα μπαρ στο κέντρο της πόλης τη δεκαετία του 1980. Το μπαρ είναι έτοιμο να κλείσει όταν εμφανίζεται ο Λάκης, ένας αποτυχημένος θεατρικός συγγραφέας. Η συζήτησή του με τον Φώντα, ιδιοκτήτη του μπαρ και αποτυχημένο ηθοποιό θα κρατήσει ως τα χαράματα.
Οι δυο τους θα τσακωθούν, θ’ αγαπηθούν, θ’ ασκήσουν σκληρή κριτική ο ένας στον άλλο. Η σχέση τους θα περάσει από τρικυμίες, δηλαδή ό,τι ακριβώς συμβαίνει από τότε που ήταν παιδιά. Ό,τι συμβαίνει και τώρα, που είναι ενήλικες, κάθε βράδυ.
Θαρρείς κι η ζωή τους είναι ένα tango, εφιαλτικό και τρυφερό μαζί που το χορεύουν σε λούπα. Ή ένα παιχνίδι εξουσίας που αλλάζει διαρκώς χέρια, σαν φαύλος κύκλος που πότε τους απομακρύνει και πότε τους φέρνει πιο κοντά στον πυρήνα της σχέσης και της ύπαρξής τους.
Αν και τα μηνύματα που ήθελαν να περάσουν και οι ηθοποιοί μου άρεσαν αρκετά, είναι μία παράσταση που δεν με άγγιξε τόσο όσο θα ήθελα και συνεπώς δεν θα την πρότεινα.
