Ανδριάνα
Την προηγούμενη Κυριακή βρεθήκαμε στο θέατρο 104 για την παράσταση “Πως βγαίνουμε από τον βυθό παρακαλώ;”.
Είναι μια παραλλαγή της ιστορίας της “Μικρής Γοργόνας” και όλο το κείμενο είναι γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβο, όπου δίνει την ευακιρία στα παιδιά και στους μεγάλους να συμμετέχουν ενεργά δίνοντάς τους την ευκαιρία να μαντεύουν τη λεκτική κατάληξη του διαλόγου.
Οι ηθοποιοί εναλλάσουν τα κοστούμια τους υποδυόμενοι τους ρόλους της ιστορίας και με το σωματικό θέατρο, τη μουσική, τους έξυπνους διαλόγους ενισχύεται η φαντασία.
Το μόνο αρνητικό της παράστασης – ίσως για τα πιο μικρά παιδιά μέχρι 4 ετών- είναι οι έντονες φωνές στους διαλόγους που τολμώ να πω πως μερικές φορές “τρόμαζαν” ακόμα και τους μεγάλους.
Δεν καταλαβαίνω τον λόγο που υπάρχει τόση ένταση κ στην συγκεριμένη παράσταση προκειμένου να υποδηθούν τους διάφορους ρόλους. ” Γιατί μαλώνανε? “, αυτήν την εντύπωση έδινε η παράσταση. Και ένα σχολιο προς το θέατρο. Απευθύνεστε σε παιδιά, και μια ιδιαίτερα κρύα ημέρα γιατί δεν υπάρχει θέρμανση ούτε στο κυλικείο αλλά ούτε και μέσα στον χώρο του θεάτρου? Το λιγότερο που δείχνει αυτό είναι ασέβεια προς τους θεατές.