Τηλέμαχος Τσαρδάκας: “Ποιος ξέρει τι μπορεί να κάνει μια ιστορία; Μπορεί απλώς να τον ψυχαγωγήσει ή μπορεί και να του αλλάξει τη ζωή”

Με την Δήμητρα Τσιαούση

Ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας ανήκει στο νέο ρεύμα δημιουργών, έχοντας στο ενεργητικό του ήδη αρκετά θεατρικά έργα που έχουν παρουσιαστεί από το 2001 σε θεατρικές σκηνές ανά την Ελλάδα. Τον συναντήσαμε με αφορμή τις δυο Θεατρικές παραστάσεις, «Το Κορίτσι που επιμένει» όπου κρατά το κείμενο και την σκηνοθεσία, και τους «κάτω απ’ τ’ αστέρια» που έχει γράψει το κείμενο. Και τα δυο παρουσιάζονται στην σκηνή του Θεάτρου ΑΛΦΑ.ΙΔΕΑ και έχουν κλέψει τις εντυπώσεις.

Τσιαούση Δήμητρα – «Το Κορίτσι που επιμένει» αποτελεί μια ιστορία επιμονής και αγώνα ενός κοριτσιού. Ποια είναι τα βαθύτερα νοήματα του μύθου που ευελπιστείτε να συλλάβουν τα παιδιά;

Τηλέμαχος Τσαρδάκας – Ο αγώνας, η προσπάθεια, η επιμονή είναι έννοιες που τα παιδιά μαθαίνουν να συνδέουν με την επιτυχία και το καλό ευτυχισμένο τέλος. Οι ήρωες των παραμυθιών συνήθως περνάνε από κάποιες δοκιμασίες και αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες πριν πετύχουν το στόχο τους. Νομίζω ότι αυτό είναι μια απλή ανθρώπινη αλήθεια που οφείλουμε να μάθουμε στα παιδιά, ότι σε αυτή τη ζωή τίποτα δε σου χαρίζεται, πρέπει να προσπαθήσεις, να ξαναπροσπαθήσεις, να αντιδράσεις αν χρειαστεί, να παλέψεις για να βρεις το δικό σου τρόπο.

Τσιαούση Δήμητρα – Στο «Κορίτσι που επιμένει» διατηρείτε μια μείξη διαφορετικών θεατρικών τεχνικών ώστε να διατηρείται το ενδιαφέρον των μικρών θεατών πολύ ψηλά. Μιλήστε μας λίγο για την πρωτοτυπία στο εγχείρημα σας, που συνδυάζει όπερα, κουκλοθέατρο, σωματικό θέατρο.

Τηλέμαχος Τσαρδάκας – Είναι αλήθεια ότι μας απασχόλησε πως θα φτιάξουμε μια παράσταση στην οποία ούτε τα παιδιά αλλά ούτε και οι μεγάλοι δε θα βαρεθούν ούτε μια στιγμή. Το «Κορίτσι που επιμένει» είναι μια παράσταση υψηλής ενέργειας που οι δράσεις και οι μεταμορφώσεις των ηθοποιών είναι διαρκείς, και που το τραγούδι, η κίνηση και οι αφηγήσεις εναλλάσσονται με γρήγορους και – ελπίζω – ευρηματικούς τρόπους. Υπάρχουν πολλά τραγούδια, υπάρχουν σκηνές που χρησιμοποιούνται κούκλες, υπάρχουν διάλογοι μέσα από ρετσιτατίβα, χορογραφίες και σίγουρα πολύ σωματικό θέατρο. Φυσικά προσπαθούμε πάντα να βελτιώνουμε τις λεπτομέρειες και την ακρίβεια της παράστασης, και να εμπλουτίζουμε τις τεχνικές που χρησιμοποιούμε.

Τσιαούση Δήμητρα – Η παράσταση εμπνέεται από το γνωστό μύθο της Ευρυδίκης και του Ορφέα, μα καταφέρνετε να μεταθέσετε το κέντρο βάρους στο θέμα της επιμονής και της τόλμης ενός κοριτσιού σπάζοντας το κοινωνικό καλούπι. Η κοινωνία μας πόσο εύκολο είναι να αποδεσμευτεί από τις ριζωμένες αντιλήψεις της και τι ρόλο παίζει το θέατρο σε αυτό;

Τηλέμαχος Τσαρδάκας – Νομίζω το θέατρο, οι τέχνες αλλά και οτιδήποτε άλλο συνδέεται με την παιδευτική διαδικασία μέσα στην κοινωνία έχει σημαντικό ρόλο να παίξει στο να αλλάξουν κάποιες αντιλήψεις και να προχωρήσουμε σε ένα μοντέλο πιο ανοιχτό και δίκαιο. Το γυναικείο φύλο δεν έχει πια τον ρόλο που συνήθιζε παλιότερα να του αποδίδει η κοινωνία. Σαν καλλιτέχνες και σαν παραμυθάδες μπορούμε και πρέπει να σπάμε αυτό το «καλούπι» που αναφέρατε και να προβάλλουμε γυναικεία πρότυπα πιο δυναμικά, πιο ενδιαφέροντα και, τελικά, πιο αληθινά. Δεν γίνεται τα κορίτσια να είναι μια ζωή οι πριγκίπισσες που περιμένουν τον ιππότη να τις σώσει. Στην πραγματικότητα οι «πριγκίπισσες» σώζουν εξίσου συχνά τους ιππότες. Κάτι τέτοιο γίνεται και στο δικό μας έργο.

Τσιαούση Δήμητρα – Δυο «πνευματικά» σας παιδιά βρήκαν στέγη στο Θέατρο Αλφα.Ιδέα. Από την μια η παράσταση «Το Κορίτσι που επιμένει» και από την άλλη «Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια» στο Θέατρο Άλφα.Ιδέα. Πώς νιώθει ένας δημιουργός, όταν οι «κεραίες εμβέλειάς» του τεντώνονται όλο και πιο μακριά στο κοινό;

Τηλέμαχος Τσαρδάκας – Είναι πολύ ευχάριστο. Για αυτό γίνονται όλα. Για να φτάνουν οι ιστορίες μας όσο πιο μακριά γίνεται. Ειδικά όταν είσαι ο συγγραφέας της ιστορίας αυτό σε γεμίζει με ένα περίεργο συναίσθημα, κάτι ανάμεσα σε ικανοποίηση, ολοκλήρωση και τρόμο. Ποιος ξέρει τι μπορεί να κάνει μια ιστορία σε κάποιον αναγνώστη ή θεατή. Μπορεί απλώς να τον ψυχαγωγήσει ή μπορεί και να του αλλάξει τη ζωή.

Τσιαούση Δήμητρα – Οι ευέλικτες προσωπικότητες των ηθοποιών, Λίλας Μπακλέση και Κωνσταντίνου Μπιμπή, στην παράσταση «οι κάτω απ’ τ’ αστέρια», έδωσαν διαφορετική πνοή στο κείμενο σας;

Τηλέμαχος Τσαρδάκας – Ναι. Με το ταλέντο, τη δουλειά και την τεχνική τους του έδωσαν τη ζωντάνια και το «αίμα» που χρειαζόταν.

Τσιαούση Δήμητρα – Στους «κάτω απ’ τ’ αστέρια» σκηνοθετικά στρέφεται η θέση του θεατή πολύ κοντά στον ηθοποιό. Ποιος ο λόγος αυτής της γειτνίασης;

Τηλέμαχος Τσαρδάκας – Ο Κωνσταντίνος, η Λίλα και η Άρτεμις που έκαναν τη σκηνοθεσία πιστεύω ότι έκαναν αυτή την επιλογή για να πλησιάσει πολύ ο θεατής σε αυτή την συνάντηση και αυτή τη σχέση. Στο έργο παρακολουθούμε ένα τελικό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» ας πούμε, έναν τελικό «καυγά» δύο ανθρώπων που αγαπιούνται βαθύτατα. Ο θεατής τόσο κοντά στη σκηνή αισθάνεται σαν να είναι αόρατος ή σαν να κοιτάζει από την κλειδαρότρυπα. Είναι νομίζω μια σωστή σκηνοθετική επιλογή που αναδεικνύει το τι συμβαίνει στο έργο. Επίσης έπαιξε ρόλο και το πρώτο ανέβασμα της παράστασης στο θέατρο act. Πάντα ο ίδιος ο θεατρικός χώρος επηρεάζει το στήσιμο της παράστασης.

Τσιαούση Δήμητρα – Η συνήθης πορεία των θεατρικών παραστάσεων έχει ως αφετηρία την Αθήνα και κατάληψη προς τα «έξω», αντίθετα η παράσταση «Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια» ακολουθεί διαφορετική πορεία, αφού πρωτοπαρουσιάστηκε στο Θέατρο Act στην Πάτρα. Έχει κάποιο συμβολισμό αυτή η κίνηση;

Τηλέμαχος Τσαρδάκας – Νομίζω ότι και αυτά τα καλούπια κάποια στιγμή θα σπάσουν. Καλό θέατρο μπορεί να παραχθεί και εκτός Αθήνας αρκεί να δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες και να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε αυτό, είτε είναι δημιουργοί είτε είναι το κοινό. Στην Αθήνα ίσα ίσα που οι συνθήκες μπορεί να είναι δυσκολότερες. Το act προσπαθεί να προτείνει στο κοινό σύγχρονα κείμενα, ενδιαφέροντες δημιουργούς και νέους καλλιτέχνες. Γενικά στην Πάτρα υπάρχει αρκετή θεατρική δραστηριότητα, αλλά νομίζω ότι σιγά σιγά αυτό συμβαίνει και σε άλλες πόλεις εκτός Αθήνας.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ.