Είδαμε τη παράσταση “Μαθήματα πολέμου” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Θουκυδίδης Ἀθηναῖος ξυνέγραψε τὸν πόλεμον τῶν Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων, ὡς ἐπολέμησαν πρὸς ἀλλήλους.

“Από τους μεγαλύτερους αγώνες κερδίζονται οι μεγαλύτερες τιμές ”

Και ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος αναπαράστασης, από το να παρουσιαστούν οι διδαχές του Θουκυδίδη, από μια απόλυτα δεμένη ομάδα, με πάθος, καθαρές αρθρώσεις, δυνατές ερμηνείες, έντονη εκφραστικότητα και σωστά δομημένο λόγο;

Σε αυτή τη παράσταση ο θεατής συμμετέχει με όλες τις αισθήσεις του τόσο οπτικά όσο και ακουστικά, με το υπέροχο πιάνο του Θoδωρή Οικονόμου, το Βιολοντσέλο της Aurora Marion, που δίνουν ένταση με τη μελωδία τους στις κορυφώσεις των μαχών. Ακόμα και η υποβλητική σκηνική διαμόρφωση βοηθούν στην έντονη ατμόσφαιρα.

Ιδιαίτερα έξυπνη η «σκοτεινή» παρέμβαση του Δημήτρη Λιγνάδη, όταν τα φώτα της σκηνής σβήνουν με σκοπό να «μιλήσει» το κείμενο. Ο θεατής αφουγκράζεται βαθύτερα την ένταση των λόγων, αλλά ταυτόχρονα «βλέπουμε» με τα δικά του μάτια τις φλόγες στα μάτια των πρωταγωνιστών. Το σκοτάδι παρασέρνει το θεατή στη δίνη της μάχης με μια μοναδική συμβολική παραστατικότητα, κορυφώνοντας τα τραγικά συναισθήματα που παράγει η πολεμική βία.

Η σκηνοθετική ματιά του Λιγνάδη καθώς και η παρουσία του επί σκηνής δένει το άψογο αποτέλεσμα. Αξιοσημείωτη και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η απαγγελία του αρχαίου κειμένου, όπως τη συνηθίζει ο ίδιος, με μετάφραση, έδινε αίγλη και ιδιαίτερη πινελιά στην παράσταση.

Αξίζει να αναφερθεί ότι την παράσταση προλόγισε η ιστορικός-επιγραφικός δρ Ανδρονίκη Μακρή, η οποία μας παρουσίασε το κλίμα και το καθεστώς προ Πελοποννησιακού πολέμου. Έγινε η παρουσίαση με τη μορφή συρραφής των ιστορικών γεγονότων, τη Δημηγορία του Αρχίδαμου προς τους Σπαρτιάτες για την εμψύχωση τους για το δύσκολο πόλεμο, την  πολιορκία και άλωση της μαρτυρικής Πλάταιας, τον εμφύλιο πόλεμο στην Κέρκυρα, τις μάχες της Πύλου και της Σφακτηρίας, την καταστροφή της Μήλου. Ο  επιτάφιος λόγος του Περικλή, ο λοιμός στην Αθήνα, οι ομιλίες πολιτικών πρωταγωνιστών και οι στοχαστικές κρίσεις του Θουκυδίδη πλαισιώνουν τις εξιστορήσεις των μαχών.

Στην εποχή  μας με τον ξεπεσμό των πολιτικών ιδεολογιών, την αμφισβήτηση των αξιών, την έξαρση του λαϊκισμού και μορφών βίας, τα μαθήματα πολέμου είναι πιο χρήσιμα από ποτέ. Έναν πόλεμο όπου μίσος ανόσιο ακόνιζαν τα μαχαίρια, τον οποίο ο Θουκυδίδης έχει μελετήσει και αναλύσει εις βάθος και για αυτό η ερμηνεία του είναι ενδεδειγμένη για να μάθουμε τις μας μέλλεται και πως να το αποτρέψουμε.

Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι ο λόγος του «πατέρα» ιστορικού Θουκυδίδη αντηχεί ακόμα στα αφτιά μας σαν κώδωνας επαγρύπνησης! Αυτά για το κείμενο.

Για την παράσταση ως θεατρικό αποτέλεσμα, θα σχολιάσω ότι πρόκειται για άρτια δημιουργία από κάθε άποψη προς τέρψιν ακόμα και του πιο απαιτητικού θεατή!

Λάτρες του καλού θεάτρου με ποιότητα, σπεύσατε!

Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ.