Το όμορφο με τον «Θαλασσόκοσμο» είναι πως προτού καν σου ανοίξει τις πύλες του, σε κερνά μια δόση θάλασσας.
Μια ένεση με κρητική αλμύρα. Tρυπά το δέρμα και σου γεμίζει τις φλέβες με αλάτι, όση ώρα περπατάς για να φτάσεις. Ιn the middle of nowhere, περπατάς. Στη μέση του πουθενά. Στην «Πρώην Αμερικανική Βάση Γουρνών» που όπως κάθε «πρώην» σου αφήνει και μιαν αίσθηση κενού στην ψυχή. Το τοπίο ξερό, απροσδιόριστο. Εγκατάλειψη. Το χταπόδι σε υποδέχεται με οχτώ καλωσορίσματα, η πόρτα ανοίγει μόνη της. Κολυμπάς. Κουνώντας μόνο πόδια.
Ο «Θαλασσόκοσμος Κρήτης» (τμήμα του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών _ ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.), είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα θαλάσσιας έρευνας, τεχνολογίας και αναψυχής στη Μεσόγειο και σε αυτόν περιλαμβάνεται το «Cretaquarium»: ένα από τα πιο μεγάλα και πλέον σύγχρονα ενυδρεία της Ευρώπης. Αξιόλογο και λογικό. Ο λόγος της επίσκεψης, ξανά και ξανά. Κάθε φορά που βρίσκομαι στο Ηράκλειο πηγαίνω. Ομολογώ πως δεν είμαι και η αντικειμενικότερη για την περιγραφή, μα είμαι ειλικρινής. Κι εδώ ειλικρινής θα είμαι. Αγαπώ το νερό, το κολύμπι, τα ψάρια. Ξέρω να γλιστρώ αποφεύγοντας τα δύσκολα και θα λατρέψω ακαριαία οτιδήποτε βρέχεται με κάποιον τρόπο από θάλασσα. Οτιδήποτε έχει μαζί της να κάνει.
Θάλασσες μικρές που σου τρέχουν απ’ τη χούφτα.
Αυτό είναι το «Cretaquarium» και είναι όμορφο. Πανέμορφο. Σε βυθίζει στην ελευθερία παρόλο που έχει μέσα του εγκλωβισμένα ψάρια, ιππόκαμπους, μέδουσες που αιωρούνται σ’ ένα σύμπαν νερού, χελώνες, σουπιές, ανεμώνες, τα δέκα πόδια του αστακού, την μακριά ουρά της βατοτρυγώνας που αν με ρωτούσες θα στην έλεγα σαλάχι -ντροπή μου και αίσχος μου. Ψάρια που ξέρουν το σφυγμό της εποχής -μετανάστες που κάποτε με δυσκολία πέρασαν τη Διώρυγα του Σουέζ και τώρα ζουν στη φυλακή τους. Τα Κόμπια και οι Γερμανοί είναι τέτοια, μην κοιτάς τι λεν τ’ ανθρώπινα…
Τριγύρω όλα πρασινίζουν και γαλαζωπούν, κάνοντας τις ανάσες τόσων όντων αριστούργημα. Κι όμως είναι η καθημερινότητα! Καμβάδες ανεκτίμητοι. Πανάκριβοι. Η στωική σκορπίνα, ο τεμπέλης ροφός, ο οργανωτικός γύλος, ο νυχτερινός καρακούκος, ο σταχτοκαρχαρίας με το βελούδινο γκρι, ο ταυροκαρχαρίας με τη σιγουριά στο μικρούτσικο μάτι του και το ήρεμο κολύμπι. Με ενοχλούν τα παιδιά που του φωνάζουν. Θέλει ησυχία, δεν το βλέπετε; Εντελώς εγωιστικά εκείνα, εντελώς εγωιστική εγώ, με ενοχλούν όλοι οι θόρυβοι. Λουφάζω σε μια γωνιά, να περάσει ο κίνδυνος. Σε λίγα λεπτά είμαι και πάλι μόνη μαζί του. Το τζάμι μ’ εμποδίζει να τον πάρω αγκαλιά.
Ζήτησα κι έμαθα γι αυτόν. Παρά το βάρος του (μπορεί και πάνω από 150 κιλά), παρά το μήκος του (μπορεί και πάνω από 3 μέτρα), παρά τα δόντια του (πολλά και κοφτερά), παρά τη δύναμή του (μεγάλη), δεν αποτελεί κίνδυνο για τον άνθρωπο και γίνεται επιθετικός μονάχα όταν τον ενοχλήσουν. Είδατε που σας τα έλεγα; Μην τον πειράζετε, απολαμβάνει. Απολαμβάνω.
Θωρώντας το βασίλειο των ψαριών δίνω λύσεις σε όσα ταπεινά μ’ απασχολούν. Πλάι στα ψάρια γίνομαι καλύτερη. Γίνεσαι καλύτερος από μιαν ουρά που χορεύει, από μιαν αργή αναπνοή, από ένα στόμα ανοιχτό, από ένα τίναγμα ανεπαίσθητο στο πτερύγιο. Στο νου. Μια σκέψη που χύθηκε στο σωστό της αυλάκι. Τα αιώνια ψάρια του κόσμου και οι προσωρινοί Ιχθείς των αστρολόγων. Πάντα δύο και ο ένας προσπαθώντας να πιάσει τον άλλον. Πάντα δυο και να κυνηγιούνται αενάως. Ο έρωτας. Η σοφή ρήση που σε υποδέχεται στην αφετηρία του «Cretaquarium» και που επέστρεψα ειδικώς για να ξαναδιαβάσω: «Εν αρχή γεννήθηκε το χάος, η ευρύστερνος Γαία και ο κάλλιστος Έρως». Καλός ή κακός, αυτός. Καλώς ή κακώς, πάντα αυτός. Θα ξαναπάω στο Ηράκλειο.
Γαλάζια Επισήμανση:
Το «Cretaquarium» εναρμονισμένο με αντίστοιχους χώρους της υπόλοιπης Ευρώπης, είναι διαθέσιμο προς το κοινό για εκθέσεις, συνέδρια, ημερίδες, γάμους, βαφτίσεις, παιδικά πάρτυ, δείπνα. Για λόγους τακτ, δεν ξέρω τώρα … σκέφτομαι… ίσως θα ήταν καλό το μενού που θα επιλέξουν οι ενδιαφερόμενοι να μην περιλαμβάνει μαλάκια ή ψάρι, ε;
Η επίσημη ιστοσελίδα του ΘΑΛΑΣΣΟΚΟΣΜΟΥ ΚΡΗΤΗΣ:
Φωτογραφίες:Μαρία Στέφωση
Εχουμε παει. ΕΙναι φαντασμαγορικό!!!
σουπερ…