ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΥΡΟΣ
Επιμέλεια: Νίκος Σύρος
Ο Στέφανος Παπατρέχας ένας πολύ ταλαντούχος ηθοποιός ,συγγραφέας και σκηνοθέτης από την περσινή σεζόν καθώς ανέβασε την πρώτη του παιδική παράσταση ΄΄Ηλίας,ο πρώτος γάτος χορευτής της Γατοιστορίας” στο θέατρο Άβατον μαζί με την Νάντια Δαλκυριάδου. Φέτος,μετά την μεγάλη επιτυχία της παράστασης και αποδοχής του κοινού,ανεβάζει και δεύτερη παράσταση ‘‘Η Κλειώ,μια καλόκαρδη γαιδούρα” στον ίδιο χώρο. Με αφορμή τα δύο έργα του,τον συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί του.
Νίκος Σύρος: Πώς νιώθεις καθώς συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά η παιδική παράσταση «Ηλίας, ο πρώτος γάτος χορευτής της γατοϊστορίας»;
Στέφανος Παπατρέχας:Πάντα υπάρχει συγκίνηση και περηφάνεια όταν ένα έργο σου, μια παράσταση για την οποία έχεις δουλέψει με πολλή φροντίδα και αγάπη, γνωρίζει τέτοια ανταπόκριση, ώστε να επαναληφθεί. Την στιγμή που γράφεις το κείμενο καθώς και σε όλη τη δημιουργική διαδικασία είναι πολύ δύσκολο να φανταστείς πώς θα πάει, πόσο θα αγαπηθεί αυτό που φτιάχνεις. Επομένως, είναι πολύ έντονο το συναίσθημα αυτό και ειδικά όταν η συγκεκριμένη παράσταση έχει ως αποδέκτη παιδιά.
Νίκος Σύρος: Πώς ήταν η εμπειρία σου με τα παιδιά ηλικίας 2 – 7 την πρώτη χρονιά και γιατί επιμένεις με αυτές τις ηλικίες;
Στέφανος Παπατρέχας: Κατ’ αρχάς μας ενδιέφερε η προσχολική ηλικία, μιας και οι περισσότερες παραστάσεις για παιδιά, απευθύνονται κυρίως στο δημοτικό με αποτέλεσμα για τα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς να υπάρχουν κυρίως δράσεις και παιχνίδια και όχι τόσο θεατρικά έργα με αρχή μέση τέλος. Είναι ένα στοίχημα – που νιώθω ότι κερδίσαμε πέρσι με τον «Ηλία» και είμαι αισιόδοξος πως το ίδιο θα συμβεί και με την «Κλειώ» – μιας και υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία που οφείλεις να έχεις κατά νου: η πλοκή να είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή, να είναι έντονα τα μηνύματα στην παράσταση αλλά να μην είναι διδακτική, να υπάρχει υποκριτικά συνεχής επικοινωνία και εγγύτητα με το κοινό, να υπάρχει χιούμορ χωρίς όμως ευκολίες και παιδιάστικες επιλογές. Είναι γνωστό πως δυστυχώς το παιδικό κοινό αντιμετωπίζεται ως «εύκολο» κοινό και επιλέγονται συχνά δρόμοι που υποτιμούν την νοημοσύνη και το κριτήριό του. Εγώ, αντιθέτως, θεωρώ ότι τα παιδιά είναι πανέξυπνα και παραιτούνται αμέσως όταν δεν τα αφορά αυτό που βλέπουν.
Νίκος Σύρος: Τι σε ώθησε να ανεβάσεις και δεύτερη παράσταση για παιδιά «Η Κλειώ, μια καλόκαρδη γαϊδούρα»;
Στέφανος Παπατρέχας: Ο «Ηλίας» μιλάει για το θάρρος, την συμπερίληψη, την αποδοχή. Η «Κλειώ» από την άλλη, αφορά στην κατάρριψη των στερεοτύπων, στο γκρέμισμα των προκαταλήψεων και στη δύναμη της ομάδας. Ήταν μια ιδέα της Νάντιας Δαλκυριάδου να ασχοληθούμε φέτος με αυτό το θέμα. Οι γενικεύσεις που οδηγούν στο να αντιμετωπίζουμε τους άλλους με βάση συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και να τους συμπεριφερόμαστε αναλόγως, είναι καθημερινό φαινόμενο. Εδώ γίνεται μια αναλογία με τα ζώα της φάρμας. Μαθαίνουμε, δηλαδή, πως η αλεπού είναι πονηρή, το γαϊδουράκι πεισματάρικο, ο κόκορας καυχησιάρης, το πρόβατο ήρεμο κλπ. Αν όμως μελετήσει κανείς τα ζωάκια αυτά, θα ανακαλύψει πως δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά και πως – όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους – το κάθε ζώο είναι ξεχωριστό και διαφορετικό.
Νίκος Σύρος: Πώς είναι η συνεργασία σου με την Νάντια Δαλκυριάδου σε 2 παιδικές παραστάσεις και πόσο βοήθησε στην επιτυχία τους;
Στέφανος Παπατρέχας: Η Νάντια ήταν αυτή που έριξε στο τραπέζι την πρόταση να κάνουμε μαζί παράσταση για παιδικό κοινό. Εγώ ως ηθοποιός έχω μια πολύ καλή εμπειρία από θέατρο για παιδιά και εφήβους και η Νάντια πέρα από εμπειρία ως ηθοποιός, είχε και η ίδια πείρα στην παραγωγή και στην σκηνοθεσία παραστάσεων για παιδιά. Προσωπικά, μέχρι τώρα όσες φορές έχω σκηνοθετήσει το έχω κάνει σε συνεργασία. Συνσκηνοθετώ δηλαδή. Όταν υπάρχει κοινό όραμα και αισθητική, κοινός τρόπος δουλειάς και σκέψης, η διαδικασία είναι πολύ πιο απολαυστική και δημιουργική. Σίγουρα στην επιτυχία του «Ηλία» έπαιξε μεγάλο ρόλο αυτή η σύμπραξη και ψυχανεμίζομαι πως και η «Κλειώ» θα έχει ίδια τύχη.
Νίκος Σύρος: Πόσο σημαντικός και φιλικός είναι ένας χώρος σαν το Θέατρο Άβατον, ώστε να τον επιλέγεις τα τελευταία χρόνια;
Στέφανος Παπατρέχας: Το Θέατρο Άβατον είναι από τα πιο φιλόξενα θέατρα που έχω γνωρίσει. Έχω κάνει και πριν τον «Ηλία» στο Άβατον δύο παραστάσεις σε σκηνοθεσία δική μου και του Λάζαρου Βαρτάνη με τα έργα μου «Φροσύνη» και «Πασού», οπότε γνωρίζω πολύ καλά τον χώρο. Επίσης, είναι σημαντικό πως το θέατρο αυτό είναι σε κεντρικό σημείο, είναι προσβάσιμο σε ΑμεΑ και δεν έχει σκαλιά (ιδανικό δηλαδή για παιδιά, οικογένειες που μπορεί να έχουν καροτσάκια κλπ) και τέλος είναι διαμορφωμένο με τέτοιον τρόπο που οι ηθοποιοί μπορούν να είναι σε συνεχή επικοινωνία με το κοινό.
Νίκος Σύρος: Μέσα στις δύο παραστάσεις μιλάς για αποδοχή, δύναμη, θάρρος, εκτίμηση και φιλία. Ποιο είναι το πραγματικό μήνυμα που θέλεις να περάσεις στα παιδιά;
Στέφανος Παπατρέχας: Ο πιο σημαντικός στόχος είναι να περάσουμε μηνύματα και στα παιδιά, αλλά και στους γονείς. Στον «Ηλία» για παράδειγμα υπάρχει η φράση «πόσο ευτυχισμένο μπορεί να γίνει ένα γατί αν δεν το κοροϊδεύεις, αλλά αν του δώσεις δύναμη και πεις πως το πιστεύεις». Αυτό απευθύνεται φυσικά στα παιδιά, ώστε να σκεφτούν τι συνέπειες μπορεί να έχει το μπούλινγκ και αντιθέτως πόσο ευεργετική είναι η αποδοχή του άλλου. Ωστόσο είναι και ένα μήνυμα προς τους γονείς, μιας και συχνά ξεχνιέται πόσο η παρότρυνση και η ενδυνάμωση του παιδιού από τους γύρω του είναι σημαντική και πως η συνεχής κριτική δεν επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αν πρέπει να επιλέξω ένα μήνυμα που περιλαμβάνουν και οι δύο παραστάσεις είναι το: να τολμάς να είσαι ο εαυτός σου και να βοηθάς και τους γύρω σου να κάνουν το ίδιο.
(Μπορείτε να απολαύσετε τις δύο παραστάσεις “Ηλίας,ο πρώτος γάτος χορευτής της Γατοιστορίας” και ‘‘Η Κλειώ,μια καλόκαρδη γαιδούρα” στο θέατρο ΑΒΑΤΟΝ)
