«Εδώ Λιλιπούπολη» στο Μέγαρο Μουσικής στις 3 και 4 Δεκέμβρη

Το «Εδώ Λιλιπούπολη» ήταν μια παιδική ραδιοφωνική σειρά που ξεκίνησε το 1976 και διήρκεσε μέχρι το 1980. Η σειρά ακουγόταν στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, το οποίο ήταν την περίοδο εκείνη υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι. Η εκπομπή θεωρήθηκε και συνεχίζει να θεωρείται «θρυλική», τόσο για την πρωτοτυπία και την ποιότητά της, όσο και για την επίδραση της γενικότερα.

Το 1975 ο Μάνος Χατζιδάκις ανέλαβε τη διεύθυνση του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ανάμεσα στα σχέδιά του ήταν η δημιουργία μιας παιδικής εκπομπής, τη δημιουργία της οποίας ανέθεσε στην προσωπική του φίλη Ρεγγίνα Καπετανάκη.

Η τελευταία, με τη βοήθεια της παιδοψυχολόγου Ελένης Βλάχου, κατασκεύασαν ένα αρχικό πλάνο του κόσμου της «Λιλιπούπολης», τον οποίο οργάνωσαν και παρουσίασαν στον Χατζιδάκι. Ο Χατζιδάκις ενθουσιάστηκε με την ιδέα και έδωσε την άδεια και την προστασία του στη νέα σειρά, που ξεκίνησε να εκπέμπεται το 1976.
Η εκπομπή, η οποία ήταν καθημερινή, ήταν μουσικά επενδυμένη μετραγούδια ευρηματικότατων στίχων. Η Μαριανίνα Κριεζή ήταν ηστιχουργός των τραγουδιών και μια σειρά νέων καλλιτεχνών, Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Λένα Πλάτωνος, Νίκος Κυπουργός και Νίκος Χριστοδούλου, συνέθεταν τις μουσικές, τις οποίες τραγουδούσαν οι Σπύρος Σακκάς, Σαβίνα Γιαννάτου, Αντώνης Κοντογεωργίου.

Μικρά και μεγάλα παιδιά λάτρεψαν τον κόσμο της Λιλιπούπολης και τα καμώματα των κατοίκων της. Η Λιλιπούπολη ήταν μια “παιδική” (όχι όμως παιδιάστικη) εκπομπή, καμωμένη “για παιδιά και έξυπνους μεγάλους”, η οποία λατρεύτηκε, αλλά και πολεμήθηκε, ίσως επειδή ασκούσε κριτική χωρίς διακρίσεις σε πρόσωπα και θεσμούς. Δημιούργησε ένα καινούργιο παραμύθι που εμπεριείχε πάντοτε την αιώνια πάλη ανάμεσα στο καλό και το όμορφο με το κακό και το άσχημο, με τους δικούς του σύγχρονους καλούς, τους κακούς του, τους παππούδες του, τις προ-προγιαγιάδες με τις ξύλινες κουτάλες και τις μυστικές συνταγές, τους προγόνους, τα μαγικά δέντρα, τους ευφάνταστους και ευρηματικούς επιστήμονες που πραγματοποιούν τις συλλογικές και τις ατομικές μας φαντασιώσεις, τις μάγισσες και τους αόρατους ελέφαντες, τις μαγευτικές τοποθεσίες με τα σύγχρονα, παραμυθένια τοπωνύμια.