in

ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΩΝ ΓΚΡΙΜΜ: ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μια φορά και έναν καιρό, οι κάτοικοι ενός χωριού αρνήθηκαν να δώσουν μια σταλιά νερό σε μια περιπλανώμενη ταξιδιώτισσα. Τότε εκείνη καταράστηκε να στερέψουν τα ποτάμια του χωριού και να υποφέρουν οι σκληροί του κάτοικοι, μέχρι που κάποιος από αυτούς να μπει στα μαγεμένο δάσος και να σπάσει την κατάρα αντιμετωπίζοντας με επιτυχία τις προκλήσεις που θα συναντήσει. Έκτοτε, πολλοί προσπάθησαν αλλά κανένας τους δεν επέστρεψε από το δάσος. Μέχρι που τρία παιδιά…
Κάπως έτσι αρχίζει να εκτυλίσσεται μια πρωτότυπη ιστορία με έντονα καλλιτεχνικά στοιχεία (με χρήση εντυπωσιακών οπτικοακουστικών εφέ και τεχνικών από το θέατρο σκιών), ζωντανή μουσική και αφήγηση και γρήγορη εναλλαγή σκηνών και ρόλων. Η παράσταση είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και παρακολουθείται άνετα και από τους μεγάλους. Όσον αφορά τα παιδιά, κατά τη γνώμη μου ενδείκνυται ιδιαίτερα για παιδιά 5-10 ετών. Υπάρχουν αρκετά διαδραστικά στοιχεία, τα οποία ωστόσο λαμβάνουν χώρα σχεδόν αποκλειστικά στις πρώτες σειρές του θεάτρου και αφορούν επομένως τους θεατές που έχουν την τύχη να κάθονται σε αυτές.
Να σημειώσω το ήδη γνωστό στους περισσότερους πρόβλημα του συγκεκριμένου θεάτρου, που αφορά την οπτική πρόσβαση στην σκηνή. Καθώς οι θέσεις είναι όλες στο ίδιο επίπεδο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην μπορέσει κανείς να απολαύσεις την παράσταση αν καθίσει μπροστά κάποιος ψηλότερος θεατής . Γίνονται βέβαια οι σχετικές συνεννοήσεις μεταξύ των γονέων και οι άνθρωποι του θεάτρου καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες να βοηθήσουν, αλλά θα υπάρξουν ασφαλώς παράπονα.
Ευχαριστούμε πολύ το έλα μαζί για τις προσκλήσεις.

8 Comments

Leave a Reply
  1. Το είδαμε κι εμείς. Κατά τη γνώμη μας είναι απαγορευτικό για παιδιά κάτω των έξι ετών, εκτός και αν μιλάμε για τα παιδιά-θαύματα. Επίσης, κι εμείς οι μεγάλοι, αν και θεατρόφιλοι, κουραστήκαμε γιατί η ιστορία πάσχει στη δομή και τη συνοχή της. Βαρεθήκαμε πριν από το διάλειμμα. Καμία σχέση με το περσινό, τον Σέρλοκ. Το κείμενο πάσχει αρκετά κατά τη γνώμη μας, οι ηθοποιοί και η σκηνοθεσία, και φυσικά η μουσική, είναι αρκετά ικανοποιητικά και οριακά σώζουν το κείμενο.

Αφήστε μια απάντηση

Το χρυσό (στην κυριολεξία) αρισμαρί!!

Τι υπέροχος και τρυφερός “Γάτος”