Το θέατρο κάτω από τη γέφυρα μας χαρίζει κάθε χρόνο προσεγμένες δουλειές και εύστοχα επίκαιρες. Με το ζεστό φουαγιέ του σε προδιαθέτει θετικά τόσο για το τι θα παρακολουθήσεις όσο και για σχολιασμό σε ένα ευχάριστο περιβάλλον μετά την παράσταση.
Η παράσταση χωρίς ντροπή καταπιάνεται με πολλά σύγχρονα θέματα όπως την αποξένωση, την εικονική πραγματικότητα που μας έχει εγκλωβήσει όλους μας μέσα της με σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και με όσα θετικά και αρνητικά αυτές πρεσβεύουν.Μέσα από την ένταξη μας στην εικονική πραγματικοτητα του διαδυκτίου επήλθαν και τα κακώς κείμενα όπως το ηλεκτρονικό έγκλημα. Μ αυτό καταπιάνεται και η παράσταση. Πως αποξενώθηκαν τα άτομα από τη ζωντανή συνομιλία και την ανθρώπινη επαφή; Πως βρίσκουμε ευχαρίστηση και συντροφιά σε άτομα που δεν γνωρίζουμε αλλά μας καλύπτουν την ανάγκη μας για αποκλειστικότητα σε ενασχόληση, σε αισθήματα καταπιεσμένα που μέσω την ανωνυμίας μας προσφέρονται άδολα και αβίαστα; Πως εμπιστευόμαστε κάποιους που στην ουσία δεν γνωρίζουμε; Και τελικά πως μια ευχάριστη «μανία» μας γυνράει μπουμερανγκ και βρισκόμαστε να είμαστε θύματα εκβιασμού;
Θύματα λοιπόν της νέας εποχής τόσο οι «ώριμοι» ενήλικες όσο και οι έφηβοι…Όλοι μας όμως από την ανάγκη μας να καλύψουμε τελικά τα όποια μας κενά, είτε αυτό λέγεται προσοχή, είτε ικανοποίηση, είτε να αισθανθούμε μοναδικοί για κάποιον/κάποια. Όλοι μας επιζητούμε την προσοχή με όποιο τίμημα.
Βρήκα καλή την παράσταση και με επίκαιρο και πλούσιο υλικό για ουσιαστικό διάλογο μετά την παράσταση. Προσωπικά θα ήθελα να εμβαθύνουν λίγο παραπάνω στα θέματα αυτά μιας και είναι πλέον η πραγματικότητά μας και μας αφορούν όλους είτε ώς μονάδες για εμάς τους ίδιους είτε ώς γονείς. Όπως και να έχει μια προσπάθεια που αξίζει προσοχής.