Χθες επισκεφθήκαμε το θέατρο Χυτήριο (Ιερά Οδός 44) με αφορμή τη θεατρική παράσταση «Τρεις φόνοι… καμία κηδεία» με πρωταγωνιστές τους Αποστολάκη Κ. , Πούλη Σπ. Και Μπιλάλη Κ.
Η παράσταση ήταν μία ανάλαφρη και εύπεπτη κωμωδία, η οποία εκτυλισσόταν σε τρεις σκηνές στο ίδιο δωμάτιο ξενοδοχείου όπου οι τρεις ήρωες εμπλέκονται σε ένα ερωτικό τρίγωνο με σκοπό οι δύο να δολοφονήσουν τον τρίτο. Οι ηθοποιοί ήταν πολύ καλοί και οι τρεις και η ιστορία κύλησε χαλαρά μέχρι το τέλος της.
Αυτό το οποίο θα ήθελα να εστιάσω περισσότερο, είναι στους χώρους του θεάτρου. Κατά την είσοδο, υπάρχει ένας πολύ όμορφος χώρος αναμονής με αρκετά τραπέζια και καρέκλες. Όμως μέσα στην αίθουσα υπήρχε πολύ ζέστη. Στο διάλειμμα αποσυμφορήθηκε λίγο η θερμοκρασία και με την έναρξη του δεύτερου μέρους τα πράγματα ήταν καλύτερα όμως, δυστυχώς, σε παραστάσεις στις οποίες οι θεατές γεμίζουν την αίθουσα – όπως η συγκεκριμένη παράσταση- η ζέστη είναι υπερβολική και ο εξαερισμός σχεδόν ανύπαρκτος.
Επίσης, ενώ ο περιμετρικός χώρος του θεάτρου είναι αρκετά συμπαθητικός, εντούτοις, τα καθίσματα είναι εντελώς άβολα και η υψομετρική διαφορά από σειρά σε σειρά, πολύ μικρή. Αξίζει να αναφέρω πως από την χθεσινή παράσταση, η ορατότητά μου ήταν εντελώς περιορισμένη με αποτέλεσμα (λόγω της στραβής θέση καθίσματος στην ελπίδα να δω καλύτερα) να αποκτήσω ένα υπεροχότατο πιάσιμο!
Και ερωτώ: εάν τα πράγματα είναι έτσι για εμάς τους ενήλικες, τα παιδάκια στις παιδικές παραστάσεις τι θα πρέπει να κάνουν?
Λεπτομέρειες για την παράσταση μπορείτε να δείτε εδώ.
ωραια περιγραφή