ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΤΑ

Παρακολουθήσαμε τη φετινή επιτυχία του θεάτρου Πόρτα. Πρόκειται για διασκευή από την Ξένια Καλογεροπούλου του «Δράκου» του Γεβγκένι Σβαρτς σε σκηνοθεσία του Μοσχόπουλου.
Αρχικά, εντυπωσιάζει το πρωτότυπο σκηνικό :ένα τεντωμένο ύφασμα, που από τα ανοίγματά του εμφανίζονται οι ηθοποιοί, άλλοτε μόνο το κεφάλι τους, άλλοτε ολόκληροι ανάλογα τη βαρύτητα της σκηνής.
Στη συνέχεια, οι φωτισμοί που δίνουν μια ιδιαιτερότητα και πολλές φορές μια απόκοσμη ατμόσφαιρα στις σκηνές του έργου.

Και τέλος, η πολλή καλή ερμηνεία των ηθοποιών σε όλους τους ρόλους που ερμηνεύουν. Προσωπικά, προτιμώ τον Σωκράτη Πατσίκα που τον παρακολουθούμε χρόνια στο θέατρο Πόρτα.
Σε μια καστροπολιτεία, ένας δράκος καταδυναστεύει τους πολίτες της που είναι άβουλοι και επαναπαυμένοι. Ένας περαστικός ιππότης θα σκοτώσει το δράκο, αλλά η τυραννία θα συνεχιστεί με την απολυταρχική ηγεσία του δημάρχου. Ο ιππότης εμφανίζεται πάλι διεκδικώντας την εξουσία. Αλλά είμαστε σίγουροι ότι αυτός θα φέρει την ελευθερία και τη δημοκρατία στην πολιτεία αυτή;
Το έργο γράφτηκε το 1944 και αποτελεί μια σκληρή κριτική στο φασισμό του Χίτλερ και σε οποιοδήποτε άλλο απολυταρχικό και δεσποτικό καθεστώς. Απλώς είναι τυλιγμένο με τον μανδύα ενός παραμυθιού που είναι γεμάτο συμβολισμούς, αλληγορίες, χιούμορ, λεπτή ειρωνία. Το έργο μας το λέει καθαρά: η εξουσία είναι πάντα τυραννική και καταπιεστική.

Τα μικρά παιδιά είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούν τη διεισδυτικότητα των πεπραγμένων πάνω στη σκηνή. Μένουν στο στοιχείο της περιπέτειας. Όταν στο τέλος οι ηθοποιοί ρωτούν τα παιδιά πώς θα ήθελαν να τελειώσει η ιστορία σχεδόν όλα όσα πήραν το λόγο απάντησαν με βάση την πεπατημένη: ο καλός ιππότης βάζει στη φυλακή τους κακούς και γίνεται αυτός βασιλιάς. Παραβλέπουν το γεγονός ότι ο ιππότης εμφανίζεται διαφορετικός στο τέλος, εκδικητικός, καταπιεστικός και ίσως επικίνδυνος. Το έργο αυτό δίνει σε όλους μας τη δυνατότητα να κάνουμε μια άλλη, διαφορετική ανάγνωση σε ένα παραμύθι, και να φτάσουμε τόσο βαθιά όσο αναλογεί στον καθένα.