Georgiaelef
Την προηγούμενη Κυριακή είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε άλλη μια ποιοτική παιδική παράσταση με την ευγενή χορηγία του “elamazi”. Πρόκειται για τη νέα δουλειά της Ομάδας ΝΤΟΥΘ που πέρσι μας παρουσίασε τον “Ανύπαρκτο Ιππότη”. Τρεις νεαροί ηθοποιοί, ένα πιάνο, όμορφα σκηνικά, μια τρυφερή ιστορία με μυστήριο για την αξία των βιβλίων, όλα ήταν καλοδουλεμένα και καλόγουστα εκτός …
Εκτός από τη διεκπεραίωση της παράστασης υπό ακραίες συνθήκες αναστάτωσης. Ο λόγος; Οι υπεύθυνοι θεώρησαν καλό τα παιδιά να κάτσουν μόνα τους στις μπροστινές σειρές. Λογικό μεν για να βλέπουν καλύτερα, αλλά αν σκεφτούμε ότι το έργο απευθυνόταν σε παιδιά 3-9 ετών και υπήρχαν πολλά που δεν ξεπερνούσαν τα δύο έτη, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τη συνέχεια. Συνεχώς, κάποια σηκώνονταν για να βρούνε τους γονείς τους πίσω, άλλα φώναζαν αυτό που ήθελαν, για να τους το δώσουν οι γονείς τους και επικρατούσε μια γενικευμένη αναστάτωση.
Αν προσθέσουμε σε αυτά και τα παιδιά που έκλαιγαν για κάποιο λόγο αλλά οι γονείς τους δεν τα έβγαζαν για κάποιο λόγο από την αίθουσα, καθώς και όσα έβηχαν αλλά δεν ήταν στο σπίτι τους για να αναρρώσουν,έχουμε μια πλήρη εικόνα της συγκεκριμένης παράστασης.
Κρίμα θα έλεγα , γιατί υπό τέτοιες συνθήκες αδικείται η πολύ αξιόλογη δουλειά της θεατρικής ομάδας και φεύγουμε από το θέατρο με πονοκέφαλο αντί με χαμόγελο.
κλασσικό πρόβλημα με γονείς κ μικρά παιδιά σε πολλά θέατρα!
πως μπορεί να καθίσει κάποιο παιδί μόνο του ?
Η παράσταση φαίνεται καταπληκτική.
Θέλουμε πολύ να την δούμε!
Το ίδιο ακριβώς πάθαμε και εμείς την Κυριακή. Η παράσταση ωραία αλλά δεν μπορέσαμε να την ευχαριστηθούμε καθώς όλη την ώρα κάποια παιδιά φώναζαν, μιλούσαν ή έκλαιγαν ή σηκωνόντουσαν όρθια αναζητώντας τους γονείς τους που κάθονταν πίσω οι οποίοι προς μεγάλη μας έκπληξη δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν αυτή την κατάσταση. Οπότε κατά τη γνώμη μου πρέπει οι γονείς να σέβονται τις προτεινόμενες ηλικίες των θεατρικών παραστάσεων και να μην απαιτούν από ένα δίχρονο ή τρίχρονο ζωηρούλι παιδάκι να παρακολουθήσει την παράσταση χωρίς να ενοχλεί τα υπόλοιπα παιδιά. Ή όταν αντιλαμβάνονται ότι το παιδί τους ενοχλεί να το απομακρύνουν διακριτικά ή να το παίρνουν κοντά τους.
Βέβαια ευθύνεται και η παραγωγή του έργου που νόμιζε ότι τα τρίχρονα μπρορούααν να κάτσουν μπροστά μακριά από τους γονείς τους, πράγμα αδύνατο. Τέλος, νομίζω ότι το έργο δεν απευθύνεται σε παιδιά 3-9 αλλά σε παιδιά 5-9.
Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες. Η ευθύνη είναι πάντα των γονέων.
τέλειο
Ωωωωω