maira_athens
Σήμερα βρεθήκαμε στην πρεμιέρα του “Μάγος του Οζ” στο Θέατρο κάτω από τη Γέφυρα. Περιμέναμε την εν λόγω παράσταση με μεγάλη ανυπομονησία μιας και είναι από τα αγαπημένα μας παραμύθια. Και παρ’ όλο που το έχουμε δει και σε άλλες παραστάσεις, αυτή που είδαμε στο Θέατρο κάτω από τη Γέφυρα ήταν η καλύτερη. Εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, οι οποίοι χόρευαν και τραγούδαγαν επίσης, χωρίς επιτηδευμένες καλλιφωνίες και ανάλογου είδους φανφάρες. Με βάση το πηγαίο ταλέντο και ελλείψει υπερβολών, προσέφεραν στους θεατές, μικρούς και μεγάλους, μια απολαυστική παράσταση.
Τα κοστούμια είναι ιδιαίτερα προσεγμένα και τα σκηνικά ξεπηδούν από ένα τεράστιο βιβλίο στο βάθος της σκηνής, τις σελίδες του οποίου ξεφυλλίζουν οι ηθοποιοί, κάνοντας έτσι τη μετάβαση από το ένα σκηνικό στο άλλο πολύ ομαλή. Εδώ όμως θα ήθελα να γράψω και τα αρνητικά σημεία τα οποία παρατήρησα και έχουν να κάνουν με το οργανωτικό κομμάτι της παράστασης. Λίγο πριν μπούμε στην αίθουσα μας είπαν πως οι πρώτες πέντε σειρές θα είναι αποκλειστικά για τα παιδιά και οι γονείς θα κάθονται από την έκτη και πίσω. Εκεί άρχισαν – δικαιολογημένα – και οι πρώτες χαμηλόφωνες αντιδράσεις από τους γονείς καθώς δεν θέλουν όλοι να κάθονται μακριά από τα παιδιά τους. (Εγώ με το γιο μου αποφασίσαμε να κάτσουμε παρέα από την έκτη σειρά και έπειτα μιας και πήγαμε θέατρο για να διασκεδάσουμε παρέα). Τελικά όταν μπήκαμε μας είπαν ότι τα παιδιά θα κάθονται μόνο στις τρεις πρώτες σειρές, κάποιοι γονείς τρέχανε να πιάσουν θέσεις, άλλοι δεν προλάβανε και θεωρώντας ότι είναι υποχρεωτικό να αφήσουν τα μικρά παιδιά τους 7-8 σειρές μπροστά μόνα τους άρχισαν να κάθονται όρθιοι στο διάδρομο και γενικά για 20 περίπου λεπτά επικράτησε ένας μικρός χαμός…
Γονείς, η παράσταση δεν είναι διαδραστική. Επομένως, δεν υπάρχει κανένας λόγος να καθίσετε χωριστά από τα παιδιά σας εφόσον δεν το επιθυμείτε. Τα παιδάκια συμμετέχουν μόνο για ένα λεπτό όταν τα καλούν να υποδυθούν τα ποντικάκια και να μεταφέρουν το κοιμισμένο λιοντάρι από το λιβάδι με τις παπαρούνες επάνω στη σκηνή και αυτό μπορεί να γίνει ενώ τα παιδιά βρίσκονται σε οποιοδήποτε σημείο της αίθουσας…
Όμως δεν θα ήθελα αυτό το μικρό σχόλιο να αφήσει σε δεύτερη μοίρα την πολύ όμορφη αυτή παράσταση την οποία συστήνω ανεπιφύλακτα είτε είναι η πρώτη φορά που την παρακολουθείτε είτε την έχετε ξαναδεί από άλλο θίασο.
Πάντα οι παραστάσεις εκεί είναι φοβερές!
Ευχαριστούμε πολύ για την κριτική!
Αυτό με τις θέσεις των παιδιών ισχύει. Τα μικρά παιδιά έχουν θέμα χωρίς τη μαμά κοντά τους!
Κανείς δεν υποχρεώνει τους γονείς να κάθονται μακριά από τα παιδιά τους, ειδικά αν είναι πολύ μικρά. Η σκέψη πάντως να κάθονται μαζί με τους φίλους τους (αν έχουν παρέα μαζί) κατά τη γνώμη μου είναι καλή. Η κουβεντούλα με τους γονείς μπορεί να γίνει και μετά στο σπίτι.
Συμφωνώ xara50 αλλά δεν πάνε όλα τα παιδάκια στο θέατρο παρέα με φίλους τους. Και κάποιοι γονείς νόμιζαν ότι τα παιδιά υποχρεωτικά πρέπει να καθίσουν στις πρώτες θέσεις χωρίς τους γονείς τους, κάτι που τους έκανε να νιώθουν άβολα. Γενικά πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα να επιλέγουμε εμείς οι ίδιοι αυτό που κάνει το παιδί μας να νιώθει καλά…
Συμφωνώ! Κι εμείς το ίδιο πάθαμε πέρυσι (στην παράσταση “Η ιστορία του γάτου που έμαθε… σε ένα γλάρο να πετάει”)… Μπήκαμε και μας είπαν τα παιδιά μπροστά… Εξαρτάται από το παιδί, κάποια παιδιά θέλουν να είναι με τους γονείς δίπλα. Όχι για κουβεντούλα, αλλά γιατί έτσι θέλουν. Εμείς επιλέξαμε να κάτσουμε μαζί…
συμφωνώ κι εγώ. Γι αυτό και ανέφερα ότι εξαρτάται από το αν έχει παρέα κι αν το ίδιο το παιδί θέλει να κάτσει μαζί με την παρέα του, ο δε γονιός θα κρίνει αν μπορεί η “συμμορία” να κάτσει φρόνιμα και να παρακολουθήσει χωρίς να δημιουργεί προβλήματα κατά τη διάρκεια της παράστασης. Οταν είδα σε αυτό το θέατρο τη “Σολομώντεια Λύση”, ήμουν μόνη με το παιδί κι εννοείται ότι κάθισα μαζί της για να απολαύσουμε μαζί την παράσταση. Ίσως τελικά να φταίει ο τρόπος που χειρίζονται το θέμα από το θέατρο.
Θα παμε
Ευχαριστούμε για τις χρήσιμες πληροφορίες!
Ευχαριστούμε για τα χρήσιμα σχόλια όλων!!!!
Θέλουμε πολύ να την δούμε και εμείς 🙂