ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ Η «ΩΡΑΙΑ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ»

Παρακολουθήσαμε την παράσταση «Πυγμαλίων –Ωραία μου κυρία», στο Πάνθεον και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι. Η παράσταση δεν είναι η εκδοχή του μιούζικαλ αλλά της πρόζας.

Η υπόθεση έχει ως εξής: Ένας καθηγητής φωνητικής και ένας συνταγματάρχης βάζουν στοίχημα ότι μπορούν να μετατρέψουν μια φτωχή, αγράμματη και άξεστη ανθοπώλισσα σε κοσμική κυρία απλά αν της διδάξουν την αγγλική γλώσσα. Όταν αρχίζουν όμως τα μαθήματα αναπόφευκτα καθηγητής και μαθήτρια θα αλληλοεπηρεαστούν.

Τα θετικά της παράστασης είναι πάρα πολλά. Αρχικά, απολαύσαμε μεγαλοπρεπή σκηνικά. Μετρήσαμε έξι συνολικά υπερπολυτελείς αλλαγές σκηνικών. Στη συνέχεια, θα αναφέρω τα κομψότατα κοστούμια και τους υπέροχους φωτισμούς. Ευφρανθήκαμε με τα λίγα βέβαια αλλά υπέροχα εμβόλιμα τραγούδια του έργου που τα τραγούδησε ανεπανάληπτα ο Ησαΐας Ματιάμπα.

Και τέλος οι ερμηνείες των ηθοποιών. Η Ματσούκα πολύ καλή στις απαιτητικές, κωμικές σκηνές της, ο Κόκλας επαρκέστατος ως καθηγητής. Ο Χαϊκάλης κέντησε στο ρόλο του συνταγματάρχη. Τόσο χειμαρρώδης, τόσο αυθόρμητος, σκέτη απόλαυση. Το ατού της παράστασης είναι όμως η Μπέτυ Λιβανού, με παρουσία κομψή, φινετσάτη που ταιριάζει γάντι στο ρόλο της κυρίας Χίγγινς.

Στα λίγα αρνητικά, να αναφέρω τα προβλήματα του ήχου στην αρχή της παράστασης, που ελπίζω να λυθούν στην πορεία του χρόνου και τη μέτρια παρουσία του Αντώνη Καφετζόπουλου στο ρόλο του πατέρα που προσωπικά με απογοήτευσε.

Συνολικά είναι μια παράσταση πολυδάπανη, πλούσια και πολύ ευχάριστη. Οι τρεις ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε. Στο κοινό υπήρχαν πολλά παιδιά, άνω των 8 ετών. Εγώ πήγα με την εντεκάχρονη κόρη μου που ενθουσιάστηκε. Επίσης, προβληματίστηκε με την επικριτική και αλαζονική συμπεριφορά του καθηγητή προς την Ελίζα και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για τις κοινωνικές διαφορές και ανισότητες.

Το Πάνθεον είναι υπέροχος χώρος. Προσοχή όμως τις πλαϊνές θέσεις στους δύο εξώστες που έχουν περιορισμένη ορατότητα.