ΦΟΒΕΡΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Ο Σέρλοκ Χολμς ψάχνει το Γαλάζιο Ρουμπίνι… και εμείς ως θεατές μαζί του ψάχνουμε, βοηθάμε και αγωνιούμε..

Ειλικρινά υπέροχη παράσταση..
Η επτάχρονη κόρη μου μετά την παράσταση έβγαζε σενάρια από το μυαλό της για μέρες, με καλούσε να παίξουμε τους ντεντέκτιβ, να βρω αντικείμενα κρυμμένα στο σπίτι, να παρατηρήσω τι άλλαξε στο δωμάτιό της ή στην εμφάνισή της …πάντα με βοηθό της την αγαπημένη της κούκλα!!! (κάτι σαν τον δοκτωρ Ουάτσον, φιλο του Σέρλοκ Χολμς)
Στο θέατρο Τέχνης νιώθεις πραγματικά ότι το θέατρο είναι ΤΕΧΝΗ.. Απόλυτος σεβασμός σ΄ αυτό που γίνεται εκεί… Πιστή αναπαράσταση σκηνικού, κουστουμιών, διαλόγων , λες και μεταφέρθηκες στο Λονδίνο της εποχής του Σέρλοκ Χολμς…
Τα παιδιά πέρα από την απίστευτη πλάκα και τη χαρά μιας αγωνιώδους περιπέτειας, μαθαίνουν την αξία του «παρατηρώ» και «συνεργάζομαι», καταλαβαίνουν τη διαφορά της «ένδειξης» ότι μάλλον ισχύει κάτι και της «απόδειξης», ώστε να είμαστε σίγουροι ότι ισχύει ..Νομίζω πολύ σημαντικό , ώστε να μη προτρέχουμε για συμπεράσματα , χωρίς …σκέψη..
Άκουσα την κόρη μου που έλεγε στη φίλη της την επόμενη μέρα της παράστασης: Ο «κανονικός»!!!! Σέρλοκ Χολμς ψάχνει το ρουμπίνι…μαζί μας…να πας και συ…
Τι άλλο να περιμένει κανείς από μια παράσταση;