in ,

Η ομάδα νεανικού θεάτρου «Συντεχνία του Γέλιου» μας μιλά για την θεατρική τους παράσταση ”Είμαστε Πάτσι”

Επιμέλεια : Νικόλαος Σύρος
Η ομάδα νεανικού θεάτρου «Συντεχνία του Γέλιου» επιμένει να παρουσιάζει ένα ξεχωριστό ρεπερτόριο παραστάσεων που έχουν αγαπηθεί κι αγκαλιαστεί πολύ τόσο από την εκπαιδευτική κοινότητα όσο κι από το κοινό Η παιδική παράσταση της νεανικής ομάδας Συντεχνίας του Γέλιου,”Είμαστε Πάτσι” , σε σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι, επιστρέφει στο Σύγχρονο Θέατρο.H ξέφρενη κωμωδία, που κέρδισε την προηγούμενη σεζόν το θεατρόφιλο κοινό, παραμένει επίκαιρη καθώς πραγματεύεται το κοινωνικό θέμα της ισότητας των φύλων. Ρωτήσαμε εαν είμαστε πάτσι με τις απαντήσεις που θα μας δώσουν και να τους γνωρίσουμε καλύτερα.
 
1.”Είμαστε Πάτσι” για δεύτερη χρονιά στο Σύγχρονο Θέατρο. Θέλετε “να πατσίσετε” με το θεατρικό κοινό για την αγάπη που σας έδειξε την πρώτη χρονιά;
 
Αντώνης ΧρήστουΔεν έχουμε ακριβώς κάποια συμφωνία αγαπης με το κοινό αλλά έχουμε πολύ καθαρό στόχο, να προτείνουμε και να υπερασπιστούμε την αλληλεγγύη, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την βασική πεποίθηση της ομάδας ότι τα παιδιά αντιπροσωπεύουν πάντα τη λογική και τη φαντασία απέναντι στον στερεότυπο κόσμο των ενηλίκων. “Τίποτα δεν χρειάζεται να μείνει όπως είναι αν είμαστε ενωμένοι και λειτουργούμε με κοινό νου, αγάπη και αυθάδεια»
 
 
2.Μια εργαζόμενη γυναίκα πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνει δύο παιδιά μόνη της;
 
Bασιλική Διαλυνά: “Θα αντιστρέψω την ερώτηση ή μάλλον θα δώσω μία αντίστροφη οπτική. Φανταστείτε έναν πατέρα ο οποίος ανήκει στη μεσαία τάξη και όπως πλέον είναι τα πράγματα αυτό σημαίνει ότι είναι κοντά στα όρια της ανέχειας, πού για τον χ, ψ λόγο είναι χωρισμένος και έχει εξ ολοκλήρου την επιμέλεια των δύο παιδιών του που βρίσκονται εκεί κοντά ή λίγο πριν την εφηβεία. Ο πατέρας αυτός κάνει το καλύτερο που μπορεί για την οικογένειά του, δουλεύει μεροκάματο, συχνά υπερωρίες για να βγάζει λεφτά, να ντύνει και να ταΐζει τα παιδιά και τον εαυτό του. Η διατροφή που παίρνει από την πρώην σύζυγο είναι ελάχιστη η μηδαμινή. Ταυτόχρονα χρειάζεται να κρατάει το σπίτι καθαρό ώστε παιδιά και ο ίδιος να ζούνε σε ένα ασφαλές και υγιεινό περιβάλλον. Λεφτά για καθαριστή/καθαρίστρια δεν περισσεύουν. Για να το κάνω πιο λιανά: γυρνώντας από τη δουλειά ο πατέρας το απόγευμα θα πρέπει να διαβάσει ή να βοηθήσει τα παιδιά να διαβάσουν, να τα μεταφέρει σε φροντιστήρια ή/και σε διάφορες δραστηριότητες, να τα γυρίσει πίσω και σε όλα τα ενδιάμεσα κενά να: βάλει κανένα πλυντήριο, να ετοιμάσει το βραδινό και το αυριανό φαγητό, να μαζέψει το σπίτι ,να πλύνει τα πιάτα, να αλλάξει σεντόνια, να απλώσει τα ρούχα, να σκουπίσει γιατί όχι και να σφουγγαρίσει, να πληρώσει λογαριασμούς και αυτές είναι μερικές μόνο από τις δουλειές που χρειάζονται καθημερινά να γίνουν. Ε! Και να ασχοληθεί λίγο μαζί τους!… Πιστεύετε πως θα τα κατάφερνε; Με καλή την πίστη και ελπίδα λέμε ναι, θα τα κατάφερνε, “κοτζαμ άντρας είναι!” Ας πούμε όμως πως στην κοινωνία στην οποία ζει είναι δακτυλοδεικτούμενος διότι: “κάτι θα έκανε για να τον παρατήσει η γυναίκα του” “δεν είναι σωστό άντρας μόνος να μεγαλώνει δύο παιδιά” “δεν ντρέπεται που άφησε τη γυναίκα του δεν έχει ένα στήριγμα να τον προστατεύει” “μόνος άντρας είναι θα του δώσουμε λιγότερα” “οι άντρες είναι αδύναμα και ευαίσθητα πλάσματα, θέλουν φροντίδα δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους” και ένα σωρό άλλα τέτοια στερεοτυπικά κλισέ που μπορούν να γεμίσουν σελίδες και σελίδες.
Τόσο κι άλλο τόσο είναι δύσκολο να μεγαλώσει μία εργαζόμενη γυναίκα μόνη της δυο παιδιά…”
 
3.Πώς αντιμετωπίζει η οικογένεια τις οικονομικές δυσκολίες;
 
Μαριέλα Δουμπού: Κοινωνικά , Πολιτικά και συνεπώς οικονομικά αντιμετωπίζουμε εδώ και πολλά χρόνια σαν χώρα οικονομικές δυσκολίες. Η δική μας οικογένεια, δεν έχει ξεφύγει από αυτή την κατάσταση . Στο σπίτι μας ζει  μία  μονογονεϊκή οικογένεια με δύο παιδιά όπου,  η μαμά δουλεύει αρκετές ώρες με ελάχιστες απολαβές. Επομένως, είναι πολύ δύσκολη η διαχείριση  της καθημερινότητας. Ωστόσο, μέσα σε όλες τις δυσκολίες ,υπάρχει πολλή αγάπη και χαρά , που αν και δεν βοηθάει πρακτικά  την κατάσταση , κάνει  τουλάχιστον  την καθημερινότητα πιο ευχάριστη  . Ακόμα , επειδή η οικογένεια απαρτίζεται μόνο από μία μαμά και δεν υπάρχει και πατέρας, την εκφοβίζουν πως αν δεν βρεθεί σύζυγος , θα τους διώξουν από το σπίτι καθώς, δεν παρέχεται στην εταιρία που διαχειρίζεται το σπίτι ασφάλεια πως θα πληρώνεται μηνιαία το ενοίκιο . Καθιστά συνεπώς μια γυναίκα  , αδύναμη να φέρει εις πέρας την ανατροφή των παιδιών της και την διεκπεραίωση των υποχρεώσεων της . Όταν έρχεται στην οικογένεια ο σύντροφος της μαμάς και γίνεται ο πατέρας της οικογένειας , οι ισορροπίες  αλλάζουν . Εκείνος δουλεύει επίσης πολλές ώρες και η μαμά προκειμένου να μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση στο σπίτι , δουλεύει λιγότερες ώρες άρα έχει και λιγότερες απολαβές. Αυτό,  δημιουργεί πολλά προβλήματα στη σχέση γιατί απευθείας οι ρόλοι  αλλάζουν. Ο  πατέρας μοιάζει κοινωνικοταξικά πιο ισχυρός ενώ,  η μαμά πιο αδύναμη γιατί προσφέρει χρηματικά λιγότερα στην οικογένεια. Η καθημερινή προσπάθεια που καταβάλει στο σπίτι και στην φροντίδα των παιδιών και του συντρόφου της ,επειδή, δεν μετριέται σε χρήματα υποτιμάται και υποβιβάζεται. Ευτυχώς, αυτό με την πάροδο του χρόνου , την τριβή της σχέσης Και φυσικά της εξέγερσης των παιδιών της οικογένειας αλλάζει και οι δύο γονείς έχουν ίση θέση στο σπίτι.
 
 
4. Ένας “νέος”  μπαμπάς- ένας νέο μέλος, τι αποδοχή έχει σε μια μονογονεϊκή οικογένεια;
Φώτης Λαζάρου:  Αν αυτός ο νέος μπαμπάς, ως νέο μέλος σε μια οικογένεια, αγαπάει τα παιδιά, παίζει μαζί τους, τα φροντίζει, κάνει διάλογο μαζί τους, αν τα κάνει να νιώσουν ασφαλή και τους συμπεριφερθεί σα να είναι και δικά του παιδιά και όχι μόνο της μητέρας, αν είναι ισότιμο μέλος της οικογένειας και υπέρ της ισότητας των δύο φύλων, τότε αυτός ο νέος μπαμπάς μόνο αποδοχή μπορεί να έχει. Εκείνος που θα αποφασίσει για το αν θέλει να έχει οικογένεια, έχει και την ευθύνη για το πώς θα λειτουργήσει αυτό το εγχείρημα.
5.Μια εξέγερση των μικρών παιδιών μπορεί να φέρει αποτέλεσμα στα αιτήματά  τους;
 
Mικές Γλύκας: ΝΑΙ! Κάθε εξέγερση μπορεί να φέρει αποτέλεσμα στα οποιαδήποτε αιτήματα, ειδικά όταν προέρχεται από καταπιεσμένες ομάδες. Στην παράσταση μας, τα παιδιά ως η πιο καταπιεσμένη ομάδα αποφασίζουν να δράσουν ώστε να αλλάξει η κατάσταση στο σπίτι τους και αυτό τα οδηγεί σε διάφορες περιπέτειες που εν τέλει φέρνουν την αλλαγή. Και πέρα από το αν μια εξεγερση καταφέρει να ικανοποιήσει τα αιτήματά της, υπάρχει πάντα και η ανείπωτη χαρά όταν συναντιούνται άνθρωποι με κοινή ανάγκη. Ειδικά όταν πρόκειται για κοινή ανάγκη να αλλάξει κάτι. Εξάλλου,  πίσω από κάθε εξέγερση κρύβεται μια ανάγκη για αλλαγή που δεν μπορεί να περιμένει άλλο.

Η κωμωδία«ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΤΣΙ» εώς τις 31 Μαρτίου και κάθε Κυριακή στις 14:30  στο Σύγχρονο Θέατρο !

Περισσότερα για την παράσταση και για προπώληση εισιτηρίων,  κλικ εδώ!

 

Από ΕΛΕΝΗ

Αφήστε μια απάντηση

Είδαμε την παράσταση “Ο αόρατος Τονίνο”

“Ο φίλος μου ο Χίτλερ” του Γιούκιο Μισίμα στο Θέατρο “Κάτω απ΄τη γέφυρα”