Οι πρωταγωνιστές της Παπλωματούς στην παρέα μας

Επιμέλεια συνέντευξης: Δήμητρα Τσιαούση

 

Δυο από τους πρωταγωνιστές της πολυαγαπημένης παράστασης της Μαριάννας Τόλη, με μόλις ένα έτος από την απώλειά της, “Η ΠΑΠΛΩΜΑΤΟΥ”, ο Αντώνης Παπαδάκης και η Ελεάννα Κόλλια, ήρθαν στην παρέα του elamazi για μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης! Μας μιλούν για την Παπλωματού ως ηρωίδα, ως υπαρκτό πρόσωπο και φυσικά η συζήτηση φτάνει ως την αξιέπαινη Μαριαννα Τόλη, της οποία η σφραγίδα είναι ακόμα ανεξίτηλη στο θεατρικό στερέωμα.

 

Δήμητρα Τσιαούση – Σίγουρα δεν είναι τυχαία η επιλογή της «Παπλωματούς», τη φετινή σεζόν, στην παιδική σκηνή της Μαριάννας Τόλη, ένα χρόνο μετά την απώλεια της σκηνοθέτιδος. Τι συμβολίζει για εσάς το συγκεκριμένο παραμύθι;

Ελεάννα Κόλλια – Αυτή η παράσταση, αποτελεί σύμβολο της αγάπης και της ευτυχίας που σου δίνεται όταν χαρίζεις απλόχερα καλοσύνη σε αυτούς που έχουν ανάγκη.

Παπαδάκης Αντώνης – Όντως δεν είναι τυχαία η επιλογή της «Παπλωματούς» την φετινή σεζόν. Ήταν επιθυμία της Μαριάννας Τόλη, ήταν το έργο που εγκαινίασε τον δικό της χώρο, το υπέροχο «Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου», που ξεχειλίζει από την αγάπη και την φροντίδα της γι’ αυτό που υπηρετούσε. Ήταν το έργο που, ας μου επιτραπεί να πω, την εδραιοποίησε ως μοναδική στο είδος της, το «Musical για παιδιά». Το έργο για μένα συμβολίζει την επανάσταση, την φροντίδα, το «δίνω χωρίς να προσδοκώ», την αισιοδοξία και την πίστη που πρέπει να έχουμε όλοι στον εαυτό μας.

Δήμητρα – Ποια είναι, κατά την γνώμη σας, τα στοιχεία που θα λείψουν από τις παιδικές σκηνές γενικότερα, λόγω της απώλειάς της;

Αντώνης – Όταν κάνεις θέατρο για παιδιά, φέρεις μια πολύ μεγάλη ευθύνη, διότι συμβάλλεις στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Αυτό νομίζω, πως η Μαριάννα Τόλη το γνώριζε καλά, είχε τις γνώσεις και την αισθητική να ανεβάσει ένα musical, είχε την αντίληψη να το φέρει κοντά στα παιδιά και να το κάνει κατανοητό, μα πάνω απ’ όλα είχε αγάπη και σεβασμό γι’ αυτό που έκανε, αλλά και για τους συνεργάτες της. Αυτά είναι τα τρία σημαντικότερα στοιχεία, που πιστεύω πως σπανίζουν τόσο στις παιδικές όσο και στις παραστάσεις των ενηλίκων.

Ελεάννα – Έχοντας παρακολουθήσει προηγούμενες παραστάσεις της, από τη στιγμή που έμπαινα μέσα στο θέατρο ένιωθα σαν το σπίτι μου. Δεν ξέρω, σου έβγαζε κάτι τόσο οικείο και προσεγμένο. Στις μέρες μας, είναι δύσκολο να βρεις ανθρώπους που διατηρούν το πάθος τους σε βάθος χρόνου. Κάθε τι στο θέατρο της Μαριάννας Τόλη είναι λεπτομερώς φροντισμένο και φτιαγμένο με μεράκι, κάτι το οποίο προσλαμβάνει ο θεατής.

Δήμητρα – Ο χαρακτήρας της ηρωίδας ποια διδάγματα προσφέρει στους θεατές;

Ελεάννα – Η Παπλωματού, αποφασίζει να απομακρυνθεί από την άνετη ζωή της και να μάθει πως, ρεαλιστικά, ζουν οι υπόλοιποι άνθρωποι έξω από το παλάτι. Ανακαλύπτοντας τη φτώχεια που υπάρχει, ράβει παπλώματα για να τους προστατεύσει από το κρύο. Η γενναιοδωρία και το θάρρος που τη χαρακτηρίζει, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους μικρούς μας φίλους.

Αντώνης – Η Παπλωματού μας μαθαίνει να μοιραζόμαστε, να είμαστε ανιδιοτελείς,να βοηθάμε τους αδύναμους, να πιστεύουμε στις ικανότητες μας, να είμαστε ολιγαρκείς, να συγχωρούμε και πάνω απ΄όλα να κατανοούμε και να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας.

Δήμητρα – «H προσφορά χωρίς όρια φέρνει την ευτυχία». Πώς μεταφράζετε εσείς αυτή την φράση; Πρέπει να θέτουμε όρια στην προσφορά μας;

Αντώνης – Δεν είμαι σίγουρος πως αντιλαμβάνομαι αυτήν την φράση, τουλάχιστον όχι ακόμα. Νομίζω η προσφορά χωρίς όρια έχει να κάνει με το πόσο χορτασμένος είσαι απ’ την ζωή. Έρχεται μια μέρα που ανακαλύπτεις ότι νιώθεις πλήρης και δεν σε νοιάζει πια να πάρεις, αλλά να δώσεις. Οι άνθρωποι είμαστε πολύ εγωιστικά πλάσματα για να προσφέρουμε χωρίς όρια. Υπάρχει το «δίνω», γιατί θέλω να μοιράζομαι, υπάρχει και το «δίνω», γιατί θέλω να πάρω πίσω. Θεωρώ πως όλα ξεκινάνε απ’ το βαθύ μας «θέλω», την ουσιαστική μας ανάγκη. Όταν καλυφθεί αυτό το «θέλω», μόνο τότε έρχεται η ευτυχία. Απλά διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Ελεάννα – Δεν νομίζω ότι θα συμφωνούσα εντελώς με το παραπάνω. Μην παρεξηγηθώ. Σαν άνθρωπος τείνω να πιστεύω στο καλό των ανθρώπων. Μάλιστα, η καλοσύνη είναι ένα στοιχείο πολύ εντυπωσιακό και σπάνιο να βρεις. Αυτοί που το έχουν είναι αξιοθαύμαστοι. Ωστόσο, ο κόσμος έξω είναι σκληρός τις περισσότερες φορές, οπότε η καλοσύνη και πρέπει να δίνεται με συνέπεια και η προσφορά πάντα με όρια με βάση το τι αναλογεί στον καθένα, διότι σε επίπεδο μεγάλης οικειότητας μπορεί να καταχραστεί.

Δήμητρα – Αναγνωρίζετε κοινά στοιχεία ανάμεσα στην ηρωίδα και την ίδια την Μαριάννα Τόλη;

Ελεάννα – Δυστυχώς δεν είχα την τύχη να γνωρίσω την Μαριάννα Τόλη προσωπικά. Ωστόσο, εξέπεμπε μια αύρα τόσο γαλήνια, ακριβώς όπως η Παπλωματού στο έργο. Για εμένα, λοιπόν, υπάρχει εμφανής ταύτιση με τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αντώνης – Απ’ την πρώτη στιγμή, που μπήκα στην παραγωγή της «Παπλωματούς» ακούω και νιώθω πόσο γλυκιά και δοτική ήταν η Μαριάννα Τόλη. Χωρίς να την έχω γνωρίσει ποτέ, λοιπόν, έχω την εντύπωση πως η Μαριάννα Τόλη δεν έχει απλώς κοινά στοιχεία με την ηρωίδα, είναι η ίδια η Παπλωματού.

 

Δήμητρα – Όλοι σας διαθέτετε τόσο εξαιρετικές φωνές όσο και υποκριτικό ταλέντο.  Είναι δύσκολος ο συνδυασμός αυτός πάνω στην σκηνή;

Αντώνης – Το μιούζικαλ δεν είναι τυχαία ένα απ’τα δυσκολότερα είδη θεάτρου, πρέπει να συνδυάσεις τον χορό, ταυτόχρονα με το τραγούδι και την υποκριτική. Είναι αρκετά δύσκολος ο συνδυασμός, αλλά περνάμε τόσο ωραία και μας αρέσει τόσο πολύ αυτό που κάνουμε, που η κούραση είναι το λιγότερο που μας απασχολεί.

Ελεάννα – Για εμένα θα έλεγα, πως το τραγούδι και η μουσική υπόκρουση με βοηθάει να ερμηνεύσω. Πολλές φορές, ακόμα και στη ζωή μάλιστα, υπάρχει ένα τραγούδι που θα ταίριαζε ως μουσικό χαλί σε κάθε κατάσταση που βιώνουμε. Η μουσική, επομένως, προσφέρει την ατμόσφαιρα που μπορώ αργότερα να χρησιμοποιήσω για να αφεθώ και να νιώσω αυτό που αισθάνεται ο ρόλος μου. Σε αυτή την παράσταση, που αποτελείται από τόσο ξεχωριστά και όμορφα τραγούδια, κάτι τέτοιο είναι εύκολα επιτεύξιμο.

Δήμητρα – Η «Παπλωματού» αποτελεί ένα musical υψηλών προδιαγραφών για παιδιά. Το είδος αυτό έχει ακμάσει σε ικανοποιητικό βαθμό στην χώρα μας σε σχέση με τις σκηνές του εξωτερικού;

Ελεάννα – Θεωρώ ότι το μιούζικαλ στην Ελλάδα συγκριτικά με τις σκηνές του εξωτερικού απέχει αρκετά. Αυτός είναι μάλιστα ο λόγος που πολλά νέα ταλέντα αναζητούν ευκαιρίες σε άλλες χώρες, καθώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει εκπαιδευτικό υπόβαθρο που να σε αναγνωρίζει «κρατικά» ως performer. Στο εξωτερικό, αντιθέτως (πχ. Αγγλία, Η.Π.Α), το μιούζικαλ αποτελεί παράδοση και προσελκύει τουρισμό και έσοδα.  Παρόλα αυτά, για να μην κατηγορώ αποκλειστικά και μόνο τις υποδομές, η αλήθεια είναι πως το ελληνικό κοινό δεν είναι φίλα προσκείμενο προς το μουσικό θέατρο, γεγονός που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Τέλος, είμαι αισιόδοξη πως με την πάροδο των χρόνων τα πράγματα στο μέλλον θα βελτιωθούν.

Αντώνης –  Δυστυχώς η Έλλαδα έχει μέλλον ακόμα μέχρι να φτάσει τις παραγωγές του εξωτερικού, κι αυτό είναι λογικό αν αναλογιστούμε ότι δεν έχουμε ούτε τους πόρους ούτε την ανάλογη κατάρτιση για να «ανταγωνιστούμε» τις παραγωγές αυτές. Ευτυχώς η Παπλωματού, είναι απ’ τις λίγες παραστάσεις στην Ελλάδα που μπορούν να σταθούν απέναντι σε μία ξένη παραγωγή. Είναι φτιαγμένη με πολλή αγάπη και πολλή συνέπεια απ’ την Μαριάννα Τόλη και τους ανθρώπους της, γι’ αυτό άλλωστε έχει τόση απήχηση σε μικρούς και μεγάλους.

Δήμητρα – «Τα παιδιά είναι σοφά. Όταν γεννιούνται, τα ξέρουν όλα, μετά αρχίζουν και… πέφτουν σε μια λήθη», είχε δηλώσει η Μαριάννα Τόλη. Τι οφείλουμε να κάνουμε για να τους «θυμίσουμε» την πρότερη σοφία τους;

Αντώνης – Νομίζω πως δεν πρέπει να κλείνουμε τα παιδιά σε στεγανά γεμίζοντας το κεφάλι τους με στερεότυπες ιδέες και απόψεις. Να τα αγαπάμε γι’ αυτό που είναι και όπως είναι, αφήνοντας τα ελεύθερα να γνωρίσουν τον κόσμο με τα δικά τους μάτια. Να τα μάθουμε να κατανοούν και όχι να κρίνουν, να αγαπάνε πρώτα τους εαυτούς τους και μετά όλους τους άλλους. Οπότε η απάντηση μου είναι να αφήνουμε τα παιδιά ελεύθερα και να τα αγαπάμε ανιδιοτελώς, σαν την Παπλωματού.

Ελεάννα – Η κοινωνία ασκεί τόσο μεγάλη επιρροή στα παιδιά. Πλάθει τις ψυχές τους και επηρεάζει έντονα τα «θέλω» τους. Θα έλεγα, ίσως υπερβολικά, ότι αυτή «αποφασίζει» για το μέλλον τους σε μεγάλο βαθμό. «Πρέπει να σπουδάσεις, πρέπει να βρεις μια σταθερή δουλειά που να σου αποφέρει χρήματα και κοινωνικό status, πρέπει να παντρευτείς, πρέπει να κάνεις παιδιά…». Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά μεγαλώνοντας γίνονται ένα με τη μάζα και οδηγούνται σε λάθος αποφάσεις για τη ζωή τους, διότι επιλέγουν τι θα κάνουν με βάση αυτό που είναι κοινωνικά αποδεκτό. Πρέπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με αξίες που τους επιτρέπουν να ασκούν κριτική στην κοινωνία πρωτού καταλήξουν να συμφωνούν ή να διαφωνούν μαζί της. Πάντα, προφανώς, κάτι τέτοιο πρέπει να γίνεται λαμβάνοντας υπόψη ηθικούς κανόνες που πρέπει να τηρούνται.

Δήμητρα – Ποια θα είναι τα συναισθήματά σας τώρα με την δεύτερη παρουσίαση της «Παπλωματούς» στην σκηνή του Θεάτρου;

Ελεάννα – Νομίζω δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά και την ευγνωμοσύνη που ένιωσα όταν έμαθα ότι θα παίξω στην «Παπλωματού». Γνώριζα ότι ήταν η πρώτη παράσταση που ανέβηκε από την κα. Τόλη στο θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου το 2015.Είναι μεγάλη μου τιμή να συμμετέχω σε ένα έργο που αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους τα προηγούμενα χρόνια και χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπω ότι έχει την ίδια ανταπόκριση από το κοινό και φέτος. Εύχομαι να κάνω την Μαριάννα Τόλη και τους συνεργάτες της περήφανους

Αντώνης – Για μένα είναι η πρώτη «Παπλωματού», αφού ανήκω στα καινούργια μέλη της ομάδας αυτής και νιώθω πολύ χαρούμενος, αλλά και περήφανος. Είναι πολύ μεγάλη τιμή που είμαι μέρος της.

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.