Αχ, αυτός ο παππούς Αριστοφάνης

“Ειρήνη”, “Αχαρνείς”, “Πλούτος” και ” Όρνιθες” προσπαθώ να εξηγήσω στην κόρη μου τι θα παρακολουθήσει, καθώς στα 13 πια είναι μέσα στην γκρίνια που Κυριακή πρωί την κουβαλάω με τα νιάνιαρα να δει θέατρο.

Τρίτο καμπανάκι και οι ιστορίες μια μια, με τα τόσο σύγχρονα θέματα που απασχολούν τις κοινωνίες, αρχίζουν να ξετυλίγονται. Κοινωνική δικαιοσύνη, δίκαιη κατανομή του πλούτου, κόλακες και συκοφάντες, πόλεμος και ειρήνη όλα με μια προσέγγιση τόσο παιδική όσο και ώριμη. Φτάνοντας στο διάλειμμα η μικρή έχει αρχίσει και ηρεμεί. Η μουσική και τα τραγούδια συνδυάζονται αρμονικά με το διαδραστικό κομμάτι όπου τα παιδιά έχουν ισχυρό λόγο και συμμετοχή. Τα σκηνικά αρκετά πλούσια, τα κουστούμια εντυπωσιακά κυρίως στην ιστορία με τα πουλιά, πρωτότυπη μουσική και αρκετές εφαρμογές video art έτσι για την προσέγγιση και των λίγο μεγαλύτερων παιδιών.

Αυτό που εντυπωσίασε πιο πολύ την κόρη μου ήταν το αμείωτο ενδιαφέρον των παιδιών, κάτι πολύ δύσκολο στις ηλικίες 5-8. Απλά μαθήματα Δημοκρατίας χιούμορ και καταπληκτικοί ηθοποιοί. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο για την παραγωγή, είχαμε δει και πέρσι τον Μέγα Αλέξανδρο και το ίδιο εντυπωσιαστήκαμε.

Αν και πιστεύω ότι το κοινό που απευθύνεται είναι μέχρι 10 ετών μπορεί τελικά και ένα μεγαλύτερο παιδί να την παρακολουθήσει και να πάρει όλα τα μηνύματα που δίνει!