giorgos
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ, βαθιά προσηλωμένος στην δουλειά του, απορροφημένος εξ ολοκλήρου στα μηχανήματά του και ενώ δυσκολεύεται να εξωτερικεύσει τα συναισθήματά του, κατά κάποιο τρόπο <<επιβάλει>> στον μικρό να τακτοποιήσει το δωμάτιο του.
Απ τη μια, ίσως γιατί θέλει λίγο την ηρεμία του, έτσι ώστε να συγκεντρωθεί στην προσπάθειά του να ανακαλύψει μια μηχανή που να δουλεύει για πάντα…
Απ την άλλη, δικαιολογώντας αυτή του την επιμονή για την τάξη, επισημαίνει ορθά πως αν έχεις οργάνωση στο καθετί δεν θα χάνεις χρόνο.
Ο ΜΙΚΡΟΣ παρά τη θέληση του προσπαθεί να υπακούσει στην εντολή αλλά ένας γλυκός ύπνος (που καλά καλά ούτε εμείς δεν τον καταλάβαμε) τον ταξιδεύει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Στον ονειρικό κόσμο του και μέσα από την φαντασία του, δίνει ζωή στο καθετί, όπου πια, τον συντροφεύουν ως παρέα και τον καθοδηγούν, καθ όλη την διάρκεια της παράστασης, ενώ ξεκινάει να ζει ξεχωριστές περιπέτειες. Στόχος του είναι να βοηθήσει τον ΜΕΓΑΛΟ να ανακαλύψει την προαναφερθείσα μηχανή, έτσι ώστε να κερδίσει την εύνοια αλλά κυρίως λίγο απ τον χρόνο του. Όμως φοβούμενος την αποτυχία και ανησυχώντας για το άγνωστο και τους κινδύνους και γνωρίζοντας πως τον έχει ανάγκη, χρειάζεται σαφώς τη βοήθεια και τις συμβουλές του και τον θέλει πάντα δίπλα του. Έτσι τον παίρνει μαζί του υπνωτισμένο.
Πρώτος σταθμός η Ανατολή … o ΜΙΚΡΟΣ με τα φιλαράκια του συναντούν μια γκέισα και έναν δράκο . Η περιπέτειά του έχει ως πόρισμα πως “ Αν ελέγχεις τον θυμό σου θα είσαι πιο σοφός ”.
Δεύτερος σταθμός ο Νότος … και ποια η συμβουλή ; … “ αν δώσεις στον φόβο σου ρυθμό θα γίνει δημιουργικός ” και όλοι μαζί τραγουδούν «άσε τον θυμό και πιάσε τον ρυθμό».
Τρίτος σταθμός η Δύση … και εκεί συναντούν την άγρια φυλή, ενώ με θάρρος ζητούν απ τον βασιλιά ένα καράβι για να φτάσουν στον βορρά.
Και ενώ παλεύουν να επιβιώσουν σε απέραντο ωκεανό, μας εμψυχώνουν λέγοντας πως όσο σκοτεινός κι αν είναι ο βυθός, μπορεί κάλλιστα να γίνει πηγή φωτός.
Τελευταίος σταθμός, ανοίγουν τις πύλες και φτάνουν στην καρδιά του Βορρά. Πάγος παντού, ακόμα και στην ψυχή, όμως … ο φόβος, ο θυμός, η λύπη πάντα περνάνε και τότε έρχεται η χαρά.
Ποιο είναι το μυστικό για να λειτουργήσει μια μηχανή για μια ζωή ; Το είδος της χαράς όταν βοηθάς, όπως το παιδί που θέλει να βοηθήσει τον μεγάλο.
Το νούμερο ένα πράγμα που μας κυβερνά είναι η αγάπη … άκου τον ρυθμό της καρδιάς σου, στον τόπο τον δικό σου, συνδύασε μυαλό και καρδιά … ας είναι στο δωμάτιό σου, αρκεί να έχεις φαντασία, τότε μπορείς να κάνεις μακρινά ταξίδια και με το δικό σου ταλέντο μπορείς να φτιάξεις μαγεία… Μα όταν μεγαλώσεις μην ξεχάσεις πως ήσουν παιδί και ότι έχεις ένα δικό σου “δωμάτιο” φωτεινό. Και κράτα το σαν φυλαχτό. Η δική σου “σκηνή” ζωής είναι η τέλεια μηχανή που λειτουργεί για πάντα.
Χαρούμενα τραγούδια, πολύχρωμα κοστούμια, έξυπνες και με μεράκι σκηνικές κατασκευές, φοβερές ατάκες και γέλιο, απίστευτο κέφι, αξιοθαύμαστη η ενέργεια, η διάθεση και η αμεσότητα των ηθοποιών οπού κινούνταν συνεχώς ανάμεσά μας, εκπληκτική και η αφηγήτρια με τα μουσικά της όργανα, εντυπωσιακά tips όπως η τεχνική σιλουέτας πίσω από φωτιζόμενα πάνελ, το πέρασμα του δράκου απ τα καθίσματά μας και η επαφή μαζί του, το μεταξύ μας βόλεϊ με την λαστιχένια μπάλα και οι διάχυτες φουσκάλες σαπουνάδας.
Εξαιρετικό !!!
φανταστική παράσταση !!! γελάσαμε τόσο πολύ με την ερμηνεία, τις γκριμάτσες και τις κινήσεις των ηθοποιών … μέχρι και οι ίδιοι κάποιες στιγμές δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα γέλια τους !!!