Δήμητρα Τσιαούση
Στην παρέα του elamazi μας ήρθε η Σοφιάνα Φωτίδη, μια εκ των ηθοποιών που συμμετέχουν στην παράσταση “Ζει της Άρτας το Γιοφύρι;“, μια παρωδία βασισμένη στη γνωστή ιστορία του Γεφυριού, γραμμένη σε σατυρικό δεκαπεντασύλλαβο που παρουσιάζεται στο Θέατρο ΕΑΡ.. Έχοντας μεγάλη περιέργεια για την πρωτότυπη αυτή υπόθεση, αναζητήσαμε την Σοφιάνα και η συζήτηση είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική! Παρακάτω οι λεπτομέρειες…
Δήμητρα Τσιαούση – Πόσο επίκαιρος είναι ο θρύλος του Γεφυριού της Άρτας; Πού ακουμπά στο σήμερα;
Σοφιάνα Φωτίδη – Επίκαιρη πάντα είναι αυτή καθαυτή η ανάγκη του Έλληνα για δημιουργία θρύλων και έπειτα η αναπαραγωγή αυτών. Την έχουμε στο αίμα μας τη μυθοπλασία, νοιώθω.
Στην παράστασή μας τα γεγονότα του σήμερα συναντάνε τον ρυθμό αφήγησης μιας «θρυλικής» ιστορίας που εν γένει ο πυρήνας της είναι μία καταγραφή συμβάντων, κεντημένη μ’ ένα ωραίο παραμύθι. Έχω την αίσθηση πως η πλοκή αλλά και το φινάλε, ίσως ακόμα και η γεύση που σου αφήνει η ιστορία ακούγοντάς την, καθρεφτίζει μ’ έναν τρόπο το βάρος του βιώματος του πραγματικού συμβάντος. Χωρίς απαραίτητα να έχεις χάψει, λοιπόν, το παραμύθι έχεις πάρει «το μάθημα» μέσα από των ηρώων το πάθημα. Έτσι κι εμείς στηριζόμενοι σ’ αυτόν τον ρυθμό αφήγησης και με «σκελετό» τον γνωστό θρύλο του «Γιοφυριού της Άρτας», προσεγγίζουμε πιο σημερινά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας με όχημά μας μια κωμωδία -φάρσα που είναι γραμμένη σε δεκαπεντασύλλαβο.
Στη δική μας ιστορία, η οποία μοιάζει πολύ με την πραγματικότητα που ζούμε, τα πράγματα περιπλέκονται όταν φορείς εξουσίας προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την δημιουργία δημοσίων έργων και δομών προς όφελος τους, εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη ενημέρωσης των κατοίκων της περιοχής. Τους εκμεταλλεύονται, χειρίζονται αριστοτεχνικά (ή έτσι νομίζουν) ανθρώπους και καταστάσεις, ώστε εκείνοι να βγουν «λάδι» και κερδισμένοι από την κομπίνα τους.
Δήμητρα Τσιαούση – Η παράσταση σατιρίζει τις αιώνιες αντιφάσεις του Έλληνα. Ποια θεωρείτε εσείς ότι είναι τα καλά μας και ποια τα κουσούρια μας;
Σοφιάνα Φωτίδη – Άκουσα πρόσφατα έναν άνδρα να μιλά για τη σύντροφό του, για τα καλά και τα κακά της. Έτυχε να την γνωρίζω, είναι φίλη μου. Όπως με ρωτάς τώρα για τα καλά και τα στραβά του Έλληνα, λογικά θα τον είχε ρωτήσει κάποιος από την παρέα για την κοπέλα του. Κατάλαβα, λοιπόν, από την απάντησή σου ότι το ίδιο που θαύμαζε περισσότερο σ’ εκείνη, ήταν το ίδιο που δεν άντεχε. Η μόνη διαφορά ήταν ως προς την διατύπωση. Στην ουσία, ήταν ακριβώς αυτό το προτέρημά της, το οποίο υπό κάποιες συνθήκες γινόταν το πιο εκνευριστικό κουσούρι της. Νομίζω ότι δεν θα μπορούσα ν’ απαντήσω καλύτερα, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον Έλληνα.
Δήμητρα Τσιαούση – Υποδύεστε μια δημοσιογράφο. Ποιος είναι ο ρόλος της στην εξέλιξη της ιστορίας; Έχετε κοινά στοιχεία με την ηρωίδα σας;
Σοφιάνα Φωτίδη – Υποδύομαι ένα νέο κορίτσι με όνειρα και στόχους και πολύ πάθος γι’ αυτό που κάνει. Ναι, ως εδώ βλέπω τον εαυτό μου μέσα σ’ αυτό. Ούσα, λοιπόν, δημοσιογράφος σε μικρό επαρχιακό τηλεοπτικό δίκτυο καλείται να καλύψει το γεγονός της ανέγερσης του Γιοφυριού της Άρτας. Έχοντας πολύ υψηλούς στόχους η ίδια και ινδάλματα στο μυαλό της προσπαθεί με κάθε τρόπο ν’ ανέλθει επαγγελματικά και να προσεγγίσει όσο περισσότερο γίνεται την εικόνα και τη θέση των ινδαλμάτων της. Ο αγώνας αυτός, όμως, είναι μάταιος, καθώς είναι υποκινούμενος από τη ματαιοδοξία.
Το υπέροχο μ’ αυτό το κορίτσι είναι πως κάνει την ανατροπή και τελικά φαίνεται να γυρνάει το μειονέκτημα της σε πλεονέκτημα, χωρίς να κοιτάει μόνο τον εαυτό της αλλά φροντίζοντας να χρησιμοποιήσει το επάγγελμα που τόσο αγαπά προς το κοινό συμφέρον.
Δήμητρα Τσιαούση – Με τι συναισθήματα και διδάγματα ενδεχομένως θα θέλατε να φύγει ο θεατής από την παράσταση;
Σοφιάνα Φωτίδη – Εμφανιζόμαστε ως θίασος «μπουλούκι» που θα παίξει στην πλατεία του χωριού. Το κοινό είναι συνένοχο σ’ όλο αυτό. Γινόμαστε «συγχωριανοί».
Αυτό που θέλω να πιστεύω πως νιώθει ο θεατής είναι πως έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του, πως γίνεται ένας καθρέφτης η παράσταση σ’ αυτό που βλέπει, βιώνει, έχει σκεφτεί ή ενδεχομένως έχει αναγνωρίσει στον εαυτό του, δρώντας ίσως λανθασμένα μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Μπορεί και να το έχει πάρει απόφαση πως τίποτα δεν αλλάζει, αλλά η οικειότητα που νιώθει κανείς με ένα σημερινό παραμύθι θέλω να πιστεύω ότι τον κάνει να ταυτιστεί με αυτές τις σατυρικές περσόνες, κι αφού διακωμωδήσει την κατάστασή του, αυτοσαρκαστεί, έπειτα κι αυτός όπως και οι ήρωες της παράστασης να καταλάβει πως έχει τη δύναμη να αλλάξει τα πάντα, αρκεί ν’ αντισταθεί στη νόρμα και να γυρίσει την πλάτη στο προσωπικό και μόνο όφελος.
Δήμητρα Τσιαούση – Ξεκινήσατε σπουδές διπλωματίας στην Κύπρο. Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;
Σοφιάνα Φωτίδη – Σπουδές Διπλωματίας στη Κύπρο. Σπουδές στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών – Στο τμήμα Φιλολογίας, επίσης. Όταν πήγα στην Κύπρο και αφού μπήκα κανονικά στη σχολή που ήθελα και ξεκίνησα να παρακολουθώ κανονικά, κάποια στιγμή κατάλαβα ότι τελικά δεν με γεμίζει. Ήταν εκείνη η φάση της ζωής μου που τα έβαλα κάτω με τον εαυτό μου και είδα πως πάντα από παιδί με γέμιζαν οι τέχνες και το διάβασμα και η ποίηση και από μικρή μου άρεσε να αποστηθίζω, να μαθαίνω ποιήματα και να τα απαγγέλλω στους γονείς μου, να χορεύω, να γρατζουνάω μικρο-οργανάκια και το μπάσο μου. Κάπως έτσι γύρισα στις ρίζες μου για να βρω τ’ άνθος μου, κι αν είμαι αρκετά δυνατή να αποφέρω και καρπό, γιατί η αλήθεια είναι πως μόνο στη σκηνή και μέσα από την υποκριτική τέχνη νιώθω πως βρήκα τι ήρθα να κάνω στη Γη. Αυτό κάποιες στιγμές είναι ανακουφιστικό για την ύπαρξή μου ολόκληρη: πως τουλάχιστον το έχω βρει κ είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.
Δήμητρα Τσιαούση – Είστε ένας νέος άνθρωπος που κυνηγά τα όνειρά του στην Ελλάδα της κρίσης. Είσαι αισιόδοξη; Τι θα λέγατε στους συνομηλίκους σας που αισθάνονται πως βρίσκονται σε αδιέξοδο;
Σοφιάνα Φωτίδη – Να συνεχίσουν να ονειρεύονται. Τα όνειρα είναι τζάμπα κι όλοι έχουμε δικαίωμα σε αυτά. Τα όνειρά μας δεν τα κάνουμε για να εγκλωβιζόμαστε μέσα σ’ αυτά, αυτό το κάνουν οι κυβερνήσεις, τα συστήματα, τα κοινωνικά στάνταρτ, οι καθωσπρεπισμοί.
Στα όνειρά μας μπορούμε και πετάμε ελεύθεροι. Είναι ωραίο να προσδοκάμε το καλύτερο, ν’ αφηνόμαστε μέσα του, να τ΄ αναπνέουμε, να παίρνει πνοή το ίδιο το όνειρο από εμάς και -που ξέρεις- ίσως μας οδηγήσουν αυτά κάπου τελικά, αυτόβουλα.
Δήμητρα Τσιαούση – Εκτός από το θέατρο, τι άλλο αγαπάτε; Πώς σας αρέσει να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Σοφιάνα Φωτίδη – Αγαπώ τα ταξίδια και την περιπέτεια σ’ αυτά! Λατρεύω τη φύση. Έχω ανάγκη να βρίσκομαι σ’ επαφή μαζί της, κι έτσι επιλέγω προορισμούς τέτοιους που να μου δίνουν ορίζοντες και άνοιγμα να υπάρχω, αέρα να αναπνέω και να μυρίζω, χώμα για να κυλιστώ, να περπατήσω και να σκαρφαλώσω, νερό για να παίξω.
Αγαπώ πολύ τους φίλους μου κι έτσι που δουλεύουμε όλοι σε τρελούς ρυθμούς, μου λείπουν πολύ αυτή την περίοδο. Αγαπώ γενικά πολύ και πολλά πράγματα στη ζωή.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ.
