Είδαμε το «Στέλλα Κοιμήσου» του Γιάννη Οικονομίδη

Της Δήμητρας Τσιαούση

Ο άκρως αινιγματικός και ξεκάθαρα παραβολικός τίτλος της παράστασης του Γιάννη Οικονομίδη προοικονομεί τον σαρκασμό και την ειρωνεία. Η βασική ιδέα του έργου είναι το θεατρικό κείμενο του Γρηγόριου Ξενόπουλου, «Στέλλα Βιολάντη», αλλά το κείμενο είναι αποτέλεσμα μίξεων και διαδικασιών στις πρόβες μεταξύ των ηθοποιών.

Ο σκηνικός χώρος είναι ένας, το πολυτελές σαλόνι, με τους δερμάτινους καναπέδες στο κέντρο της σκηνής, ενός επιχειρηματία του Αντώνη Γερακάρη. Η δράση εκτυλίσσεται αποκλειστικά εκεί, αλλά αυτή η στατικότητα αφήνει χώρο στο κείμενο να «μιλήσει» πιο δυνατά.

Πρόκειται για μια παράσταση που μιλά για την οικογένεια με λόγια σκληρά. Το οικοδόμημα της οικογένειας αποδομείται σταδιακά, με την εξέλιξη της υπόθεσης.

Πρώτοι εμφανίζονται οι ήρωες στην κατώτερη θέση στην ιεραρχία της φατρίας του Αντώνη. Η Ανθή ( Έλλη Τρίγγου) και ο Γιώργος (Γιάννης Νιάρρος) αναπαριστούν τη παραδοσιακή σχέση των αδερφών, με τις παιδιάστικες κόντρες. Μα μέσα από το αθώο καβγαδάκι, αναδύονται οι προβληματικοί συνδετικοί κρίκοι της οικογένειας. Ο Γιώργος, εξαρτημένος από τα ναρκωτικά, παθητικός αποδέκτης των καταστάσεων εντός, κατασπαταλά της περιουσία εξασκώντας το μουσικό του χόμπι, ενώ η Ανθή με το βιβλίο στο χέρι δείχνει αφυπνισμένη. Οι ενέργειες βέβαια και των δυο συγκλίνουν στη ίδια βάση, στη υποταγή.

Η Στέλλα Γερακάρη (Ιωάννα Κολλιοπούλου) αντιπροσωπεύει την αχτίδα σωτηρίας της κοινωνίας, την ενθουσιώδη ηρωίδα που ορθώνει φωνή αντίρρησης στο κατεστημένο και με όπλο της αγνή αγάπη θέλει να ορίσει το μέλλον της μαζί με τον «Ρωμαίο» της, τον Μάριο Αγγελή (Θάνο Περιστέρη).

Όλοι οι ήρωες, η σύζυγος του Αντώνη Ελένη (Καλλιρρόη Μυριαγκού), η αδερφή του Βάσω (Μάγια Κώνστα), ο σύζυγός της Τάκης (Αντώνης Ιορδάνου), όλοι συντηρούν το φαύλο κύκλο της εξουσίας.

Η διαχυτική, πληθωρική φυσιογνωμία του Αντώνη, τον οποίο υποδύεται με σθένος και πάθος ο Στάθης Σταμουλακάτος, έχει την πρωτοκαθεδρία των αποφάσεων, τον μονόλογο της εξουσίας και ορίζει το μέλλον όλων μέσα στην φατρία του. Η ανέλιξή του στην πολιτική δεν πρέπει να καθυστερήσει και το όπλο που μεταχειρίζεται είναι η ωμή βία.

Η τραγικότητα της κατάστασης καλύπτεται από το πέπλο της κωμωδίας. Ο θεατής αντικρίζει μια «τραβηγμένη» εξεζητημένη ιστορία βγαλμένη από σαπουνόπερα και γελά χάρη στις διάσπαρτες ατάκες και τις υβριστικές φράσεις τις οποίες ξεστομίζουν οι ήρωες και οι ηρωίδες και που σκοπό έχουν να προκαλέσουν το ευγενές αίσθημα του θεατή. Όλα περιγράφουν τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και είναι βέβαιο ότι, αν και δεν υπάρχει ταύτιση με το πρότυπο της ελληνικής οικογένειας, μέσα από αυτή την εκδοχή αναδύονται ορισμένα ρεαλιστικά χαρακτηριστικά της: ο ωχαδερφισμός των νέων, η υποταγή στον ανώτερο, η απεγνωσμένη προσπάθεια ανόδου την εξουσία με τη χρήση λεκτικής και σωματικής βίας, ο καταλυτικός ρόλος του χρήματος.

Η θερμή αποδοχή του κοινού για την παράσταση αποδίδεται σε συγκυρία παραγόντων. Το φρέσκο σύγχρονο κείμενο του Γιάννη Οικονομίδη, η προκλητική στάση του λόγου, η υποκριτική δεινότητα των έμπειρων ηθοποιών (πολλοί εξ αυτών βραβευμένοι), η ανατρεπτική πλοκή που δεν αφήνει την προσήλωση του θεατή να ατονήσει, σύνδεση του κειμένου στο παρόν. Μια παράσταση που καθηλώνει τον θεατή!

Πληροφορίες για την παράσταση εδώ.