Πήγα στη θεατρική παράσταση “Το όνειρο ενός γελοίου”

Χθες, Σάββατο 13/4/2018 είχα κερδίσει προσκλήσεις απο το ΕλαΜαζί τους οποίους και ευχαριστω πολύ για την εξαιρετική δουλειά που κάνουν και επισκέφτηκα το θέατρο Μορφές ‘Εκφρασης. ΠΡΟΣΟΧΗ είναι το μόνο θέατρο που ζητάει ταυτότητα για τις προσκλήσεις.

Η υπόθεση

Γραμμένο το 1877, από τον μεγάλο Ρώσο δημιουργό, «Το Όνειρο ενός Γελοίου» αποτελεί ένα άκρως διαχρονικό έργο του σήμερα. Πώς ένας άνθρωπος που βρίσκεται στα πρόθυρα της αυτοκτονίας; Μέσα σε μια κοινωνία που βρίσκεται στα πρόθυρα της αυτοκαταστροφής θα καταφέρει να βρει τον δρόμο του προς το φως; Από πού θα αντλήσει ενέργεια, ελπίδα και κουράγιο για να συνεχίσει να υπάρχει; Ένας άνθρωπος μόνος του αρκεί για να μετατρέψει την κόλαση σε παράδεισο;

Ένας εξαιρετικός μονόλογος του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, σε ερμηνεία Θωμά Κινδύνη και σκηνοθεσία Άννας Σεβαστής Τζίμα.

Εντυπώσεις

Το έργο είναι διάρκειας 70 λεπτών και θα μπορούσες να πεις ότι χωρίζεται τμηματικά, έχει μια αρχή μια μέση και ένα τέλος. Αρχικά λοιπόν δείχνει τον ήρωα μας σε κατάθλιψη πλήρως απογοητευμένο από τον κόσμο. ‘Ένα κόσμο που τον περιγελά (σύγχρονο bulling) έναν κόσμο που ο καθένας ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και που οι άνθρωποι συναντιούνται και διασκεδάζουν χωρίς ουσία, έναν κόσμο γεμάτο φιληδονία και ζήλια. Έναν σημερινό κόσμο δηλαδή. Ο ήρωας μας βιώνοντας όλα αυτά, ζώντας στην μοναξιά του και μη έχοντας τίποτα άλλο να περιμένει από τη ζωή αποφασίζει να αυτοκτονήσει και εκεί είναι που ξεκινάει να ζει το όνειρο του.

Στο δεύτερο μέρος λοιπόν βλέπει το όνειρο του, έχει μεταφερθεί σε ένα μέρος όπου υπάρχει πολύ αγάπη χαρά και αισιοδοξία, οι άνθρωποι χαίρονται με τα απλά καθημερινά πράγματα και κάθε μέρα είναι γιορτή γι αυτούς. Ζουν μια όμορφη γαλήνια ζωή, είναι η ζωή που υπήρχε στον παράδεισο, η ζωή πριν η ανθρωπότητα αποφασίσει να τα αλλάξει όλα, η αγνή ζωή των πρωτόπλαστων, χωρίς βια, χωρίς ζήλια, χωρίς φιληδονία…μόνο αγάπη. Αυτή τη ζωή ονειρεύεται ο πρωταγωνιστής μας.

Το τρίτο μέρος είναι και το καλύτερο κατά την άποψη μου, καθώς ο κος Κινδύνης λέει τόσο όμορφα λόγια, που φεύγοντας από εκεί θες απλά να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Σου αφήνει μία αίσθηση χαράς, μια διάθεση για αλλαγή, για εξυγίανση της ψυχής σου. Πολύ ωραία ατάκα “Οι σχέσεις είναι συμφωνία, όχι συμβιβασμός”...και πραγματικά έτσι είναι διότι η λέξη συμβιβασμός εμπεριέχει μέσα την έννοια της υπομονής και εν μέρη της καταπίεσης. Κατά βάση είναι αρνητική όμως η λέξη συμφωνία έχει να κάνει με την σωστή επικοινωνία μεταξύ δύο ανθρώπων και στη κοινή απόφαση αυτών για την ήρεμη συνύπαρξη τους.

Μία πολύ καλή ερμηνεία από τον κ. Κινδύνη, ένα πολύ όμορφο κείμενο σε μια κατά τ’ άλλα απλή σκηνοθεσία. Είναι μια παράσταση που θα πρότεινα καθώς η ευτυχία ξεκινάει από μέσα μας όπως αναφέρεται και στο έργο γι αυτό ας βλέπουμε παραστάσεις που την προάγουν.