Ξεκινήσαμε το απόγευμα της Κυριακής που μας πέρασε για το Gazi Theatre λίγο συγκρατημένοι. Τα ριμέικ παλιών ταινιών πιστεύω ότι δεν είναι εύκολο να πείσουν στις μέρες μας. Δεν υπήρξε καθόλου αναμονή στην είσοδο και οι κύριοι και οι κυρίες που εξυπηρετούσαν τον κόσμο ήταν ιδιαίτερα χαμογελαστοί και ευχάριστοι. Ο χώρος είναι διαμορφωμένος για να υποδεχτεί αρκετό κόσμο, χωρίς όμως να σου θυμίζει θέατρο. Πέρασαν 10 λεπτά από την αρχική ώρα έναρξης, κάτι που δε συμβαίνει σε αρκετά θέατρα- ο χρόνος αναμονής ξεπερνάει συνήθως τα 20 λεπτά. Η ζωντανή ορχήστρα στα συν της παράστασης με μια εξαιρετική επιμέλεια ήχου.
Ο Θανάσης Βισκαδουράκης πάρα πολύ καλός στο ρόλο που έχουμε συνδέσει με τον αξέχαστο Χρόνη Εξαρχάκο. Η Βαλέρια Κουρούπη πειστική, η Βίκυ Κουλιανού ταμάμ για τον ρόλο(προσωπική μου άποψη). Ο σκηνοθέτης Γιώργος Βάλαρης ξεκινάει χαλαρά, αλλά δίνει ένταση στη συνέχεια. Η Ντορέτα αρκετά καλή, ίσως λίγο συγκρατημένη.Και κάπου εκεί βγαίνει ο Τόλης! Η φωνή του παραμένει ίδια, χαμογελαστός, έπαιξε λίγο με τον κόσμο. Σου θυμίζει τον παλιό καλό κινηματογράφο. Η προσέγγιση από τον κύριο Βάλαρη είναι εξαιρετική και δεν καταλαβαίνεις πότε περνάει η ώρα.
Περάσαμε υπέροχα και μάλλον θα ξαναπάμε με τα παιδιά μας!
Πολυ ωραία…
Θα πάμε και εμείς,