Σύντομη απόδραση στο Τολο με παιδιά

Και ενώ οι επίσημες διακοπές μας αργούνε λίγο ακόμα, είπαμε να κάνουμε μια κοντινή εκδρομή με διανυκτέρευση στο Τολό Μεσσηνίας.
Η απόσταση απο Αθήνα είναι 155 χλμ, περίπου 2 και κάτι ώρες. Καλή διαδρομή.
Είχαμε κλείσει στα γρήγορα ένα δωμάτιο ξενοδοχείου καθαρό μεν, αλλά είχε μόνο τα βασικά σε παροχές. Με μπαλκόνι, ακριβώς μπροστά στην παραλία, σε απόσταση 50 μ.(!),σούπερ μάρκετ, φούρνος, και πολύ κοντά σε πιτσαρία, ταβερνούλες, σουβλατζίδικα, σούπερ μαρκετ και κάθε λογής μαγαζιά με φουσκωτά και είδη παραλίας. Έχει και ωραία παιδική χαρα πολύ κοντά! Αλλά ας μην μείνουμε στο δωμάτιο.Ούτως ή άλλως η διαμονή θέλει ψάξιμο αρκετές ημέρες πριν. (Λόγω της Επιδαύρου είναι υπερεκτιμημένα σε τιμή σχεδόν όλα τα δωμάτια.)
Ας μείνουμε στην παραλία! Υπέροχη παραλία. Αναφέρομαι στην “Ψιλή Άμμο” και ναι, η παραλία ήταν με ψιλή άμμο, που μπόρεσε να φιλοξενήσει όλα τα τρελά σχέδια, κάστρα, ποτάμια της κόρης μου. Ήταν οργανωμένη , με χρέωση -1 ομπρέλας με 2 ξαπλώστρες- όλη την ημέρα, και μπορούσες να απολαύσεις τον καφέ σου και το παγωμένο νερό σου. (“Τσιμπημένη” χρέωση).
Η θάλασσα ήταν πεντακάθαρη, επίσης με άμμο μέσα, ρηχή και ζεστή. Θα μπορούσες να πεις ότι κολυμπάς-παίζεις σε πισίνα αλλά με όλες τις ομορφιές και τα καλά στοιχεία της ελληνικής θάλασσας. Και τις 2 ημέρες καταφέραμε και βρήκαμε ομπρέλα στην πρώτη γραμμή…Θέλει λίγο τύχη και γρηγοράδα (χαχα).Και μείναμε με τις ώρες…Εξοπλισμένοι με αντιηλιακά και καπέλα, χαρήκαμε παιχνίδι στην άμμο και στο νερό!
Για φαγητό έχει τόσες επιλογές για όλα τα γούστα και τα βαλάντια. Πήγαμε σε μια πιτσαρία το βράδυ του Σαββάτου, που ίσως υστερούσε στην ταχύτητα του service. Δεν έχει μεγάλη σημασία όμως αφού το καλύτερο της βραδιάς ήταν οι μπύρες που ήπιαμε στο μπαλκόνι, ενώ κοιμόντουσαν τα παιδιά.
Το δωμάτιο το παραδώσαμε πριν(!) πάμε στην θάλασσα το πρωί της Κυριακής, και επιστρέψαμε στην Αθήνα το απόγευμα να γλυτώσουμε την κίνηση της επιστροφής. Πέτυχε.Κάναμε περίπου 2,30 ώρες.
Εν κατακλείδι, αξίζει μια τέτοια απόδραση ! Η κόρη μου ανυπομονεί για “κοκοπές” πάλι!