Είδαμε “Το κομμάτι”

Με την ευκαιρία των προσκλήσεων που μας δόθηκαν από το Έλα Μαζί, παρακολουθήσαμε με την 4 ετών κόρη μου την παράσταση «Το Κομμάτι». Λένε ότι η πρώτη εντύπωση είναι και η πιο σωστή κάποιες φορές. Αυτό φάνηκε να ισχύει στην περίπτωση της συγκεκριμένης παράστασης.

Για κάποιο λόγο, η αφίσα της παράστασης, σε συνδυασμό με την υπογραφή του Φ.Πλιάτσικα στην μουσική, μου δημιούργησε μια θετική προδιάθεση για μια καλοδουλεμένη παράσταση.

Και έτσι ήταν. Μια ταλαντούχα ομάδα ηθοποιών που μας μετέφερε στον δικό της κόσμο. Παρά τα ελάχιστα σκηνικά, ο χώρος ήταν γεμάτος. Τα όμορφα χρώματα της Αστάρτης εναλάσσοτανταν με την μουντή διάθεση της Ντούρντα. Ειδικά οι τρεις Αραχνούλες απέδωσαν εξαιρετικά τον ρόλο τους. Λόγω της ηλικίας της μικρής μου, συνήθως προτιμώ παραστάσεις γύρω στα 60 λεπτά για να μην βαρεθεί. Η συγκεκριμένη παράσταση ήταν δίωρη παρόλα αυτά την έβλεπα να παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον. Το νόημα ήταν σαφές & η δομή της παράστασης ξεκάθαρη. Πραγματικά ήταν από τις παιδικές παραστάσεις που σέβονται το κοινό τους.

Δύο μόνο παρατηρήσεις έχω. Η πρώτη είχε να κάνει με το γεγονός ότι ενώ τα τραγούδια ήταν πολύ ωραία, αποδίδονταν με play back και ίσως λόγω της ποιότητας του ήχου με ξένιζαν κάπως. Καταλαβαίνω ότι έτσι επιτυγχάνεται καλύτερο αποτέλεσμα φωνητικά, αλλά θα προτιμούσα να ακούσω ίσως και μερικά φάλτσα από το να χάνω σε συναίσθημα.

Η δεύτερη παρατήρηση δεν έχει να κάνει με τόσο με την συγκεκριμένη παράσταση αλλά με την θεατρική αγωγή μας. Πρώτη φορά σε παράσταση γινόταν τέτοιος χαμός από σακουλάκια, μπουκαλάκια και ότι άλλο είχαν κουβαλήσει οι γονείς για τα παιδάκια. Ίσως να φταίει το θέατρο που επιτρέπει την κατανάλωση, αλλά πραγματικά έχω πάει και σε άλλες παραστάσεις που έτρωγαν τα παιδάκια μέσα, αλλά αυτήν την φορά η κατάσταση ήταν πρωτοφανής.

Σε κάθε περίπτωση είναι μια παράσταση που συνιστώ να παρακολουθήσετε.