Δήμητρα Τσιαούση
Η Μαριλένα Τριανταφυλλίδου είναι ηθοποιός, αγαπά το τραγούδι και είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας ARTIKA με την οποία δημιούργησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα θεατρικές παραστάσεις για παιδιά βρεφικής-νηπιακής ηλικίας. Το ευρύ κοινό την γνωρίζει από τη συμμετοχή της ως σκηνοθέτη σε δυο βρεφικές παραστάσεις για μικρούς θεατές, «Καληνύχτα Μέρα» και «Κάτι Σαν Κήπος», που παρουσιάζονται στο Studio Μαυρομιχάλη εισάγοντας τους στο κόσμο των εμπειριών και των ονείρων. Με αυτές έχει κερδίσει την αγάπη του κόσμου, αν αναλογιστούμε ότι οι παραστάσεις της παρουσιάζονται επί πέντε συναπτά έτη.
Το elamazi συνάντησε τη Μαριλένα και συζητήσαμε για την πρώτη γνωριμία με το βρεφικό θέατρο, για τις δυο παραστάσεις που σκηνοθετεί, την μαγική επικοινωνία με τα παιδιά και το «κέρδος» που αποκομίζει η ίδια από την θεατρική αλληλεπίδραση…
Παρατηρώντας το βιογραφικό σου, έχεις ασχοληθεί με το θέατρο χρόνια. Για ποιους λόγους ασχολήθηκες συγκεκριμένα με το βρεφικό θέατρο;
Γνώρισα το βρεφικό θέατρο από μία συγκυρία, καθώς, ενώ βρισκόμουν στο Toihaous Theater , στο Σάλσμπουργκ της Αυστρίας, παίζοντας σε μία παράσταση που σκηνοθετούσε η ελληνικής καταγωγής και επί πολλά χρόνια καλλιτεχνική διευθύντρια του θεάτρου, Μυρτώ Δημητριάδου, πήγα και παρακολούθησα μία παράσταση για παιδιά πολύ μικρής ηλικίας που παιζόταν στο ίδιο θέατρο. Θέλω να πω, πως αν δεν παιζόταν στο ίδιο θέατρο που δούλευα τότε, αλλά κάπου αλλού, πιθανότατα δεν θα είχα πάει να τη δω. Όμως την είδα! Δεν μπορώ να πω ακριβώς τι συνέβη τότε, πέραν του ότι το θέαμα που είδα, παράστασης και κοινού, με μαγνήτισε. Αυτό που μπορώ να πω τώρα, ύστερα από 13 χρόνια είναι ότι οι παραστάσεις για τις πολύ μικρές ηλικίες μου προσφέρουν ένα άνοιγμα και μία ελευθερία δημιουργίας και αναζήτησης του τρόπου, της φόρμας, και των μέσων με τον ίδιο τρόπο που θα με ενδιέφερε να αναζητήσω οτιδήποτε και αν έκανα στο θέατρο. Και για αυτό ακριβώς το λόγο και δεν τα διαχωρίζω.
Είσαι η σκηνοθέτης δυο παραστάσεων που απευθύνονται σε θεατές αρκετά μικρής ηλικίας, «Καληνύχτα Μέρα» και «Κάτι Σαν Κήπος». Είναι εύκολη η επαφή με θεατές τόσο μικρής ηλικίας;
Μιάμιση παραστάσεων καθώς το «Καληνύχτα μέρα» το έχουμε σκηνοθετήσει μαζί με τη φίλη, συνεργάτη και συν-ιδρύτρια της Artika, Κατερίνα Αλεξάκη. Λοιπόν, έχει ενδιαφέρον αυτή η ερώτηση η οποία είναι συχνή, όσο συχνή είναι και η αγωνία των γονιών που φέρνουν ή σκέφτονται να φέρουν το παιδί τους στο θέατρο. Υπάρχει κάτι από πίσω από την ερώτηση που έχει να κάνει με το αν το παιδί θα «καταλάβει», αν θα καταλάβει το έργο, τη συνθήκη, τη σύμβαση του θεάτρου. Δεν υπάρχει όμως κάτι να «καταλάβει», αλλά μόνο να «αισθανθεί» και να γνωρίσει. Και τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες έχουν τόσο ευαίσθητες κεραίες που τελικά τα «καταλαβαίνουν» όλα μέσα από τις αισθήσεις τους. Μάλλον ποτέ άλλοτε δεν υπάρχει περισσότερο σοφός ο άνθρωπος όσο σε αυτή την περίοδο της ζωής του!
Σε μια παράσταση υπάρχει σαφώς αλληλεπίδραση μεταξύ ηθοποιών και θεατών. Εσύ τι αποκομίζεις από αυτή την «επικοινωνία»; Ποιο είναι το «κέρδος» σου;
Παρότι δεν παίζω η ίδια τα τελευταία χρόνια, αλλά και ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτρια που πολύ συχνά παρευρίσκομαι στις παραστάσεις, κάθε, μα κάθε φορά που αλληλεπιδρώ με αυτές τις ηλικίες, έρχομαι αντιμέτωπη με την πολυπραγμοσύνη, τη «φλυαρία» και την ταχύτητά μου. Να, λοιπόν, μπορεί να είναι και αυτός ένα ακόμα λόγος που ασχολούμαι με το θέατρο για τις πολύ μικρές ηλικίες, για να διαστείλω το χώρο, το χρόνο, και τις αισθήσεις μου. Και αυτό είναι μεγάλο κέρδος!
Ποιες εμπειρίες προσπαθείτε να γεννήσετε με την ομάδα Artika στις βρεφικές ψυχές μέσω των δυο παραστάσεων;
Την εμπειρία του θεάτρου, την καλλιτεχνική εμπειρία.
Τι είναι το βρεφικό θέατρο που υπηρετείς τόσα χρόνια; Πώς το ερμηνεύεις;
Ως μία τέχνη θετική, ελεύθερη, ρομαντική και ποιητική.
Η παράσταση «Καληνύχτα Μέρα» παίζεται για Πέμπτη χρονιά στο στούντιο Μαυρομιχάλη. Πώς εξηγείται η μεγάλη επιτυχία της;
Νομίζω πώς ο κόσμος που έρχεται βλέπει κάτι διαφορετικό. Και εδώ αναφέρομαι στους γονείς και τους συνοδούς. Πολλές φορές βέβαια το διαφορετικό ξενίζει. Το στοίχημα για μας δεν είναι μόνο να κερδίσουμε τους μικρούς, αλλά και τους μεγάλους και από ότι φαίνεται στην πλειοψηφία τους οι θεατές μας ευχαριστιούνται.
