Την Κυριακή παρακολουθήσαμε ένα αγαπημένο παραμύθι τον “Πήτερ Παν” στο Θέατρο Αθηνά. Μία παράσταση αρκετά σύγχρονη με αναφορές στις σημερινές συνθήκες. Δόθηκαν εξηγήσεις στα παιδιά από τον σκηνοθέτη στην αρχή της παράστασης για το ποια είναι τα χαμένα παιδιά και ποια παιδιά θα μπορούσαν να είναι στη σημερινή εποχή αυτά τα χαμένα παιδιά. Μέσα από τραγούδι και χορό δίνουν την εικόνα των παιδιών προσφύγων που φτάνουν ή δεν φτάνουν στη χώρα μας.
Μας ταξίδεψαν στον κόσμο του Πήτερ Παν του σκανδαλιάρικου αγοριού, που αρνείται να μεγαλώσει, στη “Χώρα του Ποτέ” και γνωριστήκαμε με τη νεραϊδούλα Τίνκερμπελ που, κατά την γνώμη μου, έπαιξε πολύ καλά αν και είχε ελάχιστα λογάκια… Γνωρίσαμε επίσης τον εκδικητικό Κάπτεν Χουκ με τους πειρατές του, αλλά και τα Χαμένα Παιδιά και τις γοργόνες.
Τα σκηνικά λίγο ουδέτερα, χωρίς να δίνουν την αίσθηση της αλλαγής της τοποθεσίας κάθε φορά ώστε να εξάπτουν την φαντασία μας, αλλά με πολλά τραγούδια και χορό.
Μία παράσταση αρκετά καλή αν και μου έλειψε η αίσθηση που θα έπρεπε να δημιουργεί μία ιστορία με τόση νεραϊδόσκονη…
Ακούσαμε πολυ καλά σχόλια για τη συγκεκριμένη παράσταση.Θα πάμε οπωσδήποτε.