«Σαν… όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» από την Ομάδα πέντε εποχών στο θέατρο 104 στο Γκάζι. Σαίξπηρ για μικρά παιδιά; Ομολογώ πως ήμουνα διστακτική αλλά κάτι η περιέργεια, κάτι και το Elamazi που μας χάρισε διπλή πρόσκληση (ευχαριστούμε πολύ!!!) το πήραμε απόφαση και πήγαμε με τρία αγοράκια 5+ και 7+ χρονών. Οι εντυπώσεις μας; Εκπληκτικές.
Παράσταση διαδραστική, ευφάνταστη, με κείμενο, μουσική, ερμηνεία και σκηνικά να δένουνε υπέροχα μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα ονειρικό πλαίσιο πιστό στο ύφος και στην ουσία του πρωτότυπου έργου. Ναι λοιπόν, Σαίξπηρ για παιδιά που καθώς αποδείχθηκε το καταχάρηκαν και το απόλαυσαν. Και αυτά και εμείς οι μεγάλοι. Οι τέσσερις ηθοποιοί που ερμήνευσαν τους πολλαπλούς ρόλους ήταν όλοι ταλαντούχοι και ενεργητικοί ενώ η σκηνοθεσία απέτρεπε τη σύγχυση των προσώπων.
Μόνη παραφωνία; Ένα μικρό μικρό πιτσιρικάκι που καθ’ όλη τη διάρκεια μιλούσε, φώναζε, κατέβαινε στη σκηνή, έμπαινε ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Κάποια στιγμή διακόπηκε και η παράσταση προκειμένου να ελεγχθεί λίγο η κατάσταση. Η παράσταση έλεγε πως ενδείκνυται για παιδιά 3 έως 93 ετών, αλλά όταν το παιδάκι μας είναι ατίθασο και γενικά δεν υπακούει, μήπως να περιμένουμε λίγο να μεγαλώσει για να μη στερούμε τη μαγεία του θεάτρου και από τους υπόλοιπους θεατές, μικρούς και μεγάλους;
Γενικά πάντως η παράσταση ήταν μια υπέροχη εμπειρία που απολαύσαμε μικροί και μεγάλοι.
Στο τέλος δε κληρώσανε και δύο δώρα για θεατρικό εργαστήρι και εισιτήρια για μια άλλη παράσταση.
το οτι καποιοι γονεις πηγαινουν τα παιδια στο θεατρο χωρις να ενημερωνονται πρωτα για το αν μπορουν να το παρακολουθησουν ειναι λιγο ακομψο για τα υπολοιπα παιδια..
Τέλειο!!!
Καλό? ??
Τα παιδιά που ενοχλούν τους άλλους θα πρέπει να μένουν σπίτι τους…
Δεν είναι ανάγκη να μένουν σπίτι τους. Απλώς οι γονείς θα πρέπει να αφουγκράζονται τις ανάγκες των παιδιών τους ώστε όχι μόνο να επιλέγουν δραστηριότητες που να τα ευχαριστούν αλλά και να δίνουν λύση όταν τα ίδια δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν για διάφορους λόγους. Ενδεχομένως να ήταν κουρασμένο το παιδάκι, νυσταγμένο ή να μην καταλάβαινε τι έβλεπε ή οτιδήποτε. Το πρόβλημα είναι ότι οι γονείς ήταν αμέτοχοι παρά την αναστάτωση που προκλήθηκε.
Ο σεβασμός είναι απαραίτητος!
Δυστυχώς είναι μια κατάσταση που την συναντάμε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις .
Πολύ ενδιαφέρον!
Δεν φταίνε τα “ενοχλητικά” παιδιά…αλλά οι γονείς….απαράδεκτοι.
Συμφωνώ. Θα ήταν καλύτερα για όλους, και κυρίως για το παιδάκι που προφανώς είχε βαρεθεί, να το έπαιρναν οι γονείς και να πήγαιναν μια βόλτα!