Μαρία Ανδρεαδέλλη
Μια αλλιώτικη παράσταση στην καρδιά της Αθήνας, Κυριακή μεσημέρι.
Μην αργήσετε γιατί ξεκινάει στην ώρα του. Διάλειμμα δεν έχει κι έτσι μπαίνοντας παίρνεις μαζί σου από το κυλικείο ποπ κορν, πατατάκια και τα συναφή – με την άδεια των υπεύθυνων.
Αργήσαμε λίγα λεπτά κι όταν η ταξιθέτρια οδήγησε εμάς και λίγα ακόμα άτομα με ησυχία στις θέσεις μας για να μην ενοχλήσουμε, εντύπωση μου έκανε που άκουγα, παρέα με τις ατάκες του ξωτικού, φωνούλες και κλάματα παιδιών διάσπαρτα σε όλη την αίθουσα, καθώς και χρατς χρουτς από σακουλάκια με σνακ ακριβώς πίσω από το κεφάλι μου με το που έκατσα. Αυτά για να μπείτε το πρώτο κλίμα.
Η παράσταση είναι καλή, αλλά σαφώς για παιδιά τουλάχιστον 8 ετών. Τα μηνύματα σπουδαία, που μικρότερα παιδιά δύσκολα θα αντιληφθούν αν δεν υπάρχει προεργασία από το σπίτι. Όχι προεργασία για την παράσταση, αλλά για την ίδια τη ζωή, τους ανθρώπους και την κοινωνία. Καταλαβαίνετε ότι αυτά μπορούν να συζητηθούν με παιδιά 8 ετών κατ’ ελάχιστο. Τα τραγούδια εξαιρετικά, αλλά όχι παιδικά. Τραγούδια ποιότητας, από έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους στιχουργούς μας, τραγούδια που ήταν εμφανές ότι τα χάρηκαν οι γονείς, με τη φωνή της Πεντάμορφης να είναι συναρπαστικά πεντάμορφη!
Ευφάνταστη και πρωτότυπη η συμμετοχή των κάδρων στην παράσταση. Η χρήση της τεχνολογίας στο θέατρο, αποτύπωνε μια πολύ ενδιαφέρουσα καινοτομία, παρόλα αυτά, τα παιδιά νομίζω ότι θα προτιμούσαν να βλέπουν να περιφέρεται στη σκηνή ένας ηθοποιός με μια τσαγέρα στο κεφάλι ή με ολόκληρο κουστούμι τσαγέρας, παρά να τον βλέπει σε κάδρο. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να κρατήσει το ενδιαφέρον των μικρότερων παιδιών με μεγαλύτερη επιτυχία. Η δράση πάνω στη σκηνή είναι ένας από τους σημαντικούς παράγοντες επιτυχίας στο παιδικό θέατρο.
Εγώ θα σταθώ και θα κρατήσω τα σπουδαία μηνύματα και τα ποιοτικά τραγούδια, που με προδιαθέτουν να θέλω να ξαναδώ την παράσταση με αυτά, αλλά σε ένα μιούζικαλ για μεγάλους.
Ευχαριστούμε το elamazi για τις προσκλήσεις.
(περισσότερα για την παράσταση, εδώ)
