Κάναμε και εμείς τον “Γύρο του Κόσμου σε 80 ημέρες” στο Μέγαρο Μουσικής

Το προηγούμενο Σάββατο (5/12) παρακολουθήσαμε τον “Γύρο του Κόσμου σε 80 ημέρες” στο Μέγαρο Μουσικής.
Όπως είναι γνωστό σε όλους, ο χώρος από μόνος του είναι εντυπωσιακός.

Η αίθουσα της παράστασης ήταν μακρόστενη με κερκίδες εκατέρωθεν και τίποτα απολύτως στον χώρο της “σκηνής”. Μπροστά δε από τις κερκίδες υπήρχαν μαξιλάρια, όπου θα μπορούσαν, εάν το ήθελαν να καθίσουν τα παιδιά, έχοντας μπροστά τους ένα γυάλινο διαχωριστικό.

Όλο αυτό το “γυμνό” περιβάλλον άλλαξε μεμιάς μόλις ξεκίνησε η παράσταση.  Ζωντανή μουσική, σκηνικά λιτά αλλά ουσιαστικά, πηγαινοέρχονταν μπροστά στα μάτια μας και το ταξίδι ξεκίνησε. Παράλληλα στους τοίχους της αίθουσας, ανάλογα με την χώρα που βρισκόταν ο ήρωας, εναλλάσσονταν και σχετικές εικόνες. Μέχρι και οι μουσικοί της ορχήστρας, συμμετέχοντας και αυτοί στο ταξίδι, άλλαζαν καπέλα.

Τολμώ να πω, ότι πρώτη φορά είδα σε παιδικό θέατρο τόσο κέφι από όλους τους συντελεστές. Όλοι οι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί και το κυριότερο για εμένα, έδειχναν ότι απολάμβαναν αυτό που έκαναν. Ο Φιλέας Φόγκ ήταν ένας υπέροχος φλεγματικός Βρετανός και ο Πασπαρτού ένας αξιαγάπητος μπριόζος Παριζιάνος. Η παράσταση, παρά την μεγάλη της διάρκεια δεν μας κούρασε καθόλου.Όλοι μαζί ταξιδέψαμε και απολαύσαμε κάθε στιγμή, φτάνοντας στο γνωστό όμορφο τέλος του μυθιστορήματος.

Η 5χρονη κόρη μου όταν ρωτήθηκε πως της φάνηκε η παράσταση απάντησε “εξαιρετική” και πιστεύω και εγώ το ίδιο.

Το μοναδικό σημείο που θα έλεγα πως μπέρδεψε το παιδί ήταν η ενσάρκωση του Πασπαρτού από γυναίκα ηθοποιό. Εντούτοις, η ερμηνεία της ήταν μοναδική και προσωπικά δεν με ενόχλησε.

Επίσης, να επισημάνω πως οι θέσεις είναι άβολες και μη αριθμημένες. Θα μπορούσαν να έχουν αριθμούς στα μαξιλάρια, όπως συμβαίνει στο κάτω διάζωμα του Ηρωδείου.

Σε όποιον δε θελήσει να πάει, θα πρότεινα να προσπαθήσει να καθίσει ακριβώς απέναντι από την ορχήστρα, όπου κατά την γνώμη μου, βλέπεις καλύτερα.