Εϊδαμε “ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ” στο Κινηματοθέατρο Ιντεάλ.

Εϊδαμε “ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ” στο Κινηματοθέατρο Ιντεάλ.
Η παράσταση δυστυχώς μας απογοήτευσε. ΟΜΑΔΙΚΩΣ.
Τα σκηνικά φτωχά και ατάκτως ερρημένα στη σκηνή. Η οργάνωση της σκηνής σε δύο επίπεδα με προβολή σε δεύτερο επίπεδο μάλλον δεν πέτυχε καθώς τις εικόνες που προβάλλονται δεν είναι εύκολο να τις δουν τα παιδιά στις πρώτες σειρές.
Η απόδοση του έργου ατυχής, συμπεριελάμβανε δυστυχώς και την εμφάνιση ενός ζόμπι γεμάτου αίματα με το μάτι να γυρίζει σαν του τρελού.Κάποιες λεπτομέρειες στους διαλόγους και τους ρόλους που επιχειρούσαν να “φέρουν” τον Ντίκενς στο σήμερα δεν μπόρεσαν να επιτελέσουν το σκοπό τους. Η μουσική απλά υπήρχε… οι καπνοί μας έζωσαν …σαν να βρισκόμασταν σε σόου της δεκαετίας του ’90.
Λυπάμαι που γι’ αυτήν την παράσταση έχω να πω τόσα πολλά αρνητικά. Ακόμα και οι ηθοποιοί, οι οποίοι ομολογουμένως ήταν ταλαντούχοι- και μακράν το καλύτερο στοιχείο της παράστασης- δε κατάφεραν να σώσουν την κατάσταση γιατί η παράσταση ξεκίνησε με προδιαγραφές σχολικού σκετς και όχι σοβαρής παραγωγής. Θεωρώ ότι όλοι τους στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και ήταν και ιδιαίτερα καλοί με τα παιδιά στο τέλος της παράστασης. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουν όσοι ασχολούνται με το παιδικό θέατρο ότι τα παιδιά είναι πραγματικοί θεατές και αντιλαμβάνονται τα πάντα.. Είναι σε θέση να καταλάβουν την αρπαχτή…Απλώς δεν θα το πουν έτσι…Θα πουν…”Μαμά, τρόμαξα και δεν μου άρεσε αυτό που είδα”, όπως έκανε το δικό μου παιδί (ετών 7).
Σε ό,τι αφορά τη μελλοντική διοργάνωση παραστάσεων για παιδιά στο χώρο αυτό, πιστεύω ότι θα έπρεπε να προβλεφτεί η ύπαρξη μαξιλαριών για τα μικρότερα παιδιά (από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω υπάρχουν παντού!) καθότι ο χώρος της σκηνής έχει σχεδιαστεί για προβολές και η απόσταση των πρώτων θέσεων από τη σκηνή είναι πολύ μικρή. Είναι κάτι απλό και απαραίτητο.
Η φωτογραφία που παραθέτω δεν είναι δική μου. Τη βρήκα στο https://www.theatromania.gr/parastasi/ta-christougenna-tou-skroutz-2/ και την παραθέτω διότι θεωρώ ότι είναι αρκετά αντιπροσωπευτική . Εγώ δυστυχώς δεν κατάφερα να βγάλω καθότι καθόμασταν στις πρώτες σειρές και με τον καπνό (που εξυπηρετούσε σκηνοθετικά την απόδοση της κατάστασης του ονείρου) θεώρησα ότι δεν είχε νόημα να προσπαθήσω.