Δήμητρα Τσιαούση
γράφει η Δήμητρα Τσιαούση
Τον λατρέψαμε στο ρόλο του αυτάρεσκου Νάρκισσου με τις σύγχρονες «selfies» στην παράσταση «Παίζοντας με τους μύθους» και σε αυτόν του αξιαγάπητο υπηκόου του βασιλιά που είναι πρόθυμος να μπει στο «μπουντρούμι» στην παράσταση «Ο Τρομερός Εχθρός και ο Αλυσοδεμένος Ελέφαντας». Επιτυχημένος σκηνοθέτης και ηθοποιός, πρωτεργάτης της Θεατρικής ομάδας ΤΟΠΙ, έχοντας στο ενεργητικό του τρεις παραστάσεις που απευθύνονται σε παιδιά και χάρη των ημερών είναι έτοιμος ο ΚΑΡΥΟΘΡΑΥΣΤΗΣ.
Καιρός να ανακαλύψουμε όσα κρύβονται πίσω από αυτόν τον χειμαρρώδη τύπο, από πού εκπορεύεται αυτή η θετική ενέργεια, τι έδωσε χρώμα στην ασπρόμαυρη ζωή του, τι πιστεύει για το φαινόμενο «Νάρκισσος», πόσο σημαντική είναι η ουσιαστική συμμετοχή του παιδιού κατά τη διάρκεια της παράστασης…Όλα στην συνέντευξη που ακολουθεί.
Έχεις το προφίλ ενός θετικού ανθρώπου και αυτό μεταφέρεται πάνω στην σκηνή. Από πού πηγάζει αυτή η εσωτερική ευφορία που έχεις ως προσωπικότητα, ποια είναι η πηγή ενέργειάς σου;
Χα , χα … Δεν ξέρω. Οι φίλοι μου λένε ότι έχω πέσει στο καζάνι με την μαρμότα … Υποθέτω πως χαίρομαι το σήμερα , συγχωρώ εύκολα , πιστεύω πολύ στα θαύματα και αντιμετωπίζω τα πράγματα ανάλαφρα ,δεν τους δίνω και τόση μεγάλη σημασία.
Γυρνώντας το χρόνο πίσω, μπορείς να μας εξιστορήσεις την πρώτη σου επαφή με το θέατρο ως συμμετέχοντος, έστω και ερασιτεχνικά;
Όταν ήμουν παιδί δεν είχα φιλοδοξίες να γίνω ηθοποιός ή σκηνοθέτης. Δεν είχα καν καλλιτεχνικές φιλοδοξίες. Με ενδιέφερε μόνο ο αθλητισμός , αφού ήμουν αθλητής στίβου στον Πανελλήνιο. Η πρώτη μου επαφή με το θέατρο ήταν στην δραματική σχολή. Ήταν ένα ισχυρό σοκ που έδωσε χρώμα στην ως τότε ασπρόμαυρη ζωή μου.
Πόσα χρόνια είσαι ταγμένος στο θέατρο για παιδιά? Σκέφτηκες να κάνεις στροφή στο θέατρο για ενήλικες;
Είχα την τύχη να ξεκινήσω στο παιδικό θέατρο με τον Δημήτρη Σειτάνη, που δυστυχώς έφυγε πρόσφατα μια αληθινή απώλεια για τον χώρο του παιδικού θεάτρου. Αυτός με σύστησε στην Ξένια Καλογεροπούλου , όπου έκανα κάποια χρόνια στο θέατρο Πόρτα. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν για μένα σχολείο. Η ομάδα Τόπι κλείνει φέτος 5 χρόνια , οπότε ασχολούμαι μα το παιδικό θέατρο περίπου δέκα χρόνια. Παράλληλα εργάζομαι ως ηθοποιός σε παραστάσεις για ενήλικους. Σαν ομάδα υπάρχει σκέψη στο άμεσο μέλλον να κάνουμε και παραστάσεις για ενήλικους. Χρόνο χρειαζόμαστε μόνο για να προλάβουμε όλα αυτά που ονειρευόμαστε…
Είσαι «παιδί» της ομάδας, όντας ιδρυτικό μέλος της Θεατρικής Ομάδας ΤΟΠΙ από το 2012, και απολαμβάνοντας την συνεργασία. Όταν έρχεται η στιγμή της σύλληψης της νέας ιδέας- παράστασης, ακολουθείς διαφορετικό τρόπο, απομονώνεσαι;
Για μένα το θέατρο είναι ομαδικό. Και είναι μεγάλη μου χαρά η σταθερή ομάδα. Γιατί έτσι μαθαίνεις τον άλλον και εξελίσσεσαι μαζί του. Όλοι φέρνουμε ιδέες , τις συζητάμε και δουλεύουμε πάνω σε αυτές. Όσο αναφορά εμένα προσωπικά κρατάω πάντα το καλοκαίρι για μένα. Φροντίζω να φεύγω δύο μήνες τουλάχιστον κάπου μακριά , να ηρεμώ και να ανανεώνω τις κεραίες μου. Τα δύο από τα τρία παιδικά έργα , τα έχω γράψει στην Δονούσα και στην Λευκάδα.
Η μεγάλη αποδοχή της παράστασης «Ο Τρομερός Εχθρός και ο Αλυσοδεμένος Ελέφαντας» και η συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης αποδεικνύει την αναγνώριση της ποιοτικής δουλειάς της ομάδας σας. Πώς αντιλαμβάνεσαι αυτή την επιτυχία γενικότερα;
Επιτυχία ? Δεν ξέρω τι είναι αυτό. Εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να δουλεύουμε με όρεξη για αυτό που αγαπάμε και πιστεύουμε. Είναι μεγάλη χαρά όταν κάθε πρωί ακούς αυτές τις φωνές να μπαίνουν με τόσο ενθουσιασμό στο θέατρο με ανοιχτούς δέκτες ,γεμάτα θετική ενέργεια πάντα και έτοιμα να μπουν στον κόσμο που θα τους προσφέρεις. Αυτό για μένα είναι μια μεγάλη ευθύνη. Όχι μόνο στο να προσπαθήσεις την καλύτερη παράσταση , που ποιος μπορεί αλήθεια να κρίνει ποια είναι ? αλλά τουλάχιστον να δώσεις για αυτά τα παιδιά και την ψυχή σου. Αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό.
Σε λατρέψαμε στο ρόλο του Νάρκισσου από την προηγούμενη δουλειά σας, «Παίζοντας με τους μύθους» με τις ξεκαρδιστικές «selfie». Πιστεύεις ότι άτομα σαν το Νάρκισσο αφθονούν στην κοινωνία μας;
Η ιστορία του Νάρκισσου πάντα με εντυπωσίαζε. Πολύ πιθανόν έβλεπα στοιχεία του και σε μένα. Ζούμε στην εποχή του facebook , του λάικ , της εικόνας , του εγώ να περνάω καλά χωρίς να με ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Τα παιδιά όλα αυτά τα βλέπουν. Οι γονείς τους ασχολούνται συνέχεια με το κινητό. Υπάρχουν παιδιά που έχουν κινητό στο δημοτικό. Θεωρήσαμε σκόπιμο να βάλουμε αυτά τα στοιχεία στην παράσταση και το αποτέλεσμα βγήκε πολύ διασκεδάστικό και κάπως τραγικό ταυτόχρονα.
Παρατηρούμε ότι στις παραστάσεις σας κυριαρχεί έντονα ο διδακτισμός. Ποιο ρόλο επιτελεί κατά την γνώμη σου το Θέατρο για παιδιά;
Δεν θα έλεγα σε καμία περίπτωση ότι κυριαρχεί ο διδακτισμός. Δεν μου αρέσει καν αυτή η λέξη. Εμείς θέλουμε να δίνουμε την αφορμή για σκέψη , για συζήτηση , για προβληματισμό, για αντίδραση. Όταν στην παράσταση « Παίζοντας με τους μύθους» ο Ορφέας προχωράει μπροστά φεύγοντας από τον Άδη έχοντας την Ευρυδίκη πίσω του , και ρωτάει «Ευριδίκη είσαι πίσω μου , δεν ακούω τα βήματά σου» – και ακούς ένα ολόκληρο θέατρο από παιδιά να συμμετέχει φωνάζοντας του να μην γυρίσει πίσω !!!! Για μένα υπάρχει η πλήρης και ουσιαστική συμμετοχή του παιδιού που εκείνη την στιγμή , όχι μόνο παρακολουθεί αλλά και συμμετέχει ολοζώντανα στην εξέλιξη της παράστασης. Γιατί σημαντικό είναι στην διάδραση ,όχι να πεις στο παιδί τι να κάνει, αλλά να δράσει μόνο του όταν είναι η κατάλληλη στιγμή.
Τα βασικά εργαλεία στις παραστάσεις σας είναι η δύναμη του σώματος. Έχεις παραγκωνίσει σκόπιμα τα πλούσια σκηνικά;
Πιστεύω πολύ στην φαντασία των παιδιών Αν παρατηρήσεις τα παιδιά όταν παίζουν , δεν χρειάζεται να έχουν κουζινικά για να παίξουν το «εστιατόριο». Όμως στο παιχνίδι τους υπάρχουν τα πάντα. Τα παιδιά μπορούν να μπουν σε αυτό που θα τους δώσεις αρκεί να μιλήσεις στην γλώσσα τους. Όταν πήγαμε στο ΔΗΠΕΘΕ ΡΟΥΜΕΛΗΣ φέτος και στήσαμε το σκηνικό μας , οι υπεύθυνοι πανικοβληθήκαν ότι δεν θα μπορέσουμε να κερδίσουμε την προσοχή των παιδιών με τίποτα. Ένα μήνα μετά και ενώ την παράσταση μας στην Λαμία την έχουν δει πάνω από 4000 παιδιά ,έχουν αναθεωρήσει. Την παράσταση δεν την κάνει καλή μόνο το περιτύλιγμα αλλά κυρίως το περιεχόμενο.
Από την στιγμή που δημιουργήθηκε η ομάδα Τόπι το κύριο μέλημα μου ήταν ένα παιδικό θέατρο όπως θα ήθελα να το έβλεπα , αν πήγαινα εγώ στο θέατρο. Με πολύ χιούμορ , αλήθεια και χωρίς να παίζουν οι ηθοποιοί λες και οι μικροί θεατές στερούνται μυαλό.
Έχετε κάτι στα σκαριά αυτόν τον καιρό θεατρικά;
Αυτόν τον καιρό παράλληλα με τις παραστάσεις στο θέατρο studio Μαυρομιχάλη «Ο τρομερός εχθρός και ο αλυσοδεμένος ελέφαντας » σε κείμενα του Μπουκάι , και το « Παίζοντας με τους μύθους » που παίζουμε στο ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, ετοιμάζουμε τον « Καρυοθραύστη » για περιορισμένες παραστάσεις τον Δεκέμβριο Είναι η πρώτη εορταστική παράσταση που κάνουμε και έχουμε μεγάλη χαρά. Θα είναι μια προσέγγιση της ομάδας Τόπι με πολύ χιούμορ , μουσική , χορό και πραγματική διάδραση.
Τέλος, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνεργάτες της ομάδας μου που χωρίς αυτούς δεν θα ήμουν εδώ τώρα.
Στον Δανίκα Κωνσταντίνο , Πανηγυράκη Μαρίνα , Στράτο Σωπύλη , Μαρία Μπρανίδου , Μαρία Πίγκου , Ελισάβετ Χατζειπίδου , Χριστίνα Δενδρινού , Δημοσθένη Φίλιππα , Ελένη Στρούλια , Νάσο Συπύλη , Μυρτώ Κοσμοπούλου , Αγνή Παπαδελου Ρωσσέτου , Φώτη Πολίτη , Αναστασία Φλεμοτόμου , Ελένη Αραποστάθη , Θοδωρή Πεγκούση , Κώστα Μιχόπουλο , Αγγελο Καρύδα , Ζαίρα Φαληρέα , Μαρίνο Μιχελίδη , Δομνίκη Βασιαγιώργη , Ηρώ Μαγγίνα
Πληροφορίες για την ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΠΙ μπορείτε να δείτε στην σελίδα τους paidikotheatrotopi .
